Vojo Kovačević

Ukoliko ste tražili drugu osobu, pogledajte članak Vojo Kovačević (višeznačna odrednica).

vojo kovačević
Vojo Kovačević
Lični podaci
Datum rođenja	(1912-10-12)12. oktobar 1912.
Mesto rođenja	Grahovo, kod Nikšića, Kraljevina Crna Gora
Datum smrti	29. septembar 1997.(1997-09-29) (84 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1934.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1972.
Čin	general-pukovnik
Heroj
Narodni heroj od	10. jula 1952.
Odlikovanja

Grob Voja i njegovog brata Vasilija u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu

Vojo Kovačević (Grahovo, kod Nikšića, 12. oktobar 1912 — Beograd, 29. septembar 1997), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 12. oktobra 1912. godine u selu Grahovu, kod Nikšića. Bio je deseto dete u porodici serdara Petra Kovačevića. Posle završetka osnovne škole, zbog teškog materijalnog stanja, nije odmah krenuo u gimnaziju. Četiri razreda gimnazije završio je u Trebinju, a peti u Kotoru. Godine 1931. s porodicom se seli u Beograd, gde kao đak šestog razreda gimnazije počinje da učestvuje u radu đačke literarne družine „Vuk Karadžić“.

Dosta je čitao marksističku literaturu i legalne partijske listove „Lenjinist“ i „Udarnik“. Kasnije je počeo da sarađuje u ilegalnom srednjoškolskom časopisu „Iskra“. Prilikom policijske provale štamparije, uhapšen je krajem aprila 1933. godine. Isključen je iz svih beogradskih gimnazija. Ipak uspeva da završi sedmi razred u Zemunu, a osmi i maturu u Negotinu.

U jesen 1934. godine upisuje se na Tehnički fakultet u Beogradu. Iste godine postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Aprila 1937. godine drugi put je uhapšen i 15 dana je proveo u pritvoru. Kao student Tehničkog fakulteta, aktivno se uključuje u rad partijske organizacije, u jesen 1937. godine rukovodi fakultetskom ćelijom i ulazi u Univerzitetsko rukovodstvo KPJ, u kome ostaje do kraja 1939. godine.

Narodnooslobodilačka borba

U decembru 1939. godine odlazi na odsluženje vojnog roka u Gospić. Kapitulacija Jugoslovenske vojske ga zatiče na frontu. Vraća se u rodni kraj i odmah se uključuje u pripreme za ustanak. Od jula do oktobra 1941. godine boravio je u graničnom pojasu Crne Gore i Hercegovine. Mesni komitet KPJ za Grahovo ga u svojstvu člana Okružnog komiteta KPJ za Nikšić upućuje za instruktora u Boku kotorsku, gde do marta 1942. godine radi u Mesnom komitetu KPJ za Herceg Novi.

Posle povlačenja partizanskih snaga u Bosnu, juna 1942. godine, ostaje na terenu i šest meseci radi u izuzetno teškim uslovima. Početkom decembra sa bratom Vasilijem kreće prema slobodnoj teritoriji zapadne Bosne. Posle teškog puta, stižu u oslobođeno Livno, a 19. decembra nastavljaju, preko Bosanskog Petrovca, za Bihać. U Vrhovnom štabu referišu o situaciji u Crnoj Gori i prilikama u krajevima kroz koje su prošli.

Vojo i Vasilije su prisustvovali Prvom kongresu Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Jugoslavije (USAOJ), kao delegati Crne Gore. Početkom februara 1943. godine, Vojo postaje rukovodilac Političkog odeljenja (Politodjela) Druge dalmatinske udarne brigade. A prvih dana maja 1943. odlazi za rukovodioca Politodjela Desete hercegovačke brigade. Posle formiranja 29. hercegovačke divizije, novembra 1943. godine, postavljen je za rukovodioca Politodjela, a avgusta 1944. za političkog komesara divizije.

Kao rukovodilac Politodjela divizije, krajem marta 1944. godine, poslat je u Vrhovni štab NOV i POJ, zbog referisanja o vojnim i partijskim pitanjima u Hercegovini. Vrhovnom štabu i Centralnom komitetu KPJ predaje izveštaje Oblasnog komiteta KPJ, Štaba i Partijskog komiteta divizije, kao i izveštaje Drugog udarnog korpusa. Do Vrhovnog štaba, koji se tada nalazio u zapadnoj Bosni, putovao je s četom od 30-tak boraca, 27 dana. Sredinom maja, prilikom povratka u Hercegovinu, koji je takođe trajao 27 dana, vodio je niz borbi s četnicima i Nemcima.

Početkom decembra 1944. godine, s grupom boraca iz 29. hercegovačke divizije, upućen je u Beograd. Postavljen je za političkog komesara Glavnog štaba NOV i PO Srbije. Kada je, početkom maja 1945. godine, naredbom Vrhovnog komandanta maršala Tita, od nekih jedinica iz Srbije i Makedonije formirana Peta armija, Vojo je postavljen za političkog komesara, a Slavko Rodić za komandanta.

Posleratni period

Do septembra 1953. godine bio je na dužnosti političkog komesara Pete armije, odnosno Pete armijske oblasti. Od 1953. do 1955. godine pohađao je i završio Višu vojnu akademiju JNA, a od 1955. do 1965. godine je bio načelnik Tehničke uprave JNA. Od 1965. do 1970. godine predsednik Kontrolne komisije Organizacije SKJ u JNA, od 1970. do 1974. godine je bio član Stalnog dela Konferencije SKJ u JNA.

Godine 1947. unapređen je u čin general-majora, 1950. u čin general-potpukovnika, a 1961. u čin general-pukovnika JNA, u kojem je 1972. godine penzionisan.

Van Jugoslovenske narodne armije (JNA) delovao je u raznim društveno-političkim organizacijama. Bio je poslanik Narodne skupštine NR Crne Gore.

Umro je 29. septembar 1997. godine i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Čitava njegova porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi, a od sedmorice braće njih trojica — Vasilije, Mirko i Vojo su proglašeni narodnim herojima Jugoslavije.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih i stranih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 10. jula 1952. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.