Georgije II Carigradski

Georgije
Lični podaci
Datum rođenja	nepoznato
Mesto rođenja	Lapitos, Kraljevina Kipar
Datum smrti	1290.
Mesto smrti	Carigrad, Vizantijsko carstvo
Carigradski patrijarh
Godine	1283—1289.
Prethodnik	Josif I Carigradski
Naslednik	Atanasije I Carigradski

Georgije II Carigradski, poznat i kao Georgije Kiparski (Lapitos 1241. - Carigrad, 1290.) je bio carigradski patrijarh od 1283. do 1289. godine.

Biografija

Rođen je na ostrvu Kipar oko 1241. godine. Kraljevina Kipar, kao jedna od krstaških država, tada se nalazila u posedu porodice Lizinjanin koja potiče od jerusalimskog kralja Amalrika II. Tamo je živeo do oslobođenja Carigrada od latinske vlasti 1261. godine kada je, željan helenskog obrazovanja, pobegao sa ostrva u Vizantiju i postao učenik jednog od najobrazovanijih ljudi tadašnje Vizantije - Georgija Akropolita (1266. godine). Učio je zajedno sa čuvenim vizantijskim istoričarem Georgijem Pahimerom. Prvih godina života u Vizantiji, Georgije je nosio titulu protapostolarija.

Crkvenu karijeru Georgije je stekao zahvaljujući podršci unionističkoj politici cara Mihaila VIII Paleologa. Usled opasnosti od obnove Latinskog carstva od strane antivizantijske koalicije Karla Anžujskog, Mihailo je sa Rimom pokušao da uspostavi crkveno jedinstvo raskinuto 1054. godine. Ovaj pokušaj, u istoriji poznat kao Lionska unija, samo je jedan u nizu neuspešnih pokušaja ponovnog uspostavljanja jedinstva dve crkve, do kojih je dolazilo i kasnije, pogotovo kada je Vizantija klecala pod naletima Osmanlija. Međutim, Lionska unija doživela je svoj konačan krah dolaskom Andronika II na vlast 1282. godine. Georgije menja svoj stav i sastavlja enkomion (pohvalni govor) novom caru. Isto je učinio i prilikom dolaska Mihaila na vlast. Stupa u monaštvo i postaje patrijarh 1283. godine.

Pontifikat Georgija Kiparskog obeležile su stalne crkvene rasprave između pristalica unije i njihovih protivnika, koje je sada predvodio sam car Andronik. Kao izuzetno pobožan vladar, Andronik je aktivno učestvovao u crkvenim pitanjima svog Carstva. Georgije je pokušao da balansira između dve crkvene struje, a kako mu to nije pošlo za rukom, prinuđen je da odstupi sa patrijaršijskog prestola 1289. godine. Ubrzo je i umro. Na prestolu ga je nasledio Atanasije I koji će funkciju obavljati u dva navrata (1289-1293, 1303-1310), prekinutu pontifikatom Jovana XII.

Delo

Georgije Kiparski je imao sreće da uči od Georgija Akropolita, najučenijeg Vizantinca svog vremena. Kasnije je i sam Georgije postao učitelj, pa je podučavao Teodora Muzalona i Nićifora Humnu. Bio je pristalica tradicionalnog u književnosti, te je insistirao na vraćanju antičkim uzorima u pogledu stila i jezika. Napisao je "Autobiografiju" koja se koristila u tadašnjem školstvu, a danas predstavlja izvor za proučavanje vizantijskog školstva i obrazovanja. Sastavio je dva enkomiona (pohvalna govora) carevima Mihailu i Adroniku. To su školski primeri retoričkih dela. Sastavio je mnogobrojne stilske vežbe, didaktičke priče, poslovice, hagiografske spise i homilije.

Georgije opisuje pregovore tesalskog vladara Jovana Anđela sa srpskim kraljem Milutinom, što istoričarima pomaže u rasvetljavanju problema Milutinovih mnogobrojnih brakova.

Literatura

• N. Radošević, Grigorije (Georgije) Kiparski u: Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije, knjiga 6, Beograd (1986), 587-590

Titule Pravoslavne crkve
Josif I Carigradski	Carigradski patrijarh 1283-1289	Atanasije I Carigradski