Groblje Orlovača
Orlovača je jedno od beogradskih groblja, a nalazi se u beogradskoj opštini Čukarica. Izgradnja groblja počela je 1988. godine, a ono je sa radom počelo 1991. godine.
Lokacija[uredi | uredi izvor]
Groblje se nalazi u istočnom delu polja Orlovača, na južnom obodu Beograda, pored Ibarske magistrale, na granici opština Čukarica i Rakovica. Na jugu se graniči sa potokom Krušik, na severu sa Krušičkim potokom, dok je dolina Kijevskog potoka sa istočne strane groblja. Nalazi se između naselja Železnik na severozapadu i Petlovog brda na severoistoku.[1]
Polje se proteže do Železnika i na jugu je omeđeno potokom Rnjakovac. Ograničeno je poljima Mastirin na severu, Logorištem na jugozapadu, Drenjaku na jugu i Prekoplandištu na jugoistoku. Severno od groblja nalaze se železnički put i raskrsnica Ibarske magistrale, kružni i polukružni put koji povezuje južni rub Beograda. Paralelno sa kružnim putem gradi se južni deo nove beogradske obilaznice.[1]
Istorijat[uredi | uredi izvor]
U međuratnom periodu za vreme Kraljevine Jugoslavije, zemljište je razdvojeno i dodeljeno od strane kraljevske dinastije Karađorđević nosiocima Kraljevskog ordena Belog orla. Područje je bilo poznato kao Orlovat, a posle 1945. godone komunističke vlasti su nacionalizovale zemlju i nazvali ovo područje Orlovača.[2]
Detaljni urbanistički plan za izgradnju groblja završen je 1985. godine. Tim arhitekata vodila je Mirjana Lukić, a dizajn je uradio Institu za urbanizam, koji je uključio ideje za sve delova groblja, osim za buduću crkvu. Izgradnja groblja počela je 1988. godine, a ono je počelo sa radom 1991. godine. Poslednji arhitektonski radovi izvedeni su 2008. godine, kada je iznad glavne zgrade izgrađena kupola. Glavna zgrada dizajnirana je u obliku cveta. Kupola prečnika 10 m napravljenna je od stakla.[2]
Originalne kapele bile su smeštene na privremenom prilagođenom objektu, koji nije bio pogodan za to. Godine 1998. Srpska pravoslavna crkva zatražila je dozvolu za izgradnju crkve na groblju, a Patrijarh Pavle osveštao je prostor na kome se ona gradila, 2. juna 1998. godine. Izgradnja crkve Svetog Velikomučenika Prokopija počela je u januaru 1999. godine, a završena je i posvećena 2001. godine. Crkvu je dizajnirala arhitekta Ljubica Bošnjak, freske je radio Mića Beloćević, a ikonostas je naslikala grupa umetnika iz Hercegovine.[2]
Gradski saobraćaj[uredi | uredi izvor]
Do groblja se dnevnim linijama GSP Beograd može stići :
- Linija 502 Miljakovac 1 — Orlovača /Groblje/[3]
- Linija 533 Banovo brdo — Orlovača /Groblje/[4]
Galerija[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Slobodan Radovanović (2007). Belgrade and surrounding places. Smederevska Palanka: Magic Map. ISBN 978-86-7802-004-9.
- ^ a b v Branka Vasiljević (3. 12. 2018). „Serijal "Politike": Groblje Orlovača - Mermerni cvet za jedno od najvećih počivališta”. Politika.
- ^ „GSP Beograd, linija 502”. www.gsp.rs. Pristupljeno 2022-04-13.
- ^ „GSP Beograd, linija 533”. www.gsp.rs. Pristupljeno 2022-04-13.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Groblje Orlovača na internet prezentaciji JKP „Beogradska groblja“
