Devečer

Devečer mađ. Devecser
gradska kuća
Zastava Grb
Administrativni podaci
Država	Mađarska
Region	Centralna prekodunavska regija
Županija	Vesprem
Srez	Devečer
Stanovništvo
Stanovništvo	‍
— 2015.	2.015 ( ukupno 4.330)
— gustina	68 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate	47° 06′ 23″ S; 17° 26′ 14″ I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Površina	64,11 km2
Devečer Devečer na karti Mađarske
Poštanski broj	8460
Pozivni broj	(+36) 88
Veb-sajt
https://www.devecser.hu/

Devečer (mađ. Devecser) grad je u zapadnoj Mađarskoj. Devečer je grad u okviru županije Vesprem. U srednjem veku na području današnjeg Devečera bilo je pet sela: Devečer, Kišdevečer, Sek, Međeš i Patoni. Sva ova sela su se proširila u 12. i 13. veku.

Geografija

Lokacija

Devečer se nalazi na zapadnoj ivici kraškog planinskog venca Bakonj, pored potoka Torna. Najlakše je doći autoputem 8, koji ide duž severne ivice grada, otprilike u pravcu istok-zapad. Na centar grada utiču putevi 7317 koji vode kroz grad Njirad do Tapolc, 7322 koji vode do Šomlovašarhelj, 7324 koji vode do Šimega i 7339 koji vode od Ajke do Kolontara. Na istoj tački kao 7324, ovde se odvaja put 8402 od deonice glavnog puta 8, koji ga povezuje sa gradom Papa, takođe se odvaja od 8, u blizini severozapadne ivice sporednog puta broj 84 103, koji vodi do Borserčeka, koji se može smatrati odvojenim naseljem. Na administrativnu oblast Devečer takođe utiče put 8401, daleko severoistočno od njegovih naseljenih područja.

Kroz naselje prolazi i železnička pruga Sekešfehervar–Sombathelj, a put do železničke stanice ovde je obezbeđen uskim sporednim putem broj 73 315 dužine 400 metara (poznat kao Vaš utca) koji se odvaja na zapad od početna deonica puta 7324.

Istorija

U srednjem veku na području današnjeg Devečera bilo je pet sela: Devečer, Kišdevečer, Sek, Međeš i Patoni. Sva ova sela su se proširila u 12. i 13. veku. Devečer je bilo staro mađarsko lično ime, ali je poreklo prvog vlasnika nepoznato. Kasnije su se njegovi vlasnici prozivali po selu. Ova sela su verovatno postojala već tokom 12. veka. U dokumentu od 22. jula 1274. prvi put se kao porodično ime pominje ime sela. Kralj Laslo Kun daruje ovu oblast ičpanu Martonu Devečeriju.

U drugoj polovini 14. veka Janoš Devečeri je dobio nadimak Čoron. Od tada je porodica koristila ovo ime. Do kraja 15. veka, Čoroni su postali bogati, a ceo kraj je postao njihov. Tokom 1470-1490-ih, Marton Čoron je proširio svoju vlastelinsku kuću, izgrađenu na malom brdu koje se uzdiže u poplavnoj ravnici potoka Torna. Otprilike u to vreme, lokalitet je postao i centar okruga Devečer. Kasnije je imanje oduzeto porodici, ali im je vraćeno zbog zasluga u suzbijanju seljačkog ustanka Đerđa Dože.

Tokom turskih ratova, Turci su mnogo puta pokušavali da zauzmu utvrđeni dvorac Devečer, ipak su uspeli to da urade 1552. godine, ali su ga 1566. godine Mađari ponovo zauzeli. Godine 1584. izumrla je muška grana porodice Čoron, pa je imanje nasledila jedna od ćerki, preko koje je došla u posed porodice Nadašdi. Dvorac i njegova okolina postali su vlasništvo porodice Esterhazi 1625. godine.

Dana 3. oktobra 1872. godine počeo je saobraćaj na železničkoj stanici naselja, koja je uspostavljena duž železničke pruge Sekešfehervar-Sombatelj. Geza Gardonji je ovde bio pomoćni učitelj od 5. septembra 1882. do 20. januara 1884. godine. Otprilike u to vreme, njegovi prvi članci su se pojavili u raznim prekodunavskim novinama.

Bio je sedište okruga Devečer do 1971. godine, kada je sedište okruga prebačeno u susednu Ajku, koja je veštački razvijena u okviru socijalističke industrijalizacije.

Stanovništvo

U vreme popisa 2011. godine, 91,8% stanovnika izjasnilo se kao Mađari, 0,7% kao Nemci, 12,4% kao Romi i 0,2% kao Rumuni (8,2% se nije izjasnilo).

Verska distribucija je bila sledeća: rimokatolici 67,7%, reformisani 2,8%, luterani 1,9%, nedenominacioni 8,5% (18,6% se nije izjasnilo).

Spoljašnje veze

• Zvanični veb-sajt
• Sferna panorama sa Balatonfizfea
• Mapa grada