Demografska istorija Banata
| Godina | Stanovnika |
|---|---|
| 1717. | 85.166 |
| 1743. | 125.000 |
| 1753. | 210.992 |
| 1770. | 450.000 |
| 1771-1772. | 317.928 |
| 1774. | 375.740 |
| 1797. | 667.912 |
| 1900. | 1.431.329 |
| 1910. | 1.582.133 |
Demografska istorija Banata
Istorijski Banat[uredi | uredi izvor]
Podaci iz 1584. godine[uredi | uredi izvor]
Prema podacima iz 1584. godine, delovi Banata istočno od Lugoša i Karansebeša bili su nastanjeni Rumunima, delovi zapadno od Temišvara Srbima, dok su delovi između Temišvara, Lugoša i Karansebeša bili prelazni, srpsko-rumunski.[1]
Podaci iz 1743/1753. godine[uredi | uredi izvor]
Sredinom 18. veka, Banat se etnički delio na dva dela: planinski sa rumunskim i ravni sa srpskim stanovništvom. Prema tablicama banatskih naselja, izvedenih po etničkom principu, iz 1743. i 1753. godine, krajnji istočni okruzi Banata (Lugoški, Karansebeški, Oršavski) bili su čisto rumunski, krajnji zapadni (Bečkerečki, Pančevački, Kikindski) čisto srpski, dok su centralni okruzi (Vršački, Lipovski, Novopalanački, Temišvarski, Čakovski, Čanadski) imali mešovito srpsko-rumunsko stanovništvo.[2]
Podaci iz 1771—1772. godine[uredi | uredi izvor]
Po nepotpunim podacima iz 1771—1772. godine (popisano je 520 od 635 postojećih naselja), stanovništvo Banata brojalo je 317.928 stanovnika, od čega:[3]
- Rumuni = 181.639
- Srbi = 78.780
- Nemci, Francuzi, Italijani = 43.201
- Bugari = 8.683
- Cigani = 5.272
- Jevreji = 353
Podaci iz 1774. godine[uredi | uredi izvor]
Po podacima iz 1774. godine, stanovništvo Banata brojalo je 375.740 stanovnika, od čega:[4]
- Rumuni = 220.000 (58,55%)
- Srbi i Grci (Cincari) = 100.000 (26,61%)
- Nemci = 53.000 (14,11%)
- Mađari i Bugari = 2.400 (0,64%)
- Jevreji = 340 (0,09%)
Podaci iz 1900. godine[uredi | uredi izvor]
Po podacima iz 1900. godine, stanovništvo Banata brojalo je 1.431.329 stanovnika, od čega:[5]
- 578.789 Rumuna
- 362.487 Nemaca
- 251.938 Srba
- 170.124 Mađara
Podaci iz 1910. godine[uredi | uredi izvor]
Po podacima iz 1910. godine, stanovništvo Banata (županije Torontal, Tamiš i Karaš-Severin) brojalo je 1.582.133 stanovnika, od čega:[6]
- 592.049 (37,42%) Rumuna
- 387.545 (24,50%) Nemaca
- 284.329 (17,97%) Srba
- 242.152 (15,31%) Mađara
Srpski deo Banata[uredi | uredi izvor]
Podaci iz 1910. godine[uredi | uredi izvor]
Prema popisu iz 1910. godine, teritorija današnjeg srpskog dela Banata imala je 566.400 stanovnika, od čega:[7]
- 229.568 (40,53%) Srbi
- 125.374 (22,14%) Nemci
- 108.662 (19,18%) Mađari
- 73.303 (12,94%) Rumuni
- 16.223 (2,86%) Slovaci
- 3.685 (0,65%) Hrvati
Podaci iz 1921. godine[uredi | uredi izvor]
Prema popisu iz 1921. godine, teritorija srpskog dela Banata imala je 561.958 stanovnika, od čega:[8]
- 240.213 (42,75%) Srbi i Hrvati
- 126.530 (22,52%) Nemci
- 98.471 (17,52%) Mađari
- 67.897 (12,08%) Rumuni.
Od 169 naselja u srpskom Banatu, 61 je po jeziku bilo većinski južnoslovensko, 29 nemačko, 27 mađarsko, 24 rumunsko, 3 slovačko-češko, a 25 su imala mešovito stanovništvo.
Po veri, stanovništvo srpskog Banata je 1921. godine uključivalo:[8]
- 306.414 (54,53%) Pravoslavnih
- 209.370 (37,26%) Katolika
- 39.226 (6,98%) Protestanata
- 6.948 (1,24%) ostalih
Prema drugom izvoru, teritorija srpskog dela Banata imala je 1921. godine 559.096 stanovnika, od čega:[7]
- 235.148 (42,06%) Srbi
- 126.519 (22,63%) Nemci
- 98.463 (17,61%) Mađari
- 66.433 (11,88%) Rumuni
- 17.595 (3,16%) Slovaci
- 3.588 (0,64%) Hrvati
Podaci iz 1931. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1931., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 585.579 stanovnika, od čega:[7]
- 261.123 (44,59%) Srbi
- 120.541 (20,58%) Nemci
- 95.867 (16,37%) Mađari
- 62.365 (10,65%) Rumuni
- 17.900 (3,06%) Slovaci
- 12.546 (2,14%) Hrvati
Podaci iz 1948. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1948., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 601.626 stanovnika, od čega:[7]
- 358.067 (59,62%) Srbi
- 110.446 (18,35%) Mađari
- 55.678 (9,25%) Rumuni
- 20.685 (3,44%) Slovaci
- 17.522 (2,91%) Nemci
- 8.727 (1,45%) Hrvati
Podaci iz 1953. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1953., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 617.163 stanovnika, od čega:[7]
- 374.258 (60,64%) Srbi
- 112.683 (18,26%) Mađari
- 55.094 (8,93%) Rumuni
- 21.229 (3,44%) Slovaci
- 10.700 (1,73%) Hrvati
Podaci iz 1961. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1961., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 655.868 stanovnika, od čega:[7]
- 423.837 (64,62%) Srbi
- 111.944 (17,07%) Mađari
- 54.447 (8,3%) Rumuni
- 22.306 (3,4%) Slovaci
- 8.381 (1,28%) Hrvati
Podaci iz 1971. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1971., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 666.559 stanovnika, od čega:[9]
- Srbi = 434.810 (65,23%)
- Mađari = 103.090 (15,47%)
- Rumuni = 49.455 (7,42%)
- Slovaci = 22.173 (3,33%)
- Makedonci = 12.683 (1,90%)
- Jugosloveni = 10.795 (1,62%)
- Hrvati = 7.896 (1,18%)
- Crnogorci = 3.882 (0,58%)
- Slovenci = 1.521 (0,23%)
Prema drugom izvoru, bilo je 1971. godine 665.759 stanovnika, od čega:[7]
- Srbi = 434.815 (65,23%)
- Mađari = 103.093 (15,47%)
- Rumuni = 49.455 (7,42%)
- Slovaci = 22.139 (3,32%)
- Jugosloveni = 10.795 (1,62%)
- Hrvati = 7.896 (1,18%)
Podaci iz 1981. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1981., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 672.884 stanovnika, od čega:[7]
- 424.765 (65,66%) Srbi
- 90.445 (14,0%) Mađari
- 43.474 (6,74%) Rumuni
- 42.584 (6,6%) Jugosloveni
- 21.392 (3,31%) Slovaci
Podaci iz 1991. godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1991., stanovništvo srpskog dela Banata brojalo je 648.390 stanovnika, od čega:[7]
- 423.475 (65,31%) Srbi
- 76.153 (11,74%) Mađari
- 42.382 (6,55%) Jugosloveni
- 35.935 (5,54%) Rumuni
- 19.903 (3,07%) Slovaci
Podaci iz 2002. godine[uredi | uredi izvor]
Prema popisu iz 2002. godine, stanovništvo srpskog dela Banata (izuzev njegovog dela koji pripada Beogradu) brojalo je 616.202 stanovnika, od čega:[10]
- Srbi = 435.577 (70,69%)
- Mađari = 62.890 (10,21%)
- Rumuni = 26.932 (4,37%)
- Slovaci = 17.969 (2.92%)
- Romi = 14.506 (2,35%)
- Jugosloveni = 11.551 (1,88%)
- Makedonci = 8.442 (1,37%)
- Hrvati = 3.562 (0,58%)
- Crnogorci = 2.627 (0,43%)
- Česi = 1.239 (0,20%)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Dr Dušan J. Popović, Srbi u Vojvodini, knjiga 1, Novi Sad, (1990). str. 104.
- ^ Dr Dušan J. Popović, Srbi u Vojvodini, knjiga 2, Novi Sad, (1990). str. 37.
- ^ Miodrag Milin, Vekovima zajedno (iz istorije srpsko - rumunskih odnosa), Temišvar, (1995). str. 50.
- ^ Miodrag Milin, Vekovima zajedno (iz istorije srpsko - rumunskih odnosa), Temišvar, (1995). str. 49.
- ^ Banatul.com - History and Information about Banat, Serbia and Banat, Romania, Pristupljeno 1. 4. 2013.
- ^ www.talmamedia.com
- ^ a b v g d đ e ž z Medjunarodni znanstveni skup "Jugoistocna Europa 1918—1995." Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. septembar 2015), Pristupljeno 1. 4. 2013.
- ^ a b „www.hungarian-history.hu[[Kategorija:Botovski naslovi]]”. Arhivirano iz originala 06. 05. 2007. g. Pristupljeno 18. 10. 2009. Sukob URL—vikiveza (pomoć)
- ^ Dr. Branislav Bukurov, Bačka, Banat i Srem, Novi Sad, (1978). str. 84.
- ^ Popis stanovništva, domaćinstva i stanova u 2002, Stanovništvo - knjiga 1: nacionalna ili etnička pripadnost - podaci po naseljima, Republika Srbija, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar. 2003. ISBN 978-86-84433-00-0.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Đere, Zoltan (2004). „Skica promena etničkog sastava stanovništva na tlu današnje Vojvodine 1526-1910. godine”. Istraživanja. 15: 105—123.
- Ivić, Aleksa (1929). Istorija Srba u Vojvodini od najstarijih vremena do osnivanja potisko-pomoriške granice (1703). Novi Sad: Matica srpska.
- Lađević, Petar, ur. (2014). Etnokonfesionalni i jezički mozaik Srbije (PDF). Beograd: Republički zavod za statistiku.
- Popović, Dušan J. (1955). Srbi u Banatu do kraja osamnaestog veka: Istorija naselja i stanovništva. Beograd: Naučna knjiga.
- Popović, Dušan J. (1957). Srbi u Vojvodini. knj. 1: Od najstarijih vremena do Karlovačkog mira 1699. Novi Sad: Matica srpska.
- Popović, Dušan J. (1959). Srbi u Vojvodini. knj. 2: Od Karlovačkog mira 1699 do Temišvarskog sabora 1790. Novi Sad: Matica srpska.
- Popović, Dušan J. (1963). Srbi u Vojvodini. knj. 3: Oo Temišvarskog sabora 1790 do Blagoveštenskog sabora 1861. Novi Sad: Matica srpska.
