Dimitrije Mita Klicin
| Dimitrije - Mita Klicin | |
|---|---|
 Dimitrije Mita Klicin | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 11. septembar 1869. |
| Mesto rođenja | Vršac, Austrougarska |
| Datum smrti | 19. januar 1943. (73 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad, Kraljevina Mađarska |
| Politička karijera | |
| Politička stranka | Narodna radikalna stranka |
Dimitrije „Mita“ Klicin (Vršac, 11. septembar 1869 — Novi Sad, 19. januar 1943) je bio srpski učitelj, publicista i narodni poslanik.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Vršcu, a Učiteljsku školu u Somboru (1888). Kao učitelj službovao je u Sarajevu, Mokrinu, Čereviću i Vršcu, gde je kao upravnik srpskih narodnih škola uvodio najmodernije metode. Bio je predsednik Vršačkog crkvenog pevačkog društva (1907), član Srpske zanatlijske čitaonice, pevačkog društva Laza Nančić" i jedan od osnivača Srpske ratarske čitaonice.
Publicista[uredi | uredi izvor]
Sa grupom istaknutih vršačkih radikala bio je pokretač i saradnik lista Srpstvo (1895-1900), kao i saradnik Rodoljuba i kikindskog Banaćanina. Pošto je napustio prosvetu bio je upravnik Manastirske štamparije u Sremskim Karlovcima i odgovorni urednik Školskog lista (1909-1910) koji je u njoj štampan. Kao bliski saradnik Jaše Tomića bio je glavni urednik Zastave (1911-1914). U svojim člancima kritikovao je ugarsku vlast, naročito nakon ukidanja crkveno-školske autonomije 1912. godine. Po izbijanju Prvog svetskog rata mađarske vlasti su ga internirale u Gornju Ugarsku, u Vac pa Segedin. Pred kraj rata vratio se u Novi Sad i uključio u rad Srpskog narodnog odbora. Bio je član Uređivačkog odbora i glavni i odgovorni urednik glasila Odbora Srpskog lista (1918), vlasnik i direktor beogradske Tribune (od 1920), odgovorni urednik Nove Srbije (Novi Sad, 1923-1924) i direktor disidentskog lista Radikal Stojana Novakovića.
Sarađivao je u listovima: Balkan, Dunav (1921), Severna Srbija (1925-1926) i dr. Autor je nekoliko udžbenika: Latinice, za srpske narodne osnovne škole (1905), Srpske čitanke, za drugi razred srpskih pravoslavnih veroispovednih osnovnih narodnih škola (1916) i Bukvara za srpske osnovne škole (1890).
Političar[uredi | uredi izvor]
Za poslanika Narodno-crkvenog sabora u Sremskim Karlovcima biran je od 1896. do 1910. Bio je vršački delegat na Velikoj narodnoj skupštini u Novom Sadu 1918. i poverenik Narodne uprave za privredu. Za narodnog poslanika na listi Radikalne stranke biran je 1920. godine. Stranku je napustio 1921. i do 1929. delovao je kao disident. Na oblasnim izborima 1927. izabran je za predsednika oblasnog odbora Bačke u Somboru, a po uvođenju diktature 1929. za komesara ove oblasti. Osnovao je Štedionicu Bačke oblasti.
Bio je član Upravnog odbora i književnog saveta Matice srpske i predsednik Novosadske sekcije Jugoslovenskog novinarskog udruženja (1923-1933).[1][2]
Sa suprugom Jelisavetom, članicom dobrotvornih i humanitarnih društava, imao je sinove Predraga i Miodraga.
Sahranjen je na Almaškom groblju u Novom Sadu.[3][4]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Srpske narodne škole (Sombor, 1905)
- Spomenica Steve Petranovića nacionalnog borca 1835-1913 (Novi Sad, 1937)
- Borbe u Matici srpskoj i njeni problemi (Novi Sad, 1937)
- Odlomci iz novije političke istorije vojvođanskih i trojedničkih Srba (1902–1914) (Novi Sad, 1938)
- Banaćanin Mihailo Zega: crnogorski serdar i narodnom pesmom proslavljeni junak (Novi Sad, 1941)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Jovan Hranilović i Novosadska sekcija Jugoslovenskog novinarskog udruženja” (PDF).
- ^ „Istorijat Društva novinara Vojvodine”. www.dnv.co.rs. Arhivirano iz originala 25. 02. 2019. g. Nevalidan unos
|dead-url=dead(pomoć) - ^ Srpski biografski rečnik knjiga 5, Kv-Mao. Novi Sad: Matica srpska. 2011. str. 81—82. ISBN 978-86-7946-085-1.
- ^ „Pretraga pokojnika JKP Lisje Novi Sad”. www.lisje.com. Arhivirano iz originala 05. 03. 2019. g.