Dimnina

Dimnina (dimina) je prvobitno u srpskim srednjovekovnim poveljama jedan od oblika poreza u korist vladara od kojeg su neka manastirska sela bila oslobođena. Kasnije u Srbiji dimnina je bila danak crkvama i manastirima. Nema sumnje da je ovaj porez preuzet iz Vizantije. Još u vreme cara Nićifora I (802-811), dimnina se pominje kao jedna od fiskalnih i poreskih reformi koje je ovaj car sproveo. U Vizantiji ona predstavlja glavni porez pored zemljarine, koju je uspostavio još Dioklecijan. Bitno je istaći da dimnina, mada se prvi put spominje u ovo vreme, nije bila nova dažbina. Novo je tek to što se od vlade Nićifora I ova dažbina traži i od manastirskih i crkvenih seljaka, koji su dotle bili oslobođeni njenog plaćanja. Čini se da je čak i to oslobađanje palo u vreme vlade carice Irine (780-802, od 797. samostalno), koja je popularnim merama nastojala da održi unutrašnji mir u Carigradu i Vizantijskom carstvu. Bitno je znati da su u Vizantiji crkveni i manastirski posedi bili obavezni da plaćaju poreze, tako da Nićifor I, u tom pogledu, nije uveo novu meru, samo je uspostavio raniji red.

Literatutra

• K. Jiriček Istorija Srba, III, Beograd 1923. str 251.
• A. Solovjev, Zakonik cara Stefana Dušana 1349. i 1354. godine, Beograd 1980. str 230.
• Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta.