Dimnjak je deo kuće, zgrade ili industrijskog objekta namenjen za odvođenje dima odnosno gasova nastalih sagorevanjem. Na industrijskim objektima (zgradama) dimnjak se obično naziva industrijski dimnjak.
Dimnjaci u EngleskojOdžak u manastiru ŽičaIndustrijski dimnjak
Može biti napravljen od cigala (zidanjem) ili od betonskihcevi ili od cevi izrađenih od nekog drugog materijala.
U srpskom jeziku se umesto reči dimnjak koristi i termin odžak koja potiče iz turskog jezika.
Na najstarijim kućama se odođenje dima sa ognjišta vršilo preko potkrovnog prostora i u 15. veku se pojavljuju dimnjaci koji se protežu iznad krovova. i odvode dim izvan kuća. Prvi dimnjaci su bili drveni odnosno od drveta i ilovače ali kasnije uglavnom iz protivpožarnih uslova se zidaju dimnjaci od opeka.
Dimnjak je u prvom redu određen za odvođenje spaljevina odnosno dima iz objekata. On se napaja na peći, kamine i druge grejne objekte i funkcioniše kao jednostavna vazdušna crpka. Vruće spaljevine imaju nižu gustinu vazduha i dimnjak na njihovo mesto usisava sveži vazduh. Pritisak koji tera vazduh kroz dimnjake se zove „vuča dimnjaka“ koja je zavisna od njegove visine i dimenzija dimnjaka i zbog toga su u industriji dimnjaci velikog kapaciteta na pogonima visoki.[1]
Visina dimnjačke glave (deo dimnjaka iznad krova) je deefinisana propisima i određuje se tako da dimnjačka kapa mora da bude na visini od 0,5 m iznad slemena ili na udaljenosti od 1,5 m od kosine krova.
Dimnjak može da služi i za ventilacione svrhe Takovi dimnjaci se zovu ventilacioni kanali koji mogu biti opremljeni i ventilatorima naročito kada se ne može graditi dovoljno visoki dimnjak ili ventilacioni otvor dovoljnih preseka.
