Dinko Šurkalo

dinko šurkalo
Dinko Šurkalo
Lični podaci
Datum rođenja	(1920-07-13)13. jul 1920.
Mesto rođenja	Dolac, kod Šibenika, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	19. oktobar 2010.(2010-10-19) (90 god.)
Mesto smrti	Split, Hrvatska
Profesija	vojno lice
Delovanje
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija
Čin	admiral
U toku NOB	komandant 3. bataljona 16. omladinske brigade
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Dinko Šurkalo (Dolac, kod Šibenika, 13. jul 1920 — Split, 19. oktobar 2010) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, admiral JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 13. jula 1920. godine u radničkoj porodici u Docu kod Šibenika. Po zanimanju je bio trgovački pomoćnik, ribar i pomorac.

Oktobra 1939. godine postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije.

Početkom decembra 1941. godine, s jednom partizanskom grupom iz Šibenika otišao je u Liku, gde se priključio ustanku protiv okupatora. Postao je puškomitraljezac u Prvoj hrvatskoj dalmatinskoj četi bataljona „Marko Orešković“. Istakao se u borbama protiv italijanskog okupatora kod Korenice.

Prvih dana maja 1942. godine postao je borac Prvog proleterskog bataljona Hrvatske. Sredinom maja, prilikom napada na italijansku artiljerijsku kolonu na drumu Knin-Strmica, Dinko se, zajedno sa grupom boraca, probio na drum i zaplenio četiri topa. Omogućio je da se mitraljeskom vatrom uništi baterija topova na ovoj cesti.

Posle velikih uspeha u Dalmaciji, Proleterski bataljon je prebačen u Liku, Hrvatsko primorje i Gorski kotar. Dinko je aktivno učestvovao u akcijama bataljona, naročito u julu i avgustu 1942. godine, posle velike italijanske ofanzive u središnjem i severozapadnom delu Gorskog kotara i Hrvatskog primorja.

Avgusta 1942. godine, Šurkalo je u partizanskom logoru na Risnjaku veoma veštim rasporedom delova proleterskog bataljona dočekao nadmoćne italijanske snage, naneo im velike gubitke i prinudio ih na povlačenje.

Krajem septembra 1942. godine, za vreme marša proleterskog bataljona prema Žumberku, Šurkalo je sa grupom boraca preplivao reku Kupu da bi savladao stražu kod skele, koja je bila potrebna zbog prebacivanja bataljona na drugu stranu zbog dolaska ustaških jedinica. Posle dolaska na Žumberak, ustaše su nenadano napale Mitraljesku četu u selu Kordiću. Dinko je uz pomoć mitraljeza i sa grupom drugova odbio napad.

U januaru 1943. godine, kao komandir mitraljeske čete, zadržao je jaku italijansku kolonu kod Lović Prekrižja pola dana. U aprilu 1943. godine, za vreme jednog od mnogih napada neprijatelja na slobodnu teritoriju Žumberka, kao zamenik komandanta Četvrtog bataljona, zatražio je od komandanta Trinaeste proleterske brigade „Rade Končar“, koja se povlačila s ranjenicima ka Sv. Geri, da ga ostavi u zasedi. Pošto je dobio odobrenje, s komandirom mitraljeske čete i još dva borca s dva teška mitraljeza i dosta bombi zauzeo je položaj u jednom italijanskom bunkeru u Donjem Prekrižju i odatle vatrom iz mitraljeza i ručnim bombama naneo velike gubitke neprijatelju, a potom se povukao.

U napadu na Gorenju Vas kod Stojdrage, jedno od najjačih ustaških uporišta, 8. septembra 1943. godine Šurkalo je dovukao protivtenkovski top na oko pedesetak metara od bunkera, uništio ga i tako otvorio put borcima u uporište. Izvesno vreme upravljao je radom haubice i tu bio teško ranjen. Posle ozdravljenja, postavljen je za komandanta Trećeg bataljona Šesnaeste omladinske brigade „Joža Vlahović“.

Posle višegodišnjeg ratovanja u Lici, Gorskom kotaru, Hrvatskom primorju, Kordunu, Žumberku i Pokuplju, Dinko se jula 1944. godine vraća u Dalmaciju, u Peti pomorskoobalski sektor, gde je prvo bio komandant artiljerije, a zatim komandant mornaričke pešadije. Organizovao je i učestvovao u manjim desantnim prepadima na Korčuli, Pelješcu i Mljetu i u borbama za oslobođenje južne Dalmacije i Boka kotorske. Pred kraj rata bio je komandant Treće brigade mornaričke pešadije.

Posle oslobođenja vršio je dužnosti u Jugoslovenskoj ratnoj mornarici. Imao čin admirala, a bila su mu dodeljena i mnoga visoka odlikovanja za aktivnosti u ratu i za rad na izgradnji jugoslovenskih oružanih snaga, posebno Ratne mornarice. Početkom 1970-ih godina otišao je u penziju.

Umro je 19. oktobra 2010. godine u Splitu. Sahranjen je u Grobnici narodnih heroja na zagrebačkom groblju Mirogoj.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.