Dragiša Stanojević
| Dragiša Stanojević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1844. |
| Mesto rođenja | Beograd, |
| Datum smrti | 1918. |
| Mesto smrti | Niš, |
Dragiša Stanojević (Beograd, 4. april 1844— Niš, 9. novembar 1918) srpski je političar, pravnik i književnik.[1] Bio je upravnik Narodne biblioteke u Beogradu od jula 1897. do septembra 1900. godine.[1] Doktorirao je prava u Bonu. Bavio se politikom i bio je socijalista, dugo vremena je proveo u izgnanstvu iz Srbije.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
On je sin pukovnika Jeremije Stanojevića (1808-1869) i Marije Nenadović (1817-1908). Po ocu je unuk kneza Nikole Stanojevića i praunuk kneza Stanoja iz Zeoka, a po majci je unuk prote Mateja Nenadovića i praunuk obor-kneza Alekse Nenadovića.
Uz Dimitrija Tucovića i Radovana Dragovića bio je jedan od poznatijih srpskih socijalista. Kao književnik poznat je po dobrim prevodima i prepevima klasičnih dela italijanske književnosti: Danteove „Božanstvene komedije“, Tasovog „Oslobođenog Jerusalima“, Ariostovog „Besnog Rolanda“.[2]
Posle studija u Nemačkoj 1865. god odlazi u Pariz. Po povratku u zemlju 2. septembra 1867. godine postaje profesor na Pravnom fakultetu u Velikoj školi. Posle ubistva Kneza Mihaila na Košutnjaku, Dragiši se sudi jer je sa grupom studenata izašao na ulicu. I ako oslobođen krivice sa svojim ocem i stricem Jakovom koji su takođe okrivljeni za zaveru pa oslobođeni, napustio je Srbiju. Vraća se posle 14 godina i zapošljava se kao sekretar u Ministarstvu Finansija. Zbog simpatija prema Radikalnoj stranci ista ga 1890. godine postavlja za vladinog komesara Narodne banke a iste godine kao kandidat Radikalne stranke postaje poslanik u Skupštini. Od 1897. god. Dragiša Stanojević uglavnom živi od svog književnog rada.[3]
Dok je bio na mestu upravnika, brinuo je o poboljšanju materijalnog položaja biblioteke, utvrdio stvarno stanje fonda, a posebnu pažnju je posvetio vraćanju više hiljada publikacija pozajmljenih iz biblioteke.[1] Radio je na izradi zakona o Narodnoj biblioteci u Beogradu od 1901. godine.[1]
Odabrana dela[uredi | uredi izvor]
- Pismo narodu srpskom : od narodnog poslanika Dragiše Stanojevića
- Čemu se sprema Srbija, a šta se pripravlja na zapadu : otvoreno pismo G. Jovanu Pavloviću
- Gluho doba u Radikalnoj stranci
- Kajmakamci : dva lista iz srpske istorije, jedan prljav i mračan, drugi čist i svetao
- Vođama omladinskim - govori
- Šta nije govoreno na Sv. Savu u Vel. školi? - esej
- Šta je govoreno na Sv. Savu u Vel. školi? : odgovor novinama „Srbiji“ od 17. januara - esej
- Dinastijašima - esej
- Nemačka misija na Istoku
- Interesi srpstva
- Pesme protiv tiranije - poezija
- Đacima četvrte godine Pravnog fakulteta beogradskog - govori
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Mirčov, Svetlana (2004). „„Dragiša Stanojević kao bibliotekar Narodne biblioteke u Beogradu“”. Glasnik Narodne biblioteke Srbije. Pristupljeno 16. 1. 2012.[mrtva veza]
- ^ a b „„Upravnici“”. Narodna biblioteka Srbije. Pristupljeno 16. 1. 2012.
- ^ Miloš Jovanović: „Izabrani spisi Dragiše Stanojevića“, Novi Sad, 1957.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
