Dragutin Stanić
| dragutin stanić | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Dragutin Stanić | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 13. februar 1913. | ||||||||
| Mesto rođenja | Gornje Vodičevo, kod Bosanskog Novog, Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 18. septembar 1996. (83 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija | ||||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | decembra 1941. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | ||||||||
| Čin | general-potpukovnik | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Dragutin Dragan Stanić (Gornje Vodičevo, kod Bosanskog Novog, 13. februar 1913 — Beograd, 18. septembar 1996) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 13. februara 1913. godine u selu Gornjem Vodičevu, kod Bosanskog Novog. Potiče iz radničke porodice, njegov otac Đura je bio rudar u rudniku Lješljani. Osnovnu školu je završio 1924. godine u Dobrljinu, a potom se sve do 1928. godine bavio zemljoradnjom. Već sa 15 godina, počeo je povremeno da radi sa ocem u rudniku, a od kada je postao punoletan dobio je stalno zaposlenje. Kao mladi radnik-rudar veoma rano je pristupio sindikalnom i radničkom pokretu. Posle odsluženja vojnog roka u Trebinju, pošao je tražiti drugi posao, a tokom 1937. godine je radio na izgradinji Spomenika „Neznanom junaku“ na Avali. Iako nije bio član ni jedne politički partije, u rodnom kraju je učestvovao u formiranju kulturne sekcije i biblioteke u Gornjem Vodičevu, kao i okupljanju mladih u Sokolskom društvu i njihovom obučavanju i rukovanju oružjem.
U toku Aprilskog rata, 1941. godine, bio je mobilisan u Jugoslovensku kraljevsku vojsku u kojoj je bio artiljerac. Prilikom povlačenja preko reke Une i brda Balj, kod Kostajnice, zajedno sa svojim drugovima iz jedinice pružio je snažan otpor Nemcima, ispalivši gotovo svu municiju. Kada je stigla vest o kapitulaciji, Dragan je odbio da se preda. Zajedno s drugovima je demontirao topove i naoružan karabinom pošao kući.
Po povratku u rodni kraj, povezao se sa komunistima i aktivno uključio u pripreme oružanog ustanka. Posle isticanja u prvim ustaničkim borbama na Kozari, tokom leta, postavljen je za desetara u Prvoj partizanskoj četi, a novembra 1941. godine je primljen u članstvo Komunsitičke partije Jugoslavije (KPJ).
U NOB je stupio kao borac, postao je desetar, potom vodnik, komandir čete Drugog krajiškog partizanskog odreda, pa komandant bataljona i zamjenik komandanta Prve krajiške brigade. U prvim danima velike ofanzive na Kozari, u ljeto 1942, Stanić je sa svojim bataljonom na Piskavici neprijatelju nanio velike gubitke. Kao komandant bataljona komandovao je u napadu na cesti Prijedor - Bosanska Dubica; kod Asine straže zarobio je 2 topa i 50 neprijateljskih vojnika. Isticao se komandovanjem i ličnom hrabrošću. Kada je komandovao 2. krajiškom brigadom, u bici sa četnicima na Glasincu zarobljeno je 30 mitraljeza i 1 top. Hrabro se borio i kod Trnova, Kalinoviku.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojna enciklopedija (knjiga deveta). Beograd 1975. godina.
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
Narodni heroji sa Kozare | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji Kozare, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Kozarska Dubica |  | |
| Novi Grad | ||
| Prijedor | ||
| ostali | ||
Narodni heroji Prve krajiške brigade | ||
|---|---|---|
| poginuli | | |
| preživeli | ||
