Dušan Brkić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
dušan brkić
Dušan i supruga Borka
Lični podaci
Datum rođenja(1913-04-06)6. april 1913.
Mesto rođenjaObrovac, Austrougarska
Datum smrti28. jul 2000.(2000-07-28) (87 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesijapravnik
Porodica
SupružnikBorka Brkić
Delovanje
Član KPJ odpre rata
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
U toku NOBpolitički komesar
6. slavonskog korpusa
potpredsednik vlade NR Hrvatske
Odlikovanja
Orden narodnog oslobođenja Orden bratstva i jedinsta
Orden zasluga za narod
Orden zasluga za narod
Orden za hrabrost Partizanska spomenica 1941.

Dušan Duško Brkić (Obrovac, 6. april 1913 — Beograd, 28. jul 2000) bio je pravnik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik FNR Jugoslavije i NR Hrvatske.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 1913. godine u Obrovcu u Dalmaciji. Završio je Pravni fakultet u Beogradu.[1] Član Komunističke partije Jugoslavije postao je pre rata.

Nakon fašističke okupacije Jugoslavije, Dušan je bio jedan od organizatora oružanog ustanka u Slavoniji. Tokom rata bio je politički komesar Prvog slavonskog korpusa (od 1943), većnik Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) i član Izvršnog odbora Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Hrvatske (ZAVNOH).[1]

Posle rata postao je ministar pravosuđa u prvoj narodnoj vladi Hrvatske, formiranoj u Splitu aprila 1945. godine. Završio je engleski jezik na Filološkom fakultetu, a potom slikarstvo i vajarstvo na Pedagoškoj akademiji u Beogradu. Posle je bio potpredsednik vlade NR Hrvatske.

Kao najistaknutiji srpski rukovodilac u Hrvatskoj, Brkić je sekretar ZAVNOH-ova Kluba većnika Srba, a bio je i jedan od osnivača SKD „Prosvjete“.[1] Takođe je jedan od najzaslužnijih što je Srbima u ustavu NR Hrvatske iz 1947. godine dodeljen konstitutivan status. Na Petom kongresu KPJ 1948. godine, izabran je za člana Centralnog komiteta KPJ.

Zajedno sa Radom Žigićem i Stankom Opačićem Ćanicom isključen je iz KPJ 11. septembra 1950. godine, pod optužbom da su zauzimali prosovjetsko stajalište i poticali seljake na pobunu protiv vlasti. Brkić je 1951. osuđen na izdržavanje robije na Golom otoku.

Nakon izlaska iz zatvora živeo je razmerno povučeno u Beogradu, sve do procesa protiv kominformovaca 1970-ih godina. Godine 1975. uhapšen je pod optužbom da se bavio „kontrarevolucionarnom delatnošću“ i da je održavao veze sa „kominformovskom emigracijom“ u Istočnom bloku. Dana 12. aprila 1976. godine, osuđen je s još trojicom optuženika na osam godina zatvora.[1]

Od stranih odlikovanja nosilac je poljskog Partizanskog krsta.

Umro je 28. jula 2000. godine u Beogradu.[2]

Slikarstvo[uredi | uredi izvor]

Brkićeva umetnička aktivnost, u poređenju sa društvenom i političkom, jeste skromnija, ali nikako manje važna. Imao je dve samostalne izložbe 1971. i 1974. godine i učestvovao na nekoliko grupnih. Bio je član Udruženja likovnih umetnika Srbije od 1976. godine. Slikarski opus Dušana Brkića bitno je određen njegovim poreklom i zavičajem.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g Banac, Ivo. Sa Staljinom protiv Tita. „Globus“, Zagreb 1990. godina, str. 176.
  2. ^ Zagrebačka epizoda Aleksandra Rankovića, pristupljeno 3. septembra 2011.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Ivo Banac. Sa Staljinom protiv Tita: informbiroovski rascjepi u jugoslavenskom komunističkom vodstvu. „Globus“, Zagreb 1990. godina.
  • Čedomir Višnjić. Partizansko ljetovanje: Hrvatska i Srbi 1945-1950. „SKD Prosvjeta“, Zagreb 2003. godina.


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Душан_Бркић&oldid=27811972”