Dušan S. Banjac (pukovnik)
| Dušan S. Banjac | |
|---|---|
 Dušan Banjac 2018. godine | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. oktobar 1936. |
| Mesto rođenja | Bjelaj kod Bosanskog Petrovca, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 19. avgust 2020. (83 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Narodnost | Srbin |
| Vojna karijera | |
| Vojska | JNA VRS |
| Čin | pukovnik |
| Učešće u ratovima | Rat u Bosni i Hercegovini |
Dušan (Simo) Banjac, (Bjelaj, kod Bosanskog Petrovca, 30. oktobar 1936 – Beograd, 19. avgust 2020) bio je diplomirani inžinjer elektrotehnike, penzionisani pukovnik VRS i Vojske Jugoslavije, naučni savjetnik, redovni profesor.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Dušan Banjac rođen je u Bjelajskom Vagancu, od oca Sime Simana Banjca i majke Draginje Mirković iz Kolunića.[1] U rodnom mjestu završio je osmogodišnju školu 1953. godine.[2] U Kraljevu je završio Vazduhoplovnu podoficirsku školu veze (1955).[3]
Po završetku Podoficirske škole bio je na dužnosti avioradio mehaničara u vazduhoplovnoj eskadrili 5. vazduhoplovnog korpusa u Zagrebu. Vanredno je završio Srednju elektrotehničku školu u Zagrebu 1960. godine sa odličnim uspjehom i iste godine upisao se na Elektrotehnički fakultet Sveučilišta u Zagrebu kao vojni stipendista. Fakultet je završio za 4,5 godine kao prvi u generaciji 1965. godine. Nakon završetka studija dobija oficirski čin poručnika i upućuju ga u Raketnu školu protivvazdušne odbrane i završava je 1966. godine. Po završetku škole postavljen je na dužnost inženjera u 2. raketnom divizionu 250. raketnog puka protivvazdušne odbrane (kasnije 250. raketna brigada). Na toj dužnosti bio je od 1966 do 1969, a od 1969 do 1973. godine bio je glavni inženjer 250. raketne brigade PVO Beograda. U jednom periodu bio je operativac u komandi 11. divizije PVO u Beogradu. U periodu od 1973. do 1975. godine bio je na školovanju u Komandno-štabnoj akademiji Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane JNA . Godine 1975. postavljen je za komandanta Raketnotehničkog diviziona 250. raketne brigade protivvazdušne odbrane.[2]
Godine 1988, izabran je u COSIS-u za naučnog savjetnika. Na Vojnotehničkoj akademiji 1995. godine izabran je u zvanje redovnog profesora, a 2000. godine reizborom potvrđeno mu je naučno-nastavno zvanje. U vojnoj službi obavljao je tehničke, operativne, komandne i naučne poslove. Bio je u COSIS-u "Maršal Tito" u timu za izradu i realizaciju naučnoistraživčkih projekata: "Protivdesantna borba u sistemu ONO i DSZ SFRJ"; "Protivelektronska borba u sistemu ONO i DSZ"- čiji je bio stručni voditelj i "Razvoj i usavršavanje sistema ONO i DSZ SFRJ".
Objavio je dvije knjige iz oblasti vojnih nauka: "Elektronska borba u protivvazdušnoj odbrani" 1986. godine i "Protivelektronska borba" 1995. godine, koje su korištene i kao udžbenici u vojnim akademijama. U ulozi autora i koautora učestvovao je u izradi 23 studije iz vojnih nauka urađene u COSIS-u "Maršal Tito". Objavio je više članaka u vojnim časopisima "Vojno djelo", "Glasnik RV i PVO" i više novinskih članaka.[2]
Učestvovao je u Odbrambeno-otadžbinskom ratu kao pomoćnik komandanta 2. krajiškog korpusa za teritoriju i saradnju sa UNPROFOR-om.
Dobitnik je Nagrade "22. decembar", koju je JNA dodjeljivala za najbolje naučno i stručno djelo.[3]
Umro je u Beogradu, 19. avgusta 2020. godine, Sahranjen je na Novom bežanijskom groblju.[1][4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Mirković Borislav - Medeno Polje 2022.pdf” (PDF). Dropbox (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-05-03.
- ^ a b v Banjac, Dušan (2018). Uzroci tragedije srpskog naroda Krajine. Beograd: "Miroslav". str. 597. ISBN 978-86-7056-372-8.
- ^ a b Enciklopedija Republike Srpske. 1, A-B. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2017. str. 273. ISBN 978-99938-21-92-2.
- ^ „Dušan Banjac”.
