Elimljani

Plemanana Siciliji 11. vek p. n. e.

Elimski hram u Segesti

Elimljani, Elimci ili Elimi (grč. Елyмои) su bili drevni narod koji je živeo na zapadnom delu Sicilije u bronzanom dobu i antičkom dobu.

Poreklo

Drevni grčki izvori, posebno Tukidid, pišu o Elimanima kao potomcima Trojanaca koji su migrirali na Siciliju i, mešanjem sa lokalnim Sikanima, formirali novi narod. Virgilije piše da je kampanju Elimita od Troje do Sicilije vodio heroj Acest.

Arheološki nalazi ne protivreče verziji Tukidida o anatolskom poreklu Elimajana. Pretpostavlja se da su bili povezani ne sa nosiocima anatolijskih jezika, već sa "narodima sa mora", koji su u okviru te hipoteze smatrani kao predindoevropska populacija zapadnog dela Male Azije, čija se masovna migracija dogodila u 13. veku p. n. e. Ipak, veoma je teško razlikovati Elimljane od njihovih suseda arheološkim spomenicima samo bronzanog doba. Kasnije su prihvatili kulturu grčkih kolonista, sagradili hram u Segesti i usvojili grčki alfabet. Natpisi na jeziku Elimljana su malobrojni i još nisu do kraja dešifrovani. Grčki uticaj vidljiv je na hramu u Segesti, najvećem elimljanskom gradu.

Elimljanski hram u Segesti

Elimljani su tradicionalno bili u dobrim odnosima s feničanskim kolonijama, uključujući Kartagu, a u nešto manje dobrim odnosima s grčkim kolonijama, od kojih je najpoznatiji Selin. Stalni granični sporovi su povremeno dovodili do ratova, a Segestin poziv Atinjanima u pomoć protiv Selina je 415. p. n. e. doveo je do znamenite sicilijanske ekspedicije i atinske katastrofe. Elimljani su imali više sreće kada su se za pomoć obratili Kartagi, koja je konačno uništila Selin 409. p. n. e.

Za vreme Prvog punskog rata su se Elimljani opredijelili za Rimsku Republiku, a potom uživali povlašćeni tretman, delom i zato što su ih Rimljani, s obzirom na mitsko trojansko poreklo smatrali srodnicima. Za vreme rimske vlasti je došlo do romanizacije.