Episkop vršački Nektarije
| Nektarije (Dimitrijević) | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 25. jun 1839. |
| Mesto rođenja | Veliki Gaj kod Vršca, Habzburško carstvo |
| Datum smrti | 20. decembar 1895. (56 god.) |
| Mesto smrti | Vršac, Austrougarska |
| Prethodnik | Emilijan (Kengelac) |
| Naslednik | Gavrilo (Zmejanović) |
Nektarije (Dimitrijević, Veliki Gaj (Banat), 25. jun 1839 — Vršac, 20. decembar 1895) je bio episkop Srpske pravoslavne crkve na prestolu vršačkih vladika.
Svetovni život[uredi | uredi izvor]
Nikola[1] Dimitrijević rođen je 25. juna 1839. godine u Velikom Gaju kod Vršca, od roditelja, oca Petra i majke Anke (Nančike) rođ. Musić iz Velikog Bečkereka. Kumovao mu je na krštenju spahija velikogajski Nikola Malenica i nadenuo mu svoje ime. Dimitrijevići potiču od čuvenog Time Rankovog.[2] Pradeda Josif je kao imućan čovek prešao iz Vršca u Melence, gde se okućio i stekao veliko imanje. U braku sa Nastom Protić(?), kćerkom bečkerečkog prote izrodio je pet sinova i četiri kćerke. Jedan od sinova, Jovan Dimitrijević - Juruk se naselio opet u Vršcu, i to je deda Nikolin. Petar Dimitrijević - vladikin otac bio je upravitelj spahiluka, prvo Petrovićevog u Udvarnoku, pa Malenicinog u Velikom Gaju. Petar je umro pre vremena, nastradavši pod točkovima kola, pa je jedini sin Nikola ostao siroče, bez oca. Udova majka se zatim preudala u rodnom Velikom Bečkereku, za trgovca drvara Danila Linjačkog. Odrastao je Nikola dobro pažen uz Danilovog sina dr Pavla Linjačkog, bečkerečkog lekara. Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je Nikola zato u Velikom Bečkereku, a višu gimnaziju (V i VI razred) u Karlovcima i (VII i VIII razred) Vinkovcima. Pravne nauke, sa prvim državnim ispitom, završio je u Beču, a bogosloviju u Vršcu.[3]
Monaški život[uredi | uredi izvor]
Posle položenog drugog pravničkog ispita u Beču, zamonašio se 1. oktobra 1865. godine u manastiru Mesiću. Dobio je Nikola tada novo kaluđersko ime Nektarije. Nakon rukopoloženja u đakonski i prezviterski čin, postavljen je za konzistorijalnog beležnika i profesora vršačke bogoslovije. Bio je episkopu Emilijanu Kengelcu desna ruka i oslonac u vladikovanju i u dvoru mu vladičanskom. Krajem 1874. godine proizveden je kao dotad nastojatelj za arhimandrita manastira Mesića, kojim je upravljao dvanaest godina.
Posle smrti episkopa Emilijana (Kengelca) postao je 1885. mandatar Vršačke eparhije, a 27. januara 1887. godine posvećen je za vršačkog episkopa od patrijarha Germana (Anđelića). Tokom 1891. godine bio je nekoliko meseci administrator Temišvarske eparhije.[4] Vladika je veoma voleo knjige i cveće, pa je od vrtova ( koje je uredio) u manastiru Mesiću i dvorskom u Vršcu načinio "rajske vrtove", u kojima je često boravio, odmarajući se.
Umro je i sahranjen u Vršcu 20. decembra 1895. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
