Episkop pakrački Kiril
| Kiril Živković | |
|---|---|
.jpg) Portret Kirila Živkovića, Arsa Teodorović (1799) | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1730. |
| Mesto rođenja | Pirot, Otomansko carstvo |
| Datum smrti | 12. avgust 1807. (76/77 god.) |
| Mesto smrti | Pakrac, Austrijsko carstvo |
Kiril (Kiril Živković, Pirot, 1730 — Pakrac, 12. avgust 1807) je bio episkop Srpske pravoslavne crkve na prestolu pakračkih vladika.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Kiril Živković rođen je 1730. godine u Pirotu.[1] Za vreme austrijsko-turskog rata 1737. godine Kirilovi roditelji su sa sedmogodišnjim detetom prebegli u Bačku, u selo Futog. Ovde je Kiril stekao osnovno školsko obrazovanje.
U monaški čin postrižen je u manastiru Zografu, na Svetoj Gori, „a dugim putovanjima po celom Balkanskom poluostrvu, i naročito po Rusiji i Italiji, stekao je lepo obrazovanje i smisao za viša nastojanja. Sem toga, proveo je po pet godina kao učitelj u Dalmaciji i u svom rodnom mestu pod Turcima“.[2]
U čin protosinđela proizveo ga je mitropolit Vikentije Jovanović Vidak 1778. godine i postavio za nastojatelja manastira Grgetega. Kiril (Živković) bio je veliki ljubitelj knjige i za svoj manastir je na jednoj licitaciji kupio knjigu „Zlatoust“. U Pakracu će docnije, kao episkop pakrački, osnovati eparhijsku biblioteku. Nastojanjem protosinđela Kirila i manastirskog bratstva, a uz pomoć Stefana Raškovića, velikobečkerečkog purgera, oslikana je 1780. godine trpezarija manastira Grgetega.
Posle osmogodišnjeg uspešnog upravljanja manastirom Grgetegom Kiril (Živković), koga je u međuvremenu 1. juna 1784. godine mitropolit Mojsije (Putnik) proizveo za arhimandrita, izabran je za episkopa pakračkog. Episkopska hirotonija je bila 20. juna 1786. godine. Kao episkop pakrački, trudio se oko osnivanja osnovnih škola, u čemu je „pokazao dovoljno uspeha“.
U Beču je 1794. godine štampao nekritički priređeno Domentijanovo „Žitije svjatih serbskih prosvetiteljej Simeona i Savi“, koje je doživelo i francuski prevod u Parizu 1858. godine. U Budimu je 1803. godine objavio dve knjige Svetog Petra Damaskog. Episkop Kirilo je takođe napisao više poslanica i drugih verskih spisa.
Prema uputstvima bečke vlade, austrijska obaveštajna služba je organizovala sistematsko traganje za poverljivom prepiskom katoličkog i pravoslavnog sveštenstva s pobornicima sjedinjenja Dalmacije sa Hrvatskom i Ugarskom. Nije uhvaćeno ni jedno pismo mitropolita Stratimirovića pravoslavnim sveštenicima u Dalmaciji, ali se došlo do nekih pisama koje je njegov pouzdanik, pakrački episkop Kirilo Živković, uputio pojedinim istaknutim sveštenicima i kaluđerima. Kao glavne začetnike ovog antinemačkog raspoloženja autor izveštaja označava mitropolita Stefana (Stratimirovića) i pakračkog episkopa Kirila (Živkovića) sa srpske strane.
Episkop pakrački Kiril umro je 12. avgusta 1807. godine u Pakracu. Sahranjen je u Sabornoj crkvi u Pakracu.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Stražilovo", Novi Sad 1887.
- ^ Dr. Rad. M. Grujić, Pakračka eparhija, Spomenica o Srpskom pravoslavnom vladičanstvu pakračkom, Novi Sad 1930, 170-171.
- ^ „Patrijarh srpski Irinej posetio Eparhiju slavonsku (SPC, 25. februar 2016)”. Arhivirano iz originala 24. 06. 2019. g. Pristupljeno 25. 02. 2016.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
- Radosavljević, Nedeljko V. (2014). „Kiril Živković, episkop pakračko-slavonski (prilozi za biografiju)” (PDF). Istorijski časopis. 63: 59—76. Arhivirano iz originala (PDF) 24. 03. 2018. g. Pristupljeno 20. 07. 2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Vraćen arhijerejski žezal episkopa Kirila Živkovića (SPC, 5. jul 2018) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. jul 2018)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
