Episkop temišvarski Maksim
| Maksim Manuilović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Mesto rođenja | Arad, Habzburško carstvo |
| Datum smrti | 7. februar 1838. |
| Mesto smrti | Vršac, Habzburško carstvo |
Maksim (Mihail Manuilović, Arad — Temišvar, 7. februar 1838) bio je episkop Srpske pravoslavne crkve na prestolu vršačkih i temišvarskih vladika.
Život[uredi | uredi izvor]
Rođen je kao Mihail Manuilović u Aradu.
Po završetku bogoslovskih nauka bio je paroh i okružni protoprezviter velikovaradski. Tečno je govorio latinski, mađarski, nemački i rumunski jezik. Zamonašen je 18. septembra 1819. godine u manastiru Krušedolu od arhimandrita Dimitrija (Krestića) dobivši ime Maksim.[1]
Zatim je do 1824. godine arhimandrit u manastiru Hopovu.[2] Izabran je po molbi naroda Aradske eparhije za episkopa 1824. godine.[3] Posvećen je za episkopa vršačkog 21. januara 1829. godine. Temišvarski advokat Georgije Milutinović posvetio mu je pozdravnu odu, objavivši je iste godine na latinskom jeziku u Temišvaru.[4] Kao episkop vršački[5] unapredio je 1830. godine bogosloviju u Vršcu. Iz Vršca je premešten u Temišvar 18. decembra 1833. godine, da bude vladika temišvarski.[6]
Umro je kao vladika 7. februara 1838. godine u Temišvaru[7] i sahranjen u Svetovaznesenskom hramu u Temišvaru.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 30. maj 1899.
- ^ "Serbske letopisi", Budim 1824.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 17. mart 1896.
- ^ Milutinović Georgije: "Carmen quod illustrissimo ac reverendissimo domino domino Maximo Manuilovits", Temišvar 1829.
- ^ "Serbska pčela", almanah, Budim 1832.
- ^ Srpski sion", Sremski Karlovci 31. maj 1905.
- ^ "Srbska novina ili Magazin za hudožestvo, knižestvo i modu", Budim 1838. godine
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
- Istorija Eparhije vršačke
