Živojin Lukić
| Živojin Lukić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. februar 1889. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 7. februar 1934. (44 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
Živojin Lukić (Beograd, 10. februar 1889 — Beograd, 7. februar 1934)[1] bio je srpski vajar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Pohađao je Umetničko-zanatsku školu u Beogradu. Studirao vajarstvo na Akademiji Zodčestva u Moskvi 1909 — 1913. godine kod prof. N. A. Andrejeva. Boravio u Italiji 1918 — 1922. Živeo je u Cavtatu 1922 — 1924. kada se vraća u Beograd. Izlaže od 1908. godine. Izlagao je sa umetničkim udruženjem 'Lada'. Radio je fasadne skulpture i reljefe.
Radio je skulpture u kamenu na zgradi srpskih železnica u Nemanjinoj, spomeniku kulture Republike Srbije.[2]
Najpoznatija dela mu se nalaze u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu: „Portret dr Radinke Hađić“, (1923), „Portret g-đe Zloković“, (1926), „Mali bata“, (1928).
U srpsko vajarstvo treće decenije prošlog veka Lukić donosi moderna shvatanja, pre svega u portetskoj umetnosti kojoj je najviše bio sklon. Blago oslonjen na neokubističke stilske obrasce on se služio jezikom jednostavnih oblika kojima je gradio svoje delo. Služio se čistim linijama koje su jasno definisale plastičke karakteristike u portretima koje je radio.[traži se izvor]
Samostalne izložbe[uredi | uredi izvor]
Bibliografija (izbor)[uredi | uredi izvor]
- 1920. Sibe Miličić, Jugoslovenske izložbe u inostranstvu, Domovina, 14. januar, Zagreb
- 1924. Rastko Petrović, Izložba 'Cvijete Zuzorić', Vreme, br. 775, pp. 6, Beograd
- 1927. Mihailo Petrov, Aprilske izložbe naših umetničkih centara, Letopis Matice srpske, knj. 312, sv. 2-3, st. 360-364, Novi Sad
- 1927. Milan Kašanin, Izložbe u aprilu, Srpski književni glasnik, knj. XXI, st. 64, Beograd
- 1928. Sreten Stojanović, Izložba radova Živojina Lukića, Vase Pomoirišca i Miloša Golubovića, Misao, knj. XXIV, sv. 1 i 2, pp. 104-106, Beograd
- 1928. Todor Manojlović, Izložbe, Novi vidici, br.3-4, pp. 249-251, Beograd
- 1934. Todor Manojlović, Umetnički pregled, Izložba 'Lade', Srpski književni glasnik, knj. 41, pp. 540-542, Beograd
- 1934. Mihailo Petrov, Sedamnaesta izložba 'Lade', Pravda 18. mart 1934, pp. 10, Beograd
- 1934. Sava Popović, Skulptura na XVII izložbi 'Lade', Štampa, god. I, br. 2, pp. 5, Beograd
- 1934. Ivan Čargo, Žika Lukić, Slovenski beogradski tjednik, god. II, br. 6, pp. 3, Beograd
- 1961. Dejan Medaković, Zaboravljeni i malo poznati Živojim Lukić, Danas, 11. oktobar, Beograd
- 1968. Zoran Markuš, Vajar Živojin Lukić (1889-1934), Delo, br. 5, pp. 588-596, Beograd
- 1973. Katarina Pavlović, Prilog za monografiju vajara Živojina Lukića, Zbornik Narodnog muzeja, pp. 89-103, Narodni muzej, Beograd
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Živojin Lukić”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 2021-11-24. Pristupljeno 2024-01-28.
- ^ Vasiljević, Branka. „Završena obnova zgrade srpskih železnica u Nemanjinoj”. Politika Online. Pristupljeno 2022-02-24.
