Zagorje (Vučitrn)

Koordinate: 42° 49′ 54″ S; 21° 04′ 53″ I / 42.83167° S; 21.08139° I / 42.83167; 21.08139
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za drugu upotrebu, pogledajte stranicu Zagorje.

Zagorje
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Autonomna pokrajinaKosovo i Metohija
Upravni okrugKosovskomitrovački
OpštinaVučitrn
Stanovništvo
 — 2011.Pad 18
Geografske karakteristike
Koordinate42° 49′ 54″ S; 21° 04′ 53″ I / 42.83167° S; 21.08139° I / 42.83167; 21.08139
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina770 m
Zagorje na karti Srbije
Zagorje
Zagorje
Zagorje na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj42000
Pozivni broj+383 (0)28
Registarska oznaka02

Zagorje (alb. Zagora) je naselje u opštini Vučitrn, Kosovo i Metohija, Republika Srbija. Nakon 1999. godine selo je poznato i kao Zogaj (alb. Zogaj)

Geografija[uredi | uredi izvor]

Zagorje se nalazi u zapadnom delu kosovske oblasti na padinama Kopaonika, na kosom predelu zvanom Gomur, na nadmorskoj visini od 788 m. Pominje se iz oskudnog narodnog usmenog predanja, i to kao da počinje od Kneza Lazara (tragovi starih okolnih naselja: Viljanca, Gornjeg Sudimlja, Gornjeg Stanovca su iz rimskih i vizantijskih vremena. Ime Zagorje je došlo od reči gora. A Zagorje je prostor iza gore, odnosno za gorom. Gora koja deli Samodrežu od Zagorja ima karakteristično ime: Pod. Zagorje se graniči sa: Samodreškim brdom (822 metara), Grdečom, Gornjom Dubnicom, Lug Dubnicom, Donjom dubnicom, Novim Selom, Viljancem, Ropicom. U početku selo se nije delilo na mahale, ali kako se naseljavalo i širilo tako su i nastajali zaseoci. Poznati zaseoci su: Sokolović mahala, Rustoli mahala, Balević mahala, Cerovići, Obradovići, Gašići. Veća brda su: Gola Čuka (632 metra), Cerovik (668 metara), Mačkim Kamen (759 netara) i druga. Selo je udaljeno 14 km od Vučitrna.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Predanje kaže da je Zagorje prokleo Knez Lazar kada je prolazio kroz njega sa svojom vojskom na putu za boj na Kosovu Polju. Umorna vojska od dugog puta, htela je tu da se ulogoruje, izbegavajući naseljeno mesto. Hodajući po ataru Zagorja i tražeći pogodno mesto za prenoćište, pored neke vode, da pređu preko nje ili ne, uglavnom da se ulogoruju u njenoj blizini, pa pošto je ne nađoše Knez Lazar je prokleo to mesto rečima: „da Bog da, nikada nemalo vode“, i umorni pređoše preko Samodreškog brda (822 metra) i spustiše se niz brdo prema naselju Samodreža, stanovnika 1396 (podatak iz 60-ih godina 20. veka), blizu ušća Laba u Sitnicu u severnom delu Kosova Polja. Umorne i napaćene duše, posle oskudne večere, nađoše sebi odmora i snu. Sutradan se, po predanju, Knez pričestio sa svojom vojskom u istoimenoj crkvi, uoči kosovske bitke 1389. godine. Crkva je bila mala, jednobrodna bazilika, koju su porušili Turci. Kasnije je obnovljena, da bi u dvadesetom veku, koji je za Srbe doneo zvek, bila ponovo porušena od strane separatističkih agresora. Posle tih usmenih predanja, Zagorje se prvi put pominje u dokumentima u 14. veku, u ciklusu istorijskih narodnih epskih pesama, koje se nadovezuju neposredno na kosovske događaje i uglavnom obuhvataju vreme propadanja stare države, odnosno period koji se proteže od kraja 15. i početkom 16. veka. U grupi pesama „Crnojevići“, konkretno u epsko-lirskoj pesmi „Margita devojka i Rajko vojvoda“, nalazi se podatak gde se pominje selo Zagorje, koje narodni pesnik naziva „pitomo mesto“, a pitomo je sinonim što sve rodi od žitarica i povrća i bogato je vegetacijom, iako je oskudno sa vodom. Po oslobođenju od Turaka veliki broj Albanaca se odselio iz ovog sela u Tursku. Naseljenici su kupili od ovih Albanaca 1914. godine imanja i naselilo se 7 srpskih kuća, dok je stiglo i 5 kuća na dobivenu zemlju od strane države.[1]

Poreklo stanovništva po rodovima[uredi | uredi izvor]

Podaci iz 1938.[2]

Albanski rodovi

  • Aliti (1 kuća). Muhadžir je iz Toplice. U Zagorju se nastanio još 1909.
  • Ameti (1 kuća). Kao muhadžir iz Toplice živeo je u Labu, odakle se doselio 1933. na kupovicu.
  • Asani (1 kuća). Doseljen 1928. iz okoline Peći.

Srpski rodovi

  • Savković (1 kuća) 1914. iz Tominog Potoka u Toplici. Starinom je od Sjenice.

Kolonisti

Učesnici oslobodilačkih ratova 1912-18[uredi | uredi izvor]

U logorima i zarobljeništvu 1941-45[uredi | uredi izvor]

Učesnici Drugog svetskog rata 1941-47[uredi | uredi izvor]

  • Đurić Drago
  • Živanović Milovan
  • Milenković Stanoje
  • Perić Periša
  • Prelević Vlado
  • Stojković Milivoje
  • Čarapić Milosav

Žrtve Drugog svetskog rata[uredi | uredi izvor]

Odseljeni 1941-93[uredi | uredi izvor]

Svega 35 domaćinstava sa 146 članova. Do 1999. godine u ovom selu živelo je 2 staračka domaćinstva sa po 2 člana, a grbolje koje je oštećeno, nalazi se između Zagorja i Lug Dubnice i služilo je do 1999. za oba sela.

Demografija[uredi | uredi izvor]

Populacija (ist.): Zagorje (Vučitrn)
Godina1948195319611971198119912011
Stanovništvo134157155132689018
Evolucija stanovništva


Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Urošević 1965, str. 213. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFUrošević1965 (help)
  2. ^ Urošević, Atanasije (1965). Kosovo. Beograd: Naučno delo.  COBISS.SR 155363340

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Загорје_(Вучитрн)&oldid=27750582”