Zapadna Santa Barbara
| Zapadna Santa Barbara Santa Bárbara d'Oeste | |
|---|---|
 Zapadna Santa Barbara | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Brazil |
| Osnovan | 4. decembar 1818. |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2018. | 192,536 [1] |
| — gustina | 710 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Površina | 271,030[2] km2 |
  Zapadna Santa Barbara Zapadna Santa Barbara na karti Brazila | |
| Veb-sajt | |
| http://www.santabarbara.sp.gov.br/ | |
Zapadna Santa Barbara (engl. Santa Bárbara d'Oeste) je opština u državi Sao Paulo u Brazilu. Deo je metropolitanske regije Kampinas.[3] Leži oko 138 km (86 mi) severozapadno od glavnog grada države. Zauzima površinu od 272,2 km2 (105,1 sq mi), od čega 43,1 km2 (16,6 sq mi) je urbano.[4] Brazilski institut za geografiju i statistiku[5] 2010. procenio na 180.148 stanovnika, čineći ga 43. najmnogoljudnijim gradom u Sao Paulu i šestim po veličini u gradskoj regiji Kampinas.[6]
Zapadna Santa Barbara ima prosečnu godišnju temperaturu od 22 °C (72 °F), a preovlađuje izvorna vegetacija područja. Grad ima stopu urbanizacije od 98,73%. Od 2009. godine u gradu su postojale 44 medicinske ustanove, a njegov indeks humanog razvoja procenjen je na 0,819 u odnosu na ostatak države.[6]
Osnovan je 4. decembra 1818. godine, kada je crkva sagrađena, grad je dobio ime u čast svoje zaštitnice, Santa Barbare, i prvobitno je bio deo Pirasikabe. Odvojio se od nje 1900. Pošto je Margaret Grejs Martins poklonila zemljište za izgradnju gradskog naselja, ona se smatra osnivačem, što grad čini prvim i jedinim brazilskim gradom koji je osnovala žena.[7] Grad je, takođe, rodno mesto automobilske industrije u Brazilu, gde je prvi automobil proizveden u Brazilu. Danas je Zapadna Santa Barbara podeljena na nešto više od 130 okruga.[8]
Zapadna Santa Barbara ima važnu kulturnu tradiciju, od zanata i pozorišta, do muzike i sporta. Američka imigracija donela je različite uticaje na kulturne i turističke događaje i atrakcije, uključujući Stranku imigracije i Sajam nacija. Usred grada je groblje, najpoznatije kao Groblje Amerikanaca. Njime upravlja Bratstvo američkih potomaka, koje redovno održavaju sastanke i događaje usmerene na očuvanje tradicije i običaja američkih imigranata.[9]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Do oko 1810. godine, područje na kojem se sada nalazi grad Zapadna Santa Barbara bila je prašuma. Te godine je izgrađen put koji je povezivao parohiju Santo Antonio de Pirasikaba sa Vilom de San Karlos de Kampinas. Sa ovim poboljšanjima, područje se pretvorilo u dobru poljoprivrednu regiju zbog obilnih izvora vode, što je dovelo do toga da se region podeli na parcele i stavi na prodaju.[10]
Margaret Grejs Martins, udovica vodnika Franciska de Paula Martinsa, kupila je jedan od tih domova, veličine dva kvadrata, čije su granice bile reka Pirasikaba na severu i potok Kuilombo na severoistoku. Na tom mestu osnovala je plantažu šećera, postavivši svog sina, kapetana Manuela Franciska Grejse Martinsa, zaduženim za upravljanje imanjem. Godine 1818. pokrenula je formiranje naselja i izgradnju kapele posvećene Svetoj Barbari. Martins je donirala zemlje na kojima će se grad razvijati, čineći grad prvim i jedinim brazilskim gradom koji je osnovala žena.[8] Kapela je podignuta 4. decembra 1818. godine, a danas se smatra datumom osnivanja grada.[7] [10]
Kako se to područje naseljavalo, tako su se i ostali poljoprivrednici naseljavali u gradu i oko njega. Opština se 16. aprila 1839. godine podigla na položaj uređene kapele Santa Barbare iz Toleda[7] i postala četvrti okrug Vila Nova da Constituição (danas grad Pirasikaba).
Godinama kasnije, provincija Santa Barbara stvorena je provincijskim zakonom broj 9, 18. februara 1842. godine, pored toga, kapela je podignuta iz izlečene kapele, zvaničnog naslova koji je katolička crkva dala.[10] Potom je prebačen 23. januara 1844. godine, da bi postao deo opštine Kampinas, praćen daljim premeštajem, pokrajinskim zakonom br. 12, 2. marta 1846. godine, nazad u opštinu Pirasikaba. Pokrajinskim zakonom br. 2, 15. juna 1869. godine zvanično je stvorena opština Santa Barbara, koja se razdvojila od Pirasikabe. Opštinu je uvek činio jedan okrug. Grad je zvanično preimenovan u Zapadna Santa Barbara 30. novembra 1944.[8]
20. i 21. vek[uredi | uredi izvor]
Industrija šećera doživela je procvat krajem 19. veka zbog povećanja potražnje za šećerom. U to vreme u gradu su izgrađeni veliki mlinovi šećera, kao što je Plant de Cillo Santa Bárbara (sada onesposobljena). Dvadesetih godina 20. veka pojavilo se nekoliko industrija, uključujući tekstil i poljoprivredne mašine. Tokom godina, druge industrije su se preselile u to područje. Na kraju, 5. septembra 1956, pušten je prvi brazilski automobil, Romi-Isetta.[10]
Tokom 1960-ih i 1970-ih, ubrzanim razvojem obližnjeg naselja Amerikana, mnogi ljudi su tražili posao i smeštaj. Zbog neposredne blizine dveju opština, područje između njih je bilo naseljeno, stvarajući konurbaciju. U početku je postojala određena zabuna, jer granice dva grada nisu zvanično postavljene. Problem je rešen stvaranjem avenije prijateljstva, koja je predstavljala granicu između dva grada. Ekspanzija stanovništva nije donela samo razvoj, već i probleme u regionu, jer je isušila javne račune. To je ubrzalo godine ekonomske stagnacije.[10]
Od 2000-ih, kako zbog javnih, tako i zbog privatnih investicija, grad postiže ekonomsku i socijalnu ravnotežu, postajući sve konkurentniji u gradskoj regiji Kampinas. Stvoreni su pravni podsticaji za preduzeća koja ulažu u grad, a širenje Rodovia dos Bandeirantes, čija ruta prolazi kroz opštinu, donelo je nove mogućnosti za razvoj.[10]
Danas je Santa Barbara jedna od glavnih ekonomskih sila u metropolitanskom regionu Kampinas, sa dobrim kvalitetom života. Grad ima snažan industrijski karakter. Jedan je od glavnih tržnih centara i mesta okupljanja u gradu sa gotovo 700.000 posetilaca svakog meseca. Ona služi stanovništvo Zapadne Sante Barbare, Amerikane, Nove Odese, Sumare i Hortolandia, kao i regione Pirasikabe i Limeire.[10]
Američka imigracija[uredi | uredi izvor]
Po završetku Američkog građanskog rata, počev od 1867. godine, region je počeo da primećuje imigraciju sa juga Sjedinjenih Američkih Država, ti doseljenici su bili poznati kao konfederativci. Zajedno sa svojim običajima i kulturama, Amerikanci su doneli nove poljoprivredne metode i tehnike, uveliko doprinoseći napretku poljoprivrede u regionu.[11] Amerikanci su, takođe, doneli nove religije u Brazil, a 10. septembra 1871. godine osnovana je prva brazilska baptistička crkva u Santa Barbari.
Prvi Amerikanci koji su stigli u grad bili su pukovnik Vilijam Hačinson Noris, veteran građanskog rata i bivši senator iz države Alabama, i njegov sin koji je počeo da drži kurseve o tehnikama uzgajanja pamuka lokalnim farmerima. Jednom kada su osnovani, poslali su po ostatak svoje porodice, kao i ostale zemljake.[11] Američka imigracija bila je presudna za jedan od glavnih kulturnih događaja u gradu: godišnji sastanak bratstva američkih potomaka. Mnogi imigranti koji su došli u zapadnu Santa Barbaru postigli su nacionalnu važnost.
Potomci doseljenika[uredi | uredi izvor]
Prva generacija Konfederada ostala je ostrvska zajednica, ali do treće generacije, većina porodica se venčala sa domaćim Brazilcima ili imigrantima drugog porekla. Kako je vreme prolazilo, ovi potomci Konfederada sve su više govorili portugalski jezik i predstavljali se kao Brazilci.[11] Kako se područje oko zapadne Santa Barbare i Amerikane sve više okretalo proizvodnji šećerne trske, a društvo postajalo sve pokretljivije, konfederalci su imali tendenciju da migriraju u gradove. Danas samo nekoliko porodica još uvek živi na prvobitnom zemljištu u vlasništvu njihovih predaka. Dok su potomci prvobitnih Konfederacija rasejani po Brazilu, oni održavaju sedište svoje organizacije potomaka u zapadnoj Santa Barbari.
Današnji konfederalci zadržavaju naklonost prema zastavi Konfederacije iako sebe smatraju potpuno brazilskim. U Brazilu, zastava Konfederacije nema istorijsku povezanost sa ropstvom niti odgovarajuću stigmu koja postoji u Sjedinjenim Američkim Državama. Mnogi savremeni konfederalci su mešovite rase i odražavaju različite rasne kategorije koje čine brazilsko društvo u njihovom fizičkom izgledu. Nedavno su brazilski stanovnici Amerikane, koji su sada prvenstveno italijanskog porekla, uklonili zastavu Konfederacije sa gradskog grba, navodeći činjenicu da Konfederati sada čine samo 10% gradskog stanovništva. Godine 1972, tadašnji guverner (i budući predsednik) Džimi Karter iz Džordžije posetio je zapadnu Santa Barbaru i posetio grob praujaka svoje supruge Rozaline, koji je bio jedan od prvobitnih Konfederada.
Kultura[uredi | uredi izvor]
Središte kulture Konfederacije je groblje Kampo, poznato kao groblje Amerikanaca, u zapadnoj Santa Barbari, gde je sahranjena većina izvornih Konfederacija iz regiona. Većina konfederada bili su protestanti, a jedino groblje u gradu bilo je katoličko, gde je bilo zabranjeno sahranjivanje nekatolika. Godine 1867, smrću Beatriče Oliver, supruge pukovnika Olivera, sahranio ju je (kao što je kasnije sahranio svoje ćerke) na parceli na svom imanju. Odredio je hektar svoje zemlje kako bi američke porodice mogle da sahranjuju svoje mrtve. Ovo je postalo groblje Amerikanaca. Danas je na groblju sahranjeno oko 500 ljudi.
Potomci i dalje neguju vezu sa svojom istorijom[12] kroz Bratstvo američkih potomaka, organizaciju posvećenu očuvanju jedinstvene mešovite kulture. U aprilu organizacija održava godišnji festival pod nazivom Festa Konfederada kako bi finansirala groblje Kampo. Festival je zasnovan na kulturi starog američkog juga. Tokom događaja postoje tipične američke namirnice poput pilećih prstiju, pljeskavica i kukuruza; bendovi sviraju tradicionalne američke narodne pesme, zastave Konfederacije su svuda. Američki narodni plesovi vrhunac su događaja. Muškarci oblače konfederacijske uniforme, čizme i kape.
Na groblju se nalazi rekreativni prostor u kome bratstvo održava tromesečne sastanke, kao i Festa Konfederada. Festival prima posetioce iz raznih delova Brazila i sveta; 2006. stranka je privukla 1500 ljudi i primila je ugledne posetioce poput guvernera Džordžije (kasnije američkog predsednika) Džimija Kartera i njegove supruge Rozalin, kao i predstavnike američkog konzulata i novinskih agencija Sjedinjenih Američkih Država.
Zajednica Konfederacije osnovala je muzej imigracije u zapadnoj Santa Barbari čuvajući istoriju brazilske imigracije i njene koristi za naciju.
Sport[uredi | uredi izvor]
Glavni fudbalski klub grada je União Barbarense, osnovan 22. novembra 1914. Trenutno se takmiče u A1 seriji šampionata Paulista. Njihov domaći stadion je „Antonio Lins Ribeiro Guimarães“ kapaciteta 14.914.
Imaju plivački tim koji se dobro pokazao na takmičenjima širom države Sao Paulo u Brazilu. Sezar Sjelo Filjo, koji je karijeru započeo u klubu Barbarense, dobio je međunarodno priznanje kada je na Panameričkim igrama 2007. u Rio de Žaneiru osvojio tri zlatne medalje i jednu srebrnu medalju. Osvojio je prvu zlatnu medalju tokom Letnjih olimpijskih igara 2008. godine. U septembru 2010. klub Barbarense bio je domaćin jednog od najvažnijih takmičenja u brazilskom sportskom kalendaru. Ovo je poslužilo kao brazilska proba za Svetsko prvenstvo u vodenim sportovima 2010. godine, održano u Dubaiju, Ujedinjeni Arapski Emirati.
Godine 2010, opštinska uprava zapadna Santa Barbara započela je izgradnju Polo César Cielo. Prema međunarodnim standardima, prvi bazen olimpijske veličine u regionu je veličine 50x25 metara sa dubinom od 2,5 metra. U projekat je uloženo 3,3 miliona $, a sredstva su obezbedili ministarstvo sporta i sam grad. Ukupna površina objekta za vaterpolo je 3,6 miliona kvadratnih stopa, uključujući tribine, svlačionice i prostorije za trening.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Brazilian Institute of Geography and Statistics” (PDF) (na jeziku: portugalski). 2018. Pristupljeno 6. 3. 2019. „2018 Estimates of Population”
- ^ „Formosa (GO) | Cidades e Estados | IBGE”. www.ibge.gov.br. Pristupljeno 6. 9. 2020.
- ^ „Região Metropolitana de Campinas”. Arhivirano iz originala 30. 09. 2015. g. Pristupljeno 06. 09. 2020.
- ^ Embrapa Monitoramento por Satélite. „São Paulo” (na jeziku: Portuguese). Pristupljeno 18. 4. 2013.
- ^ „Censo 2010 – Cidades” (na jeziku: Portuguese).
- ^ a b „Ranking decrescente do IDH-M dos municípios do Brasil”. Atlas do Desenvolvimento Humano (na jeziku: Portuguese). Programa das Nações Unidas para o Desenvolvimento (PNUD). 2000. Arhivirano iz originala 03. 10. 2009. g. Pristupljeno 18. 4. 2013.
- ^ a b v Prefeitura. „História”. Arhivirano iz originala 12. 12. 2010. g. Pristupljeno 27. 1. 2011.
- ^ a b v Cidades@ – IBGE. „Histórico”. Pristupljeno 27. 1. 2011.
- ^ Festa Confederada. „Fraternidade Descendência Americana” (na jeziku: Portuguese). Pristupljeno 18. 4. 2013.]
- ^ a b v g d đ e Câmara Municipal. „Breve Histórico”. Arhivirano iz originala 24. 5. 2010. g. Pristupljeno 27. 1. 2011.
- ^ a b v „When The South Lost The Civil War, 20,000 Confederates Fled To Brazil To Build A Slave Kingdom”. All That's Interesting (na jeziku: engleski). 16. 6. 2020. Pristupljeno 21. 6. 2020.
- ^ Romero, Simon. „A Slice of the Confederacy in the Interior of Brazil”. nytimes.com. New York Times. Pristupljeno 3. 3. 2019.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Geografske | |
