Zbeg
Zbeg je sklonište izbeglica koje su napustile svoje domove. To je najčešće privremeno sklonište udaljeno od komunikacija, obično u šumama, pećinama i na drugim skrivenim mestima, u kojem se ispred najezde neprijatelja i terora masovno sklanjalo neboračko stanovništvo koje je napustilo svoja naselja sa najnužnijom pokretnom imovinom.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
U balkanskim zemljama zbegovi se javljaju sa turskom ekspanzijom u 15. i 16. veku, prilikom turskih najezdi i ratova protiv njih, kao i u kasnijim ratovima, bunama i ustancima[a] sve do kraja Drugog svetskog rata. U Hrvatskoj i Sloveniji zbegovi su nazivani i taborima. U zbegovima se stanovalo pod improvizovanim nadstrešnicama, u kolibama ili zemunicama, i pod vedrim nebom. Prilikom otkrivanja zbega Turci su zatečeni narod robili i ubijali, dok su u Prvom i Drugom svetskom ratu izbeglice ubijane ili odvođene u koncentracione logore.[1]
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Uključujući tu svakako i NOB.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Gažević, Nikola (1976). Vojna enciklopedija (knjiga 10). Beograd: Vojnoizdavački zavod.