Zoran Marinković
| Zoran Marinković | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 22. decembar 1966. |
| Mesto rođenja | Gornji Milanovac, SFRJ |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1988—danas |
| Žanr | Rok |
| Instrument | glas |
| Ostalo | |
| Povezani članci | Bjesovi, Goran Marić |
Zoran Marinković (Gornji Milanovac, 22. decembar 1966) srpski je multidisciplinarni umetnik, najpoznatiji po svom delovanju u rok-grupi Bjesovi.
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Osnovnu i srednju školu završio je u G. Milanovcu.[1] U Beogradu, 1986. godine upisuje slikarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti, gde diplomira 1992. u klasi profesora Čedomira Vasića. Trenutno je na doktorskim studijama slikarstva na FLU u Beogradu.
Oženjen je vajarkom Valentinom Nađ, sa kojom ima troje dece.
Muzika[uredi | uredi izvor]
Još u srednjoj školi počinje njegovo druženje sa Goranom Marićem. Njih dvojica osnivaju bend po nazivu levičarske, zapadno-nemačke militantne organizacije Bader-Majnhof, a onda, nakon zabrane prvog koncerta 28. jula 1987. od strane uvek budnih organa reda, menjaju naziv u St. Gallen (švajcarsko banjsko lečilište), pa u China Blue, a na kraju, prema Zoranovom predlogu, u Bjesovi, po naslovu hrvatsko-srpskog prevoda romana Zli dusi od Dostojevskog[2]. Tokom više od dve decenije rada, Bjesovi postaju jedna od najznačajnijih srpskih rok grupa. Zoran je pevač, ali i glavni autor muzike i tekstova, omota i spotova benda. Takođe, Zoran je prema svojoj slici "Big Space Licker", dizajnirao simbol grupe. Ključne pesme za razumevanje estetike Bjesova su: Džordžija, Zli dusi, Ime, Vreme je, Avioni pevaju, Kad mi stane dah, Čak i da mogu, Kiša, Bolje Ti...
Bjesovi deluju u dve faze, prva do 1997, druga od 2001. kada se, po blagoslovu oca Tadeja, Zoran Marinković vratio muzici.[3] Od 1999. Zoran svoja različita muzička i filmska interesovanja istražuje i pod pseudonimom Bjesomar.
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- 1990. Pobeda na prvoj čačanskoj gitarijadi
- 1993. Pobeda na 27. zaječarskoj gitarijadi
- 1995. Drugi (bezimeni) album proglašen CD izdanjem godine (za prošlu, 1994.), a Bjesovi grupom godine, na dodeli godišnjih nagrada radio emisije "Mikrofonija" studentskog radija "Index" u Beogradu
- 2003. Bjesovi dobijaju Srebrnu plaketu "Takovski ustanak" za dugogodišnji doprinos kulturnom razvoju grada i opštine Gornji Milanovac
- 2010. Sa pesmom "Kad se ruke moje vezane razdvoje", sa albuma "Bolje Ti", Bjesovi osvajaju titulu "Hita godine" (za 2009.) "Radija 202", dok isti album ("Bolje Ti"), glasovima slušalaca biva proglašen albumom godine
- 2013. Pesma "Bolje Ti", glasovima slušalaca beogradskog "Radija 202", izglasana je kao treća najbolja pesma 21. veka, Srbije i celog Ex-Yu regiona
Slikarstvo[uredi | uredi izvor]
Muzej savremene umetnosti u Beogradu ga je uvrstio među pedeset najbitnijih srpskih slikara devedesetih godina 20. veka, time što je njegov rad uvršćen u izložbu "O normalnosti" 2005. godine. Tri njegova rada sa te izložbe su uvršćena u umetnički fond MSUB.
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- 1988. (kao student) Druga nagrada na likovnoj izložbi u sklopu postavke izložbe aviona u Parizu
- 1991. (kao student) "Nagrada za inovaciju" iz fonda profesora Miloša Bajića na završnoj izložbi fakulteta
- 1994. Prvu nagradu na XVIII memorijalu Nadežde Petrović u Čačku[4] podelio sa poznatim umetnikom Urošem Đurićem
Film[uredi | uredi izvor]
Pod pseudonimom Bjesomar snima brojne kratke dokumentarne filmove i spotove za Bjesove, na kojima radi kao kamerman, montažer i režiser.
Novinarski rad[uredi | uredi izvor]
Pred samo gašenje legendarnog muzičkog časopisa Džuboks, Zoran je sa Goranom Marićem uradio par kritika novoizašlih rok albuma, i dva intervjua[5], sa Kojom - Disciplina kičme, i Canetom i Antonom - Partibrejkers. Intervjui su objavljeni u Džuboksu, a Zoranu i Goranu su „dali uvid u samu suštinu rokenrola“[2].
Rad u prosveti i kulturi[uredi | uredi izvor]
Od 1996. godine, pa sve do danas, Zoran Marinković radi kao nastavnik likovnog obrazovanja u više škola gornjomilanovačke opštine. U januaru 2007. postao je direktor Kulturnog centra u Gornjem Milanovcu. U maju 2007. podnosi ostavku na ovo mesto.
Streljaštvo[uredi | uredi izvor]
Kao tinejdžer, godinama se uspešno bavio streljaštvom u gornjomilanovačkoj streljačkoj družini Dragan Jevtić - Škepo, sa kojom je tri godine uzastopce (1979.1980.1981.) osvajao titulu ekipnih prvaka SFRJ. U pojedinačnom takmičenju je, u Kragujevcu 1981, osvojio prvo mesto i zlatnu medalju u gađanju vazdušnom puškom, u kategoriji pionira, postavivši državni rekord koji nije bio oboren sledeće dve godine. U juniorskoj kategoriji, takođe uspešno, bavio se i gađanjem iz malokalibarske puške[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Autobiografski strip "Seti se subote i Botičelija", Pristupljeno 4. 5. 2013.
- ^ a b Pre Bjesova
- ^ „Bjesomar”. Arhivirano iz originala 05. 03. 2016. g. Pristupljeno 26. 11. 2014.
- ^ „Pregled Memorijala Nadežde Petrović”. Arhivirano iz originala 4. 9. 2012. g. Pristupljeno 5. 5. 2013.
- ^ „Arhiva Džuboksa na internetu”. Arhivirano iz originala 16. 05. 2008. g. Pristupljeno 04. 05. 2020.
- ^ Ko je ko u Gornjem Milanovcu 2003, Dositej, G. Milanovac. ISBN 978-86-7644-012-2.
