Zoran Stanković

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Zoran Stanković
dr Zoran Stanković, 2011. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1954-11-09)9. novembar 1954.
Mesto rođenjaTegovište, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Datum smrti5. oktobar 2021.(2021-10-05) (66 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija
Profesijalekar
Vojna karijera
SlužbaJugoslovenska narodna armija
Vojska Jugoslavije
Vojska Srbije i Crne Gore
1980 — 2005.
Čingeneral-major
Ministar zdravlja Republike Srbije
Period14. mart 2011— 27. jul 2012.
PrethodnikTomica Milosavljević
NaslednikSlavica Đukić Dejanović
Ministar odbrane Srbije i Crne Gore
Period21. oktobar 2006 — 15. maj 2007.
PrethodnikPrvoslav Davinić
NaslednikDragan Šutanovac
Načelnik Vojnomedicinske akademije
Period2002 — 2005.
PrethodnikMomčilo Krgović
NaslednikMiodrag Jevtić

Zoran Stanković (Tegovište, 9. novembar 1954 — Beograd, 5. oktobar 2021) bio je specijalista sudske medicine, sanitetski general-major, univerzitetski profesor i političar.

Stanković je po obrazovanju bio doktor medicinskih nauka. U srpskoj vojsci je imao čin sanitetskog general-majora u penziji. Bio je predsednik koordinacionog centra za jug Srbije u Vladi Ivice Dačića od 2012. do 2021, ministar zdravlja u vladi Republike Srbije, ministar odbrane Srbije i Crne Gore u Savetu ministara Srbije i Crne Gore sve do razdruživanja Srbije i Crne Gore i ministar odbrane u vladi Republike Srbije.Na izborima 2012. je prvo bio predložen za kandidata za gradonačelnika Beograda, a potom za predsednika Srbije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Zoran Stanković je rođen od oca Dragomira, iz sela Tegovište (Vladičin Han), automehaničara u kamenolomu i majka Radmila (devojačko Ristić) iz sela Manajle (Vladičin Han), domaćica. Po predanju kažu da je bratstvo Stankovića u Tegovište došlo iz Crne Gore 1576. godine.

Osnovnu školu završio je u Džepu, gimnaziju u Vladičinom Hanu, a Medicinski fakultet Univerziteta u Nišu 1980. Nakon diplomiranja stupa u aktivnu vojnu službu i kao aktivni poručnik JNA obavlja obavezni lekarski staž u Vojnoj bolnici Niš. Po završetku lekarskog staža Stanković obavlja dužnosti lekara i upravnika trupne Garnizonske ambulante u Peći u periodu 1982—1985. kada je proglašen za najboljeg mladog lekara u sastavu sanitetske službe Niške armijske oblasti i Prištinskog korpusa. Postdiplomske studije oblika specijalizacije iz sudske medicine završio je 22. februara 1988. na VMA.

Krajem 1991. kao major na vukovarskom ratištu vršio je obdukcije posmrtnih ostatke poginulih i tamo ostao godinu dana. Na ratnim prostorima bivše Jugoslavije izvršio je obdukcije više od 5.000 posmrtnih ostataka poginulih. Podaci iz obdukcionih nalaza kasnije su Stankoviću poslužili za izradu doktorske disertacije, koju je odbranio 5. decembra 1997. godine na VMA pod nazivom: „Problemi sudskomedicinske obrade leševa u ratnim uslovima“.

U prošlosti je više puta pružao ekspertsku pomoć Haškom sudu, a bio je i član Jugoslovenskog komiteta za prikupljanje podataka o istraživanju zločina protiv čovečnosti i međunarodnog prava od 1993. Od 1994. je ekspert Ujedinjenih nacija za sudsku medicinu. Decembra 1997. Stanković je osnovao tim za istraživanje posledica NATO bombardovanja na području Republike Srpske.

Radio je jedno vreme kao specijalista i forenzičar na Institutu za sudsku medicinu i patologiju VMA a zatim i kao načelnik: Odseka za kulturu tkiva, Instituta za sudsku medicinu i Zavoda za patologiju i sudsku medicinu VMA, sve do 17. januara 2002. kada je imenovan za Načelnika VMA. Na ovom položaju je ostao sve do 23. aprila 2005. kada je nakon sukoba sa tadašnjim ministrom odbrane Prvoslavom Davinićem, oko različitog gledanja na status VMA i Sanitetske službe VSCG, smenjen sa dužnosti, demobilisan i penzionisan.

U čin poručnika sanitetske službe proizveden je 1982, a zatim, pored redovnog, i tri puta je vanredno unapređen i to u čin majora i potpukovnika, a 2001. i u čin sanitetskog general-majora.

Na predlog Vlade Republike Srbije, ukazom Predsednika Republike, imenovan je da zameni prethodno smenjenog ministra Prvoslava Davinića. Funkciju ministra odbrane je vršio i nakon razdruživanja Srbije i Crne Gore, a na ovom mestu je ostao do 15. maja 2007, kada je nakon izbora u Srbiji i konstituisanja nove vlade R. Srbije za novog ministra odbrane Republike Srbije imenovan Dragan Šutanovac.

Nakon odlaska sa funkcije ministra odbrane nastavio je da radi kao nastavnik na Policijskoj akademiji, Višoj školi za unutrašnje poslove i na privatnom Stomatološkom fakultetu u Pančevu.

14. marta 2011. godine, na predlog G 17 plus postaje ministar zdravlja u rekonstruisanoj Vladi Srbije, nakon ostavke Tomice Milosavljevića.

Preminuo je oktobra 2021. godine od posledica kovida 19.[1][2]Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.

Bio je oženjen suprugom Marinom sa kojom ima ćerke bliznakinje Ivu i Inu.

O njemu se snima dokumentarni film „Svedok” reditelja Denisa Bojića.[3]

Odlikovanja[uredi | uredi izvor]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Stanković u vojnoj odori, 2005. godine
  • Stanković, Z., Kovačević, V., Karan, Ž., Milosavljević, I., Tatić, V. (1991) „MORFOLOŠKE KARAKTERISTIKE BLAST POVREDA POGINULIH U OKLOPNIM VOZILIMA“, Vojnosanitetski pregled, Beograd, 48:6, 531-534.
  • Stanković, Z., Kovačević, V., Domijan, E., Milosavljević, I., Nikolić, M., Nikolić, K., Karan, Ž. (1992) „THE IDENTIFICATION OF CARBONIZED, PUTREFIED, SLOUGHTERED, DECOMPOSED AND FROZEN BODIES“, INTERNATIONAL CONFERENCE AND EXHIBITION ON CRIMINAL INVESTIGATION AND JURISDICTION, Budapest, 10-13.
  • Stanković, Z. (1992) „SUDSKO - MEDICINSKA OBDUKCIJA U DOKAZIVANJU ZLOČINA“, SANU, Naučni skupovi; knj. 69, Odeljenje istorijskih nauka, knj. 22, Beograd, 363 - 372.
  • Stanković, Z. (1992) „SUDSKO-MEDICINSKA EKSPERTIZA DVADESET ČETVORO UBIJENIH GRAĐANA IZ GOSPIĆA I OKOLINE“, Vojnosanitetski pregled, Beograd, 49:2,143-169.
  • Stanković, Z., Kovačević, V., Nikolić, M., Milosavljević, I., Domijan, E., Karan, Ž. (1992) „RAD SUDSKO-MEDICINSKE EKIPE U VUKOVARU“, Dies medicinae forensis, Niš, 6-7 novembar.
  • Stanković, Z., Janković, M. (2001), „MRTVI VEČNA OPOMENA ŽIVIMA“, Edicija zbivanja i svedočenja, Biblioteka Matice srpske, Beograd - Pale, 434 str.
  • Janković, M., Stanković, Z., Jeftić, M., Mikić, Đ.(1995), „ZLOČIN ČEKA KAZNU“, Edicija zbivanja i svedočenja, Biblioteka Matice srpske, Novi Sad, 301 str.
  • Dimitrijević, J., Stanković, Z., Popović, Z., Kovačević, Z., Škatarić, V., Milosavljević, I., Gligić, A. (2004) „SIGNIFICANCE OF PATHOLOGIC FINDINGS OF HEMORRHAGIC FEVER IN AUTOPSY MATERIAL“, Poster presentation II Intercontinental Congress of pathology, Iguassu Falls, Brazil, 1326, A 06.110, 72.
  • Stanković, Z. (2000) „EKSPERTIZA MOŠTIJU S PREVLAKE“, Publikacija „Prevlaka Svetog Arhangela Mihaila - Humak Srpske duhovnosti“, Beograd, 99-107.
  • Kovačević, V., Knežević-Ušaj, S., Milosavljević, I., Stanković, Z., Brđović, J. (1994) „A propos one suicidal dimethoate poisoning“, Arch Toxicol Kinet Xenobiot Metab, Vol 2, No 2, 193.

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Preminuo doktor Zoran Stanković”. RTS. 5. 10. 2021. 
  2. ^ „Preminuo bivši ministar Zoran Stanković”. Politika. 5. 10. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2021. 
  3. ^ „Povorka sećanja povodom završetka filma o dr Zoranu Stankoviću”. Politika Online. Pristupljeno 2022-05-23. 
  4. ^ „Predsjednica Republike Srpske odlikovala povodom Dana Republike Srpske zaslužne institucije i pojedince”. Predsjednik Republike Srpske. 8. 1. 2022. Arhivirano iz originala 11. 03. 2022. g. Pristupljeno 08. 01. 2022. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Зоран_Станковић&oldid=27702928”