Ivan Prezelj
 |
| Ivan Prezelj | |
|---|---|
 Ivan Prezelj | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 29. avgust 1895. |
| Mesto rođenja | Nova Vas, Austrougarska |
| Datum smrti | 22. april 1973. (77 god.) |
| Mesto smrti | Klivlend, SAD |
| Obrazovanje | Viša škola Vojne akademije u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1914—1944. |
| Vojska |  Austrougarska vojska Jugoslovenska vojska Jugoslovenska vojska u otadžbini |
| Čin | divizijski general |
| Učešće u ratovima | Prvi svetski rat |
Ivan Prezelj (Nova Vas, 29. avgust 1895 – Klivlend, 22. april 1973) bio je jugoslovenski oficir slovenačkog porekla, potpukovnik Jugoslovenske vojske, vojni ataše Kraljevine Jugoslavije u Atini i Pragu, divizijski general Jugoslovenske vojske u Otadžbini i komandant Slovenije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Predratni period[uredi | uredi izvor]
U Prvom svetskom ratu se borio kao austrougarski rezervni poručnik na Italijanskom frontu. Na kraju rata se pridružio se generalu Rudolfu Majsteru u borbi za severnu granicu.
Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]
Posle rata je završio Višu školu Vojne akademije u Beogradu. Bio je vojni ataše Kraljevine Jugoslavije u Atini i Pragu. Uoči Aprilskog rata 1941. godine, bio je načelnik Saobraćajne uprave Glavnog đeneralštaba Jugoslovenske vojske.
Zarobljen je u Aprilskom ratu i odveden u zarobljenički logor u Italiji, iz kojeg se vraća 1942. godine. Stavio se na raspoloženje komandantu Slovenije pukovniku Karlu Novaku i pukovniku Vladimiru Vauhniku, oficirima Jugoslovenske vojske u Otadžbini. Nakon bitke kod Grčarice, pukovnik Novak je izbegao u Italiju kako ne bi bio uhapšen od nemačkih vlasti, Prezelj je preuzeo dužnost komandanta Slovenije.
General Dragoljub Mihailović je Prezelja unapredio i čin brigadnog generala u prvoj polovini 1944. godine, a zatim i u čin divizijskog generala 1. decembra 1944. godine, kada ga je i imenovao za komandanta Slovenačke narodne vojske, slovenačkog dela Jugoslovenske vojske u Otadžbini.
Emigracija[uredi | uredi izvor]
U aprilu 1945. godine se u Ljubljani susreo sa Dimitrijem Ljotićem i vojvodom Momčilom Đujićem, a onda je zajedno sa njihovim snagama prešao granicu i predao se saveznicima u Italiji. Odatle je sve do 1949. godine delovao protiv novih komunističkih vlasti u Jugoslaviji, a zatim je emigrirao u SAD.
U emigraciji je vodio jedan časopis, a napisao je i uvod za knjigu Vladimira Vauhnika Nevidljivi front.
Umro je 22. aprila 1973. godine u Klivlendu.
