Ignjo Batrnek Mali

ignjo batrnek
Ignjo Batrnek Mali
Lični podaci
Datum rođenja	(1923-01-30)30. januar 1923.
Mesto rođenja	Čepin, kod Osijeka, Kraljevina SHS
Datum smrti	26. februar 1945.(1945-02-26) (22 god.)
Mesto smrti	Osijek, ND Hrvatska
Profesija	zemljoradnik
Delovanje
Član KPJ od	1943.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	24. jula 1953.

Ignjo Batrnek Mali (Čepin, kod Osijeka, 30. januar 1923 — Osijek, 26. februar 1945), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Ignjo Batrnek rođen je 30. januara 1923. godine u selu Čepin kod Osijeka. Po zanimanju je bio zemljoradnik, a neko vreme i tesarski radnik. Batrnekovi su poreklom bili Slovaci, ali kako su se već pre više od sto šezdeset godina doselili, potpuno su se srodili sa domaćim življem. U leto 1938. godine Ignjo dolazi u dodir sa komunistima i započinje izučavanje komunističke i druge literature. Iako nije bio u odredima, još od 1941. godine aktivno učestvuje u Narodnooslobodilačkom pokretu. Od prvih dana ustanka organizovano je, kao skojevac, rukovodio akcijama rezanja telefonskih stubova na pruzi Osijek-Đakovo, akcijama paljenja žita i vršalica koje je koristio neprijatelj, a radio je i na prikupljanju oružja za partizanske jedinice.

Početkom rata postao je kurir. Tokom cele 1942. godine održavao je vezu Osijek-Čepin i obratno. Početkom 1943. godine primljen je u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ) i postaje članom Kotarskog komiteta Komunističke partije Hrvatske za Osijek. Iste godine postavljen je za sekretara Kotarskog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ).

Do 1943. godine Ignjo Batrnek kao član KPJ i sekretar Kotarskog komiteta SKOJ-a, preuzima još veće i složenije zadatke. Pod njegovim vođstvom, svakog dana je omladina Dopsina, Čepina, Bobote, Brođanaca, Bijelog Brda i ostalih oslobođenih teritorija kretala u jedinice. On se, međutim, uvek vraćao na opasan teren Osijeka, sada već sa ilegalnim imenom „Mali“ (bio je izrazito visok), gde nastavlja da vrši diverzantske akcije. Sa udarnom grupom napada Bizovac, gestapovce u Krndiji, ustaše u Martincima, Koritno, prugu Osijek-Vrpolje, svega četiri kilometra od Osijeka, gestapovce u Jovanovcu (pritom je ubio dvojicu gestapovaca da bi spasao dvojicu drugova), pali žito i vršalice na veleposedima Bare, Ovčare i oko Dopsina.

Posebno se istakao u akcijama na kudeljaru, kada je preobučen u odelo gestapovca razoružao sa još jednim članom Kotarskog komiteta SKOJ-a, dvadeset i pet domobrana sa oficirima, a zatim zapalio tvornicu. U Vladislavcima je zarobio nekolicinu Nemaca i zapalio kamion, zatim razoružao petoricu domobrana i usred dana, oko 15 sati, ušao u Osijek gde je zarobio pet policajaca. U napadu na neprijateljski garnizon u Čepinu, sa tridesetoricom drugova, napao je i proterao nekoliko puta brojnije ustaške jedinice. Te smele akcije pogodovale su stvaranju legendi o neuništivosti partizana.

Nakon napada na Čepin, mobilizovao je oko sto pedeset omladinaca iz sela. Sa svojom grupom napao je i radnu bojnu i pritom zarobio trideset domobrana. Napao je i logor nemačke radne službe u Josipovcu, kada je zarobljeno oko stotinu mladića nemačke narodnosti i sprovedeno u Zvečevo. Iskazao se kao odvažan borac u vreme poslednje neprijateljske ofanzive na Slavoniju. Krajem 1944. i početkom 1945. godine, komitet prelazi na oslobođenu teritoriju u Bačku, a on sa nekolicinom drugova ostaje na terenu kotara Osijek, gde deluje u znatno težim uslovima. U to vreme jedva je izbegao opkoljavanje u šumi kod Koprivnice, gde je celi dan prostajao u vodi rečice Vuke.

Pred kraj rata, u naporima da se prebaci na oslobođenu teritoriju, uspostavlja vezu u Osijeku, gde ga, zbog izdaje jednog potkazivača, opkoljavaju i teško ranjavaju ustaše u predelu Osijeka zvanom Zeleno Polje, 26. februara 1945. godine. Aktiviranjem poslednje bombe koju je imao, nakon duže borbe, izvršio je samoubistvo da ne padne živ neprijateljima u ruke. Njegovo mrtvo telo ustaše su za opomenu drugima ostavili tri dana i noći na obližnjem raskršću.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.