Isak Alkalaj
Isak Alkalaj | |
|---|---|
 | |
| Puno ime | Isak Alkalaj |
| Datum rođenja | 25. novembar 1882. |
| Mesto rođenja | Samokov, Kneževina Bugarska |
| Datum smrti | 1979. |
| Mesto smrti | Njujork, SAD |
Isak Alkalaj (Samokov, 25. novembar 1882 — Njujork, 1979), je bio vrhovni rabin i senator.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Otac Avram, majka Rebika. Kao dečak, sa roditeljima je prešao u Sofiju, a potom u Zemun. Otac mu je radio kao kantor u Zemunu.
Osnovnu školu i nižu realku završio je u Zemunu, a gimnaziju u Beogradu. U Beču je završio Filozofski fakultet i Viši rabinski seminar. Rabinsku službu započeo je 1909. kao zastupnik sefardskog rabina u Srbiji, a 1911. postao je glavni rabin Srbije.
Sa uspostavljanjem ustanove Vrhovnog rabinata (1923), imenovan je za vrhovnog rabina Kraljevine SHS. Na toj dužnosti ostao je do 1941. Istovremeno je bio i predsednik Saveza rabina Kraljevine SHS.
Za vreme Balkanskih ratova, istakao se u prikupljanju pomoći za sanitet, ali je radio i na pridobijanju Jevreja u novooslobođenim krajevima za novu državu. Tokom Prvog svetskog rata, išao je u humanitarne misije u Italiju, Švajcarsku, Francusku i Englesku i prikupljao pomoć za srpsku vojsku. Po nalogu srpske vlade, išao je i u SAD da bi propagirao „jugoslovensku stvar“ među tamošnjim Jevrejima. Bio je član Oblasnog odbora Crvenog krsta.
Bio je član i predsednik jevrejskog reda Benei Brita za Srbiju i njegove Velike lože „Jugoslavija“. Jedan je od osnivača privremenog Glavnog odbora Saveza jevrejskih veroispovednih opština Jugoslavije (1919). Za senatora po funkciji imenovan je 1932. Bio je jedan od predstavnika jugoslovenskih Jevreja na Prvom zasedanju Svetskog jevrejskog kongresa u Ženevi 1936.
Aktivno se služio nemačkim, francuskim, engleskim, španskim i starohebrejskim jezikom. Nosilac je odlikovanja Svetog Save IV, III i I stepena. Objavio je više priloga o srpskim Jevrejima u The American Jewish Year Book (1918).
Izbegao je u SAD 1941. Nastanio se u Njujorku i bio aktivan član Udruženja jugoslovenskih Jevreja u SAD.
Odlikovan je Ordenom Svetog Save.[1]
Izvor[uredi | uredi izvor]
- ^ Acović, Dragomir (2012). Slava i čast: Odlikovanja među Srbima, Srbi među odlikovanjima. Belgrade: Službeni Glasnik. str. 348.