Istorijski arhiv Kikinda

Istorijski arhiv Kikinda osnovan je kao Arhivsko područje br. 5, Odlukom Gradskog narodnog odbora Kikinda od 7. novembra 1946. godine, ali ne kao samostalna ustanova, već u sastavu Gradskog muzeja u Kikindi, za teritoriju današnjih opština Kikinda, Čoka i Novi Kneževac. Od 1. januara 1955. godine, takođe rešenjem GNO Kikinda, Arhiv je odvojen od Muzeja i nakon više statusnih i drugih promena, od 1. januara 1991. godine dobio je naziv pod kojim i danas radi.^[1]

Delatnost[uredi | uredi izvor]

Arhiv obavlja spoljnu zaštitu u 260 evidentirane registrature sa preko 17.000 metara arhivske građe i registratorskog materijala. U samom arhivu smešteno je 2100 metara arhivske građe na preko 2500 m polica. Građa je raspoređena u 389 fondova i 6 zbirki. Vremenski raspon građe je od 1747. godine do 2011. godine, a pisana je na srpskom, mađarskom, nemačkom i latinskom jeziku. Dvanaest fondova sa 175 metara građe kategorizovani su kao kulturno dobro od izuzetnog značaja, a dvadeset i šest kao kulturno dobro od velikog značaja. Gotovo svi fondovi su tehnički sređeni, najstariji su i analitički obrađeni. Građa iz mlađeg perioda koristi se u upravno pravne svrhe (tzv. operativna građa) dok je starija, predmet interesovanja istraživača (tzv. istorijska građa).

Danas u Arhivu ima jedanaest zaposlenih, od kojih su devet stručni radnici. U proteklom periodu u Arhivu je radilo ukupno 42 radnika. Svi su oni predano, vredno, odgovorno i mukotrpno stvarali ono što se danas savesno čuva, sređuje i obrađuje.