Pređi na sadržaj

Italijani u Argentini

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Italijani u Argentini
Argentinski Italijani
Zastava Italije
Ukupna populacija
oko 30 miliona ili 62.5% stanovništva Argentine ima barem jednog italijanskog pretka[1]
Regioni sa značajnom populacijom
Argentina, Italija
Jezici
španski, italijanski, pijemontski, venecijanski, napolitanski, sicilijanski, kokoliće i ostali jezici Italije
Religija
dominira rimokatolicizam,
Srodne etničke grupe
Italijani

Italijani u Argentini (ital. Italo-argentini, šp. ítalo-argentinos) su državljani Argentine italijanskog porekla ili ljudi rođeni u Italiji koji žive u Argentini. Najveći broj Argentinaca ima italijansko poreklo kao posledica velikog broja italijanskih doseljenika u ovu zemlju. Procenjuje se da do 30 miliona Argentinaca ima italijansko poreklo (62,5% ukupne populacije).[2]

Italijani su počeli da pristižu u Argentinu u velikom broju od 1857. do 1940. godine, ukupno 44,9% celokupne postkolonijalne imigrantske populacije, više nego iz bilo koje druge zemlje (uključujući Španiju, 31,5%). Godine 1996, broj stanovnika Argentine delimičnog ili potpunog italijanskog porekla iznosio je 15,8 miliona[3], kada je argentinsko stanovništvo bilo približno 34,5 miliona, što znači da su predstavljali 45,5% stanovništva. Danas zemlja ima 30 miliona Argentinaca sa određenim stepenom italijanskog porekla u ukupnoj populaciji od 40 miliona.[2]

Italijanska naselja u Argentini, zajedno sa španskim naseljima, činili su kičmu današnjeg argentinskog društva. Argentinska kultura ima značajne veze sa italijanskom kulturom u pogledu jezika, običaja i tradicije. Argentina je takođe snažno italofilna zemlja, a njena kuhinja, moda i način života su pod velikim italijanskim uticajem.[4]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Male grupe Italijana počele su da se doseljavaju u Argentinu već u drugoj polovini 18. veka. Međutim, tok italijanske imigracije u Argentinu postao je masovni fenomen tek od 1880. do 1920. godine, tokom Velikog evropskog imigracionog talasa u Argentinu, koji je dosegao vrhunac između 1900–1914, oko 2 miliona se naselilo od 1880. do 1920, a samo milion od 1900. do 1914.[5] 1914. godine samo u Buenos Ajresu je živelo više od 300.000 stanovnika Italijana, što je predstavljalo 25% ukupne populacije.[5] Italijanski doseljenici bili su uglavnom muškarci, starosti između 14 i 50 godina i više od 50% pismenih; u pogledu zanimanja, 78,7% u aktivnom stanovništvu bili su poljoprivredni radnici ili nekvalifikovani radnici, 10,7% zanatlije, a samo 3,7% je radilo u trgovini ili kao profesionalci.[5]

Izbijanje Prvog svetskog rata i rast fašizma u Italiji prouzrokovali su brzi pad imigracije u Argentinu, sa blagim preporodom od 1923. do 1927. godine, ali je to zaustavljeno tokom Velike depresije i Drugog svetskog rata.[6]

Procenat imigranata rođenih u Italiji po argentinskom popisu stanovništva 1914. po provincijama i teritorijama

Po završetku Drugog svetskog rata, Italija je bila razorena i okupirana od stranih vojski. Od 1946. do 1957. bio je još jedan masivan talas od 380.000 Italijana u Argentinu.[7] Znatan oporavak kao posledica italijanskog ekonomskog čudoa iz 1950-ih i 1960-ih na kraju je prouzrokovao kraj ere italijanske dijaspore u inostranstvu, a u narednim decenijama Italija je postala zemlja sa neto imigracijom. Sada u Argentini još živi 527.570 državljana Italije.[8]

Karakteristike italijanske imigracije u Argentinu[uredi | uredi izvor]

Italijanska imigracija u Argentinu, 1861–1920 (po deceniji)[uredi | uredi izvor]

Period Ukupno Italijani %
1861–1870 159,570 113,554 71%
1871–1880 260,885 152,061 58%
1881–1890 841,122 493,885 59%
1891–1900 648,326 425,693 57%
1901–1910 1,764,103 796,190 45%
1911–1920 1,204,919 347,388 29%
1861–1920 3,798,925 2,270,525 59%

Poreklo italijanskih imigranata[uredi | uredi izvor]

Većina italijanskih imigranata u Argentinu dolazila je iz severnih regiona. Nakon ujedinjenja Italije i uspostavljanja severa kao dominantne regije u Italiji, obrasci imigracije premeštaju se u ruralnu i bivšu nezavisnu južnu Italiju, posebno u Kampaniju, Kalabriju i Siciliju. U argentinskom slengu, tano (od napulitano, „napuljski“) i dalje se koristi za sve ljude italijanskog porekla, iako je prvobitno značio stanovnike bivše nezavisne države Napuljsko kraljevstvo. Pretpostavka da je emigracija iz gradova bila zanemarljiva ima važan izuzetak. Napulj je od glavnog grada sopstvenog kraljevstva 1860. godine postao samo još jedan veliki grad u Italiji. Gubitak birokratskih poslova i posledično opadajuća finansijska situacija doveli su do velike nezaposlenosti. Početkom 1880-ih grad su pogodile i epidemije kolere, zbog čega je mnogo ljudi otišlo.

Prema studiji iz 1990. godine, visok udeo povratnika može pokazati pozitivnu ili negativnu korelaciju između regiona porekla i odredišta. Italijanska komponenta argentinskog društva rezultat je severnih, a ne južnih uticaja.[9][10]

Italijanski imigranti koji stižu u Argentinu i regionalna distribucija[11][uredi | uredi izvor]

Period Severozapadna Italija Severoistočna i centralna Italija Južna i ostrvska Italija Ukupno
1880–1884 59.8% 16.8% 23.4% 106,953
1885–1889 45.3% 24.4% 30.3% 259,858
1890–1894 44.2% 20.7% 35.1% 151,249
1895–1899 32.3% 23.1% 44.6% 211,878
1900–1904 29.2% 19.6% 51.2% 232,746
1905–1909 26.9% 20.1% 53.0% 437,526
1910–1914 27.4% 18.2% 54.4% 355,913
1915–1919 32.3% 23.1% 44.6% 26,880
1920–1924 19.7% 27.4% 52.9% 306,928
1925–1929 14.4% 33.1% 52.5% 235,065

Kultura[uredi | uredi izvor]

Jezik[uredi | uredi izvor]

Prema Ethnologue, Argentina ima više od 1.500.000 govornika italijanskog jezika, što je čini trećim jezikom u zemlji (nakon španskog i engleskog).[12] Uprkos velikom broju italijanskih imigranata, italijanski jezik se nikada nije istinski raširio u Argentini, delimično i zato što su u vreme masovne imigracije gotovo svi Italijani govorili svojim maternjim regionalnim jezicima, a ne standardizovanim italijanskim, što je sprečilo širenje upotrebe italijanskog kao osnovnog jezika u Argentini. Sličnost između španskog i mnogih od tih jezika takođe je omogućila imigrantima da sa relativno lakoćom steknu komunikativnu kompetenciju na španskom i tako jezički asimiliraju bez poteškoća.

Italijanski festival u Argentini
Manuel Belgrano, Argentinac italijanskog porekla i kreator zastave Argentine.

Italijanska imigracija od druge polovine 19. veka do početka 20. veka imala je trajan i značajan uticaj na intonaciju argentinskog vernakularnog španskog jezika. Preliminarno istraživanje pokazalo je da španski jezik Rioplatense, posebno govor grada Buenos Ajresa, ima intonacione obrasce koji podsećaju na italijanske dijalekte (posebno one čiji je supstrat napuljski jezik) i znatno se razlikuju od obrazaca drugih oblika španskog jezika.[13] To dobro korelira sa imigracionim obrascima kao što je Argentina, posebno Buenos Ajres, koji je od 19. veka imao ogroman broj italijanskih naseljenika. Prema studiji sprovedenoj od Nacionalnog saveta za naučna i tehnička istraživanja Argentine[14], istraživači primećuju da je ovo relativno nedavna pojava, koja je započela početkom 20. veka glavnim talasom južnoitalijanske imigracije. Do tada je akcenat portenjo bio sličniji onom u Španiji, posebno u Andaluziji.

Između 1880. i 1900. godine Argentina je primila veliki broj seljaka sa juga Italije, koji su imali malo ili nimalo znanja španskog jezika. Dok su imigranti nastojali da komuniciraju sa lokalnim kreolima, proizveli su promenljivu mešavinu španskog sa italijanskim jezicima i dijalektima, posebno napuljskim. Pidžinski jezik je od strane lokalaca dobio pogrdno ime kokoliče. Budući da su deca imigranata odrastala govoreći španski u školi, na poslu i u vojnoj službi, kokoliče je ostao ograničen uglavnom na imigrante prve generacije i polako je prestao da se koristi. Pidžin je duhovito prikazan u književnim delima i u argentinskom pozorištu sainete, od strane npr. Darija Vitorija.

Obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Italijanske škole u ​​Argentini uključuju[15]:

  • Scuola Italiana Cristoforo Colombo (Buenos Ajres)
  • Istituto Scolastico "Scuola Edmondo De Amicis" (Buenos Ajres, Rosario)
  • Scuola "Dante Alighieri" (Kordoba, Rosario)
  • Istituto di Cultura Italica (La Plata)
  • Associazione Scuole Italiane "XXI Aprile" (Mendoza)
  • Centro Culturale Italiano Scuole Alessandro Manzoni (Olivos i Vilja Adelina)

Poznati Argentinci italijanskog porekla[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Historias de inmigrantes italianos en Argentina”. Argentina Investiga. Pristupljeno 3. 4. 2021. 
  2. ^ a b „Historias de inmigrantes italianos en Argentina | Argentina Investiga”. argentinainvestiga.edu.ar. Pristupljeno 2021-04-03. 
  3. ^ Diaspora italiana in cifre
  4. ^ „Italians in Argentina: An Enduring Influence” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-04-03. 
  5. ^ a b v Baily, Samuel L. (1999). Immigrants in the Lands of Promise: Italians in Buenos Aires and New York City, 1870 to 1914. United States: Cornell University Press. str. 54. ISBN 0801488826. 
  6. ^ Devoto, Fernando J. (2006). Historias de los Italianos en Argentina. Buenos Aires: Editorial Biblos. str. 329—330. ISBN 978-950-786-551-0. 
  7. ^ Mignone, Mario B. (2008). Italy today: facing the challenges of the new millennium. New York: Peter Lang Publishing. str. 213. ISBN 978-1-4331-0187-8. 
  8. ^ „I servizi demografici”. Dipartimento per gli affari interni e territoriali (na jeziku: italijanski). 2016-11-25. Pristupljeno 2021-04-03. 
  9. ^ „Immigrazione Italiana nell’America del Sud” (PDF). web.archive.org. 2011-02-21. Arhivirano iz originala 21. 02. 2011. g. Pristupljeno 2021-04-03. 
  10. ^ Cacopardo, MC; Moreno, JL (1990). „Migration from Southern Italy to Argentina: Calabrians and Sicilians (1880–1930)”. Studi Emigr. 27 (98): 231—53. PMID 12342955. 
  11. ^ „Emigrantes italianos hacia la Argentina por grandes regiones”. web.archive.org. 2015-09-24. Arhivirano iz originala 24. 09. 2015. g. Pristupljeno 2021-04-03. 
  12. ^ „Argentina”. Ethnologue (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-04-03. 
  13. ^ Colantoni, Laura; Gurlekian, Jorge. „Convergence and intonation: historical evidence from Buenos Aires Spanish”. Bilingualism: Language and Cognition (na jeziku: engleski). 7 (2): 107—119. ISSN 1469-1841. doi:10.1017/S1366728904001488. 
  14. ^ „Redirect support”. Cambridge Core (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-04-03. 
  15. ^ "SCUOLE PARITARIE ITALIANE ALL'ESTERO"
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Италијани_у_Аргентини&oldid=27821532”