Pređi na sadržaj

Kajlaš Satijarti

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Fotografija Satijartija, 2015.

Kajlaš Satjarti (Vidiša, 11. januar 1954) indijski je socijalni reformator i aktivista. On je vodio kampanju protiv dečjeg rada u Indiji i zagovarao univerzalno pravo na obrazovanje . Godine 2014. bio je koprimalac Nobelove nagrade za mir, zajedno sa Malalom Jusafzai, „za njihovu borbu protiv potiskivanja dece i mladih i za pravo sve dece na obrazovanje“. Osnivač je više organizacija društvenih aktivista, uključujući Bachpan Bachao Andolan, Global March Against Child Labour, Global Campaign for Education, Kailash Satyarthi Children's Foundation, and Bal Ashram Trust.

Kaljaš Satjarti i njegov tim su oslobodili više od 86.000[1] dece u Indiji od dečijeg rada, ropstva i trgovine ljudima. Satjarti je 1998. osmislio i vodio Globalni marš protiv dečijeg rada,[2] 80.000 km (oko 49.710 mi)-dug marš kroz 103 zemlje kako bi se izneo globalni zahtev protiv najgorih oblika dečijeg rada. Ovo je postao jedan od najvećih društvenih pokreta ikada u ime eksploatisane dece. Zahtevi učesnika marša, među kojima su deca i omladina (posebno preživeli žrtve trgovine ljudima u svrhu prinudnog rada, eksploatacije, seksualnog zlostavljanja, ilegalne transplantacije organa, oružanog sukoba, itd.) odraženi su u nacrtu Konvencije MOR 182 o najgorim oblicima dečijeg rada. Sledeće godine Konvencija je jednoglasno usvojena na Konferenciji MOR-a u Ženevi.

Bio je u odboru i komitetu nekoliko međunarodnih organizacija, uključujući Centar za žrtve torture (SAD), Međunarodni fond za radna prava (SAD) i Inicijativu za kakao. Satijarti je bio među „najvećim svetskim liderima“ časopisa Forčjun 2015.[3] i predstavljen na LinkedIn-ovoj listi Power Profiles 2017. i 2018.[4] Satjarti je predvodio nacionalni marš, Bharat Iatra,[5] u Indiji koji je obuhvatio 19,000 km (11,806 mi) za 35 dana, da zahteva zakone protiv silovanja dece i seksualnog zlostavljanja dece.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Satjarti je rođen u bramanskoj[6] porodici srednje klase u Vidiši, malom gradu u državi Madja Pradeš u Indiji. On je najmlađi među četiri brata i sestrom u porodici. Njegov otac je bio načelnik policije u penziji, a majka neobrazovana domaćica visokog morala. Prema Satijartiju, izuzetno idealistička i uslužna priroda njegove majke imala je veliki uticaj na njega. Odrastao je na lokalitetu (mohalla) gde su hindusi i muslimani živeli jedni sa drugima. Kao četvorogodišnje dete, naučio je da čita urdu od Maulvija u susednoj džamiji i učio hindi i engleski u svojoj školi.[7]

Satijarti je bio značajno pogođen nedostatkom pristupa školi za svu decu i njegovim iskustvom sa siromaštvom u mladosti.[8] Ulagao je napore u mladosti da pokuša da promeni ove nejednakosti[9][10] zbog okolnosti njihovog rođenja.

Satjarti je završio svoje obrazovanje u Vidiši. Pohađao je Državnu srednju srednju školu za dečake u Vidiši i završio osnovne studije elektrotehnike[11] na Tehnološkom institutu Samrat Ašok u Vidiši, koji je tada bio povezan sa Univerzitetom u Bopalu, (sada Univerzitet Barkatullah)][12] i postdiplomski studij visokonaponskog inženjerstva. Satijarti se pridružio svom koledžu kao predavač nekoliko godina.[13]

Rad[uredi | uredi izvor]

Kajlaš Satijarti

Satijarti je 1980. odustao od svoje karijere elektroinženjera i tada je osnovao Bachpan Bachao Andolan (Pokret za spasenje detinjstva).[14][15] Osmislio je i vodio Globalni marš protiv dečijeg rada[16] i njegovo međunarodno telo za zagovaranje, Međunarodni centar za dečiji rad i obrazovanje (ICCLE),[17] koji su svetske koalicije nevladinih organizacija, nastavnika i sindikalaca.[18][19] Bio je predsednik Globalne kampanje za obrazovanje od njenog početka 1999. do 2011. godine. Satijarti je jedan od četiri osnivača pored ActionAid-a, Okfam -a i Education International-a.[20]

Satjarti je 1998. osmislio i vodio Globalni marš protiv dečijeg rada[2] koji je putovao kroz 103 zemlje i pokrivao 80.000 km da zahteva međunarodni zakon o najgorim oblicima dečijeg rada. Marš je na kraju doveo do usvajanja Konvencije MOR-a br. 182 o najgorim oblicima dečijeg rada.

Osnovao je GoodWeave International (ranije poznat kao Rugmark) kao prvi dobrovoljni sistem obeležavanja, praćenja i sertifikacije tepiha proizvedenih bez upotrebe dečijeg rada u Južnoj Aziji.[21][22][23]

Kasnih 1980-ih i ranih 1990-ih fokusirao je svoje kampanje na podizanje svesti potrošača o pitanjima koja se odnose na odgovornost globalnih korporacija u vezi sa društveno odgovornim konzumerizmom, trgovinom i lancima snabdevanja.[24] Satijarti je istakao rad dece kao pitanje ljudskih prava, kao i pitanje blagostanja i dobrotvorne svrhe. Tvrdio je da održava siromaštvo, nezaposlenost, nepismenost, rast stanovništva i druge društvene probleme,[25] njegove tvrdnje su potkrijepljene nekoliko studija.[26][27] Imao je ulogu u povezivanju pokreta protiv dečijeg rada sa naporima za postizanje "Obrazovanja za sve".[28] Satijarti je bio član tela UNESCKO-a i bio je u odboru Fast Track Initiative (sada poznate kao Globalno partnerstvo za obrazovanje).[29] Satijarti je bio član odbora i odbora nekoliko međunarodnih organizacija uključujući Centar za žrtve torture (SAD), Međunarodni fond za radna prava (SAD) i Međunarodnu fondaciju za kakao. Uveo je dečiji rad i ropstvo u razvojnu agendu nakon 2015. za ciljeve održivog razvoja Ujedinjenih nacija.[30]

Satijarti je 2014. godine dobio Nobelovu nagradu za mir „za borbu protiv potiskivanja dece i mladih i prava sve dece na obrazovanje“.[31] Satijarti je prvi rođeni indijski dobitnik Nobelove nagrade za mir.

Malala Jusafzaj i Kajlaš Satjarti. Slika je snimljena na konferenciji za novinare dan pre nego što su dobili Nobelovu nagradu za mir 2014

Lični život[uredi | uredi izvor]

Satiarthi živi u Nju Delhiju, Indija. Njegovu porodicu čine supruga, sin, snaja, unuk, ćerka i zet.[32][33]

Nagrade i počasti[uredi | uredi izvor]

Satijarti je bio tema dokumentarnih filmova, televizijskih serija, tok emisija, zagovaračkih filmova i filmova za podizanje svesti.[34] U septembru 2017, India Times je naveo Satjartija kao jednog od 11 aktivista za ljudska prava čija je životna misija da drugima pruže dostojanstven život[35] Satijarti je nagrađen sledećim priznanjima:

  • 1993: izabran za člana Ašoke (SAD)[36]
  • 1994: Međunarodna nagrada za mir Ahener (Nemačka)[37][38]
  • 1995: Nagrada Trumpeter (SAD)[39]
  • 1995: Nagrada Robert F. Knnedi za ljudska prava (SAD)[40]
  • 1998: Zlatna zastava (Holandija)[41]
  • 1999: Nagrada fondacije Fridrih Ebert (Nemačka)[42]
  • 2002: Valenbergova medalja, koju dodeljuje Univerzitet u Mičigenu[43]
  • 2006: Nagrada slobode (SAD)[44]
  • 2007: Stejt department SAD priznao na listi „Heroja koji deluju da okončaju moderno ropstvo“[45]
  • 2007: Zlatna medalja italijanskog Senata (2007)[46]
  • 2008: Međunarodna nagrada Alfonso Komin (Španija)[47]
  • 2009: Nagrada Defenders of Democraci Avard (SAD)[48]
  • 2014: Nobelova nagrada za mir[49]
  • 2014: Počasni doktor filozofije na Univerzitetu Alijansa[50]
  • 2015: Počasni doktorat Univerziteta Amiti, Gurgaon[51]
  • 2015: Univerzitetska nagrada Harvarda „Humanitarac godine“[52]
  • 2016. Član-saradnik, Australijski institut za menadžment
  • 2016 Doktor književnosti, Linčburg koledž (SAD)
  • 2016 Doktor prava (LLD), Univerzitet pravnih nauka Zapadnog Bengala (Indija)
  • 2017: P.C Chandra Puraskaa[53]
  • 2017: Ginisov svetski rekord za najveću lekciju čuvanja dece
  • 2017: Doctor Honoris Causa, EL Rektor Magnifico de la Universidad Pablo de Olavide
  • 2018: Počasna diploma u oblasti nauke, Univerzitet Amiti (Indija)
  • 2018: Humanitarna nagrada Santokhba 2018
  • 2019: Vukhart fondacija, nagrada za životno delo Indijska TV[54]
  • 2019: Memorijalna nagrada Majke Tereze za socijalnu pravdu <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/AsiaNews" rel="mw:ExtLink" title="AsiaNews" class="cx-link" data-linkid="228"><i>AsiaNews</i></a>[55]

Knjige[uredi | uredi izvor]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Home – Bachpan Bachao Andolan”. Bba.org.in. Pristupljeno 2022-06-11. 
  2. ^ a b „How we started | Global March Against Child Labour”. www.globalmarch.org. Arhivirano iz originala 07. 11. 2017. g. Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  3. ^ Singh, Yoshita (27. 3. 2015). „Modi, Kailash Satyarthi among Fortune's list of world's greatest leaders”. livemint.com. Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  4. ^ „Modi, Priyanka Feature in LinkedIn Power Profiles List of 2017”. News18. Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  5. ^ „19,000 km in 35 days: Kailash Satyarthi's Bharat Yatra culminates at Rashtrapati Bhavan”. The Statesman (na jeziku: engleski). 16. 10. 2017. Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  6. ^ „Peace Prize recipient Kailash Satyarthi has long campaigned against child labor”. The Washington Post. 2014-10-10. Pristupljeno 2022-06-11. 
  7. ^ Regunathan, Sudhamahi (30. 4. 2015). „How he got his name”. The Hindu (na jeziku: engleski). ISSN 0971-751X. Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  8. ^ Codrops. „Kailash Satyarthi... the seeker of truth”. www.kailashsatyarthi.net. Arhivirano iz originala 7. 11. 2017. g. Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  9. ^ S, Sameena (2. 10. 2015). „Shakhsiyat – an interview with Kailash Satyarthi”. Rajyasabha TV. Arhivirano iz originala 06. 10. 2022. g. Pristupljeno 12. 10. 2018. 
  10. ^ „Nobel laureate Kailash Satyarthi: "168M children are full-time child laborers…"”. cnnpressroom.blogs.cnn.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 6. 11. 2017. 
  11. ^ „Kailash Satyarthi: A profile”. Business Standard India. 10. 10. 2014. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  12. ^ Trivedi, Vivek (11. 10. 2014). „Kailash Satyarthi's hometown Vidisha celebrates Nobel win”. News18.com. Noida, Uttar Pradesh: Network18. Pristupljeno 14. 10. 2014. „He was born and brought up in Chhoti Haweli in Andar Quila area of the town. […] locals were seen drawing affiliation to institutions linked to Satyarhti including his schools – Toppura Primary School, Pedi school and Government Boys Higher Secondary School and Samrath Ashok Technological Institute (SATI) from where Satyarthi graduated in Electrical Engineering and later taught there for two years before embarking his journey to serve humanity.” 
  13. ^ Chonghaile, Clar (10. 10. 2014). „Kailash Satyarthi: student engineer who saved 80,000 children from slavery”. The Guardian. London. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  14. ^ „Angaben auf der Seite des Menschenrechtspreises der Friedrich-Ebert-Stiftung”. Friedrich Ebert Stiftung. Friedrich-Ebert-Stiftung e.V. Arhivirano iz originala 17. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  15. ^ „Nobel Peace Prize Is Awarded to Malala Yousafzai and Kailash Satyarthi”. New York Times. 10. 10. 2014. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  16. ^ „The New Heroes . Meet the New Heroes . Kailash Satyarthi – PBS”. PBS. Arhivirano iz originala 12. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  17. ^ „About”. knowchildlabor.org. Arhivirano iz originala 30. 11. 2012. g. 
  18. ^ „Trust Women – Kailash Satyarthi”. Arhivirano iz originala 10. 10. 2014. g. 
  19. ^ David Crouch (10. 10. 2014). „Malala and Kailash Satyarthi win Nobel Peace prize”. Financial Times. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  20. ^ „The Role of Civil Society in the Dakar World Education Forum”. 10. 9. 2014. Arhivirano iz originala 29. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  21. ^ „Who is India's Kailash Satyarthi, the other Nobel Peace Prize winner?”. Rama Lakshmi. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  22. ^ „A Fitting Nobel for Malala Yousafzai and Kailash Satyarthi”. Amy Davidson. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  23. ^ „RugMark USA – Entrepreneurs in Depth – Enterprising Ideas”. PBS-NOW. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  24. ^ „Principal Voices: Kailash Satyarthi”. CNN. 28. 6. 2007. Arhivirano iz originala 31. 01. 2013. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  25. ^ Satyarthi, Kailash (26. 9. 2012). „Child labour perpetuates illiteracy, poverty and corruption”. Deccan Herald. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  26. ^ Nanjunda, D C (2009). Anthropology and Child Labour. Mittal Publications. str. 91. ISBN 9788183242783. 
  27. ^ Shukla, C K; Ali, S (2006). Child Labour and the Law. Sarup & Sons. str. 116. ISBN 9788176256780. 
  28. ^ „Talk by human rights defender Kailash Satyarthi”. oxotower.co.uk. Arhivirano iz originala 13. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  29. ^ „Fund the Future: An action plan for funding the Global Partnership for Education” (PDF). april 2014. Arhivirano iz originala (PDF) 16. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  30. ^ „Nobel laureate Kailash Satyarthi calls for child-related SDGs at UN summit”. DNA India. 26. 9. 2015. 
  31. ^ „Kailash Satyarthi – Facts”. Nobelprize.org. Nobel Media AB. 10. 10. 2014. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  32. ^ „Kailash Satyarthi... The seeker of truth”. Arhivirano iz originala 20. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  33. ^ Azera Parveen Rahman (10. 10. 2014). „Kailash Satyarthi loves to cook for rescued child labourers”. news.biharprabha.com. IANS. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  34. ^ „Bachpan Bachao Andolan produced film nominated for New York Film Festival”. globalmarch.org. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  35. ^ Anjali Bisaria (7. 9. 2017). „11 Human Rights Activists Whose Life Mission Is to Provide Others with A Dignified Life”. Indiatimes.com. 
  36. ^ „Fellows: Kailash Satyarthi”. Ashoka: Innovators for the Public. 1993. Pristupljeno 13. 10. 2014. 
  37. ^ „Nobel Peace Prize 2014: Pakistani Malala Yousafzay, Indian Kailash Satyarthi Honored For Fighting For Access To Education”. Omaha Sun Times. Arhivirano iz originala 22. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  38. ^ „Aachener Friedenspreis 1994: Kailash Satyarthi (Indien), SACCS (Südasien) und Emmaus-Gemeinschaft (Köln)”. Aachener Friedenspreis. Arhivirano iz originala 10. 10. 2014. g. Pristupljeno 06. 10. 2022. 
  39. ^ Ben Klein. „Trumpeter Awards winners”. National Consumers League. 
  40. ^ „Robert F Kennedy Center Laureates”. Arhivirano iz originala 7. 4. 2014. g. 
  41. ^ „Our Board”. 8. 1. 2016. 
  42. ^ „Human Rights Award of the Friedrich-Ebert-Stiftung”. fes.de. Arhivirano iz originala 3. 3. 2016. g. Pristupljeno 23. 1. 2013. 
  43. ^ „Medal Recipients – Wallenberg Legacy, University of Michigan”. Univ. of Michigan. Arhivirano iz originala 19. 2. 2014. g. Pristupljeno 23. 1. 2013. 
  44. ^ „Kailash Satyarthi – Architect of Peace”. ArchitectsOfPeace.org. Arhivirano iz originala 03. 03. 2016. g. Pristupljeno 06. 10. 2022. 
  45. ^ „Heroes Acting To End Modern-Day Slavery”. U.S. Department of State. 
  46. ^ „Kailash Satyarthi”. Robert F. Kennedy Center for Justice & Human Rights. Arhivirano iz originala 18. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  47. ^ „Kailash Satyarthi”. globalmarch.org. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  48. ^ „Social Activist Kailash Satyarthi to get 2009 Defender of Democracy Award in U.S.”. 20. 10. 2009. Pristupljeno 10. 10. 2014. 
  49. ^ P.J. George (10. 10. 2014). „Malala, Kailash Satyarthi win Nobel Peace Prize”. The Hindu. 
  50. ^ „The Alliance University conferred 2014 Nobel Laureate Mr. Kailash Satyarthi and Padma Bhushan SMT. Rajashree Birla the Honorary Doctor of Philosophy degree”. 
  51. ^ „Satyarthi's '3D' model: Dream, discover, do”. Times of India. Pristupljeno 3. 10. 2015. 
  52. ^ „Nobel-winner Kailash Satyarthi is now Harvard's 'Humanitarian of the Year' | India News - Times of India”. The Times of India. 
  53. ^ IANS (23. 4. 2017). „Satyarthi given P.C. Chandra award”. Business Standard India — preko Business Standard. 
  54. ^ „Nobel Peace laureate Kailash Satyarthi felicitated with Lifetime Achievement Award”. India TV. PTI. Pristupljeno 9. 7. 2019. 
  55. ^ „Mother Teresa award to activists, NGOs that fight forced labour and human trafficking”. Asia News. PTI. Pristupljeno 4. 11. 2019. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кајлаш_Сатијарти&oldid=26172459”