Pređi na sadržaj

Kole Nedelkovski

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Kole Nedelkovski
Kole Nedelkovski
Lični podaci
Datum rođenja(1912-12-16)16. decembar 1912.
Mesto rođenjaVojnica, Makedonija
Datum smrti2. septembar 1941.(1941-09-02) (0 god.)
Mesto smrtiSofija,
Književni rad
Najvažnija delaMunja (zbirka poezije)
Hodanje po svetu

Kole Nedelkovski, (rođen kao Nikola Krstev Nedelkov) (16. decembar 1912 - 2. septembar 1941) bio je istaknuti makedonski pjesnik i komunista između dva svjetska rata.[1]

Životopis[uredi | uredi izvor]

Rana mladost i obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Kuća u rodnom mjestu
Kole Nedelkovski

Kole Nedelkovski je rođen u selu Vojnici, kod Velesa, 16. decembra (prema drugim izvorima 1. oktobra) 1912. godine. Bio je sin siromašne zemljoradničke porodice. Četvorogodišnje osnovno obrazovanje završio je u školi u Vojnici i bio odličan đak. Gimnaziju je započeo u Velesu,ali vođen siromaštvom, morao je da napusti školu tokom prvog kvartala prve godine. Zatim se preselio u Skoplje i počeo da uči slikarski zanat. Međutim, želja da obogati svoje znanje nije ga napustila i upisao je večernju trgovačku školu. Pri tome je pokazao posebno interesovanje za makedonski jezik i pisao mu nepoznate rijetke riječi.[2][3][4]


Progon i preseljenje u Bugarsku[uredi | uredi izvor]

Živjeći i preživljavajući kao dioo radničke klase u tadašnjoj Makedoniji, Nedelkovski je ispoljavao svoje simpatije prema radnicima uopšte, i učestvovao je u nekoliko radničkih akcija. Kao rezultat toga, bio je stavljen na crnu listu od strane policije, proglašen državnim neprijateljem i stalno pod nadzorom vlasti. Nedelkovski je vjerovao da će bolje uslove za život naći u susjednoj Bugarskoj, a na vrhuncu svjetske ekonomske krize, 1933. godine, preko Atine se preselio u Sofiju.[4] Potajno se nadao da će moći slobodnije da radi u Bugarskoj. Međutim, Nedelkovski je bio prevaren i u jednoj i u drugoj stvari, a najviše ga je razočarala činjenica da je većina makedonskih emigranata u Bugarskoj pokazivala sklonost ka denacionalizaciji, prevarena mnogim lažnim obećanjima i pod uticajem političke propagande.[5]Po riječima Dimitra Mitreva: „Makedonac u njemu brzo je shvatio grešku, Makedonac u njemu žestoko je doživeo zabludu. Dobrovoljac-emigrant je shvatio da su njegova braća u emigraciji stvorila drugačiji oblik svog života, i da su mu bili strani.“ [6] U Bugarskoj se Nedelkovski zaposlio kao dekorater, a u međuvremenu je pohađao razne kurseve, nastojeći da nadoknadiš izgubljeno vrijeme u svom obrazovanju. Istovremeno se povukao, postao introvert, ali je i tada bio sumnjičav prema bugarskoj policiji, i jednom je bio priveden. Međutim, brzo je pušten iz pritvora jer nije bilo dokaza protiv njega. Oni koji su ga lično poznavali opisali su Nedelkovskog kao „tihog, ćutljivog, nježnog, sa djetinjastim osmjehom, iznutra gordog, bolno osjetljivog, dostojanstvenog i uvjek humanog“ (M. Zafirovski) i kao „bez premca po svojoj skromnosti“ i „rjedak primer istrajnost i doslednost u poetskoj konstrukciji“ (D. Mitrev)[6]


Književni i politički rad[uredi | uredi izvor]

Ubrzo je Kole Nedelkovski počeo intenzivnije da se bavi poezijom, a prekretnica je nastupila 1937. godine kada je postao član Makedonskog književnog kruga, sprijateljivši se sa Nikolom Vapčarovim, Antonom Panovom, Đorđijem Abadžijevim, Venkom Markovskim i drugim makedonskim revolucionarima. -revolucionarni.[7] U to vrijeme je intenzivno učio i mnogo čitao (Puškin, Ljermontov, Botev, Javorov, Debeljanov, Smirnenski itd.), posebno mu je pomagao Vapcarov. Rasprave u Kolu su Nedelkovskom mnogo pomogle u njegovim prvim pjesničkim pokušajima. Tako je postepeno počeo da objavljuje svoju poeziju, objavljujući prvu pjesmu u mjesečniku „Ilustracija Ilinden“. Šest pjesama objavljenih u tom časopisu bile su uvod u njegovo stvaralaštvo, čiji je rezultat ubrzo zabilježen objavljivanjem njegove prve zbirke pjesama „M'skavici” 1939. godine.[8]

Sa tom zbirkom pjesama bio je dio trenda pisanja makedonske poezije sa makedonskom tematikom i upotrebom makedonskog jezika. Nakon objavljivanja prve zbirke poezije, Nedelkovski je počeo intenzivno da proučava istoriju Makedonije. Cijelu noć je čitao Zbornik Miladinovaca i satima u Narodnoj biblioteci u Sofiji tragao za građom o makedonskom folkloru i oživljavanju 19. veka, a upravo je on otkrio i zaboravljenu Misirkovu knjigu „O makedonskim poslovima“ koju je pročitao sa velikom radošću.[9][10] Nedelkovski je bio uključen u rad Kola, šireći vidike prateći književnost i krećući se u krugu naprednih književnih ličnosti. Pored toga, Nedelkovski je pripremio za objavljivanje svoju drugu zbirku poezije. U međuvremenu, 1940. godine postaje član diverzantske grupe „Mladi antifašistički borci” i tako se odlučuje na konkretne akcije protiv fašizma.[11]

Smrt[uredi | uredi izvor]

Avgusta 1941. objavljena mu je zbirka pjesama „Na šetnji oko svijeta“, a dvanaest dana kasnije, Nedelkovskog je policija otkrila kao dostavljača letaka. Policija je 2. septembra 1941. blokirala šestospratnicu u kojoj je živio. Nedelkovski je uništio sav materijal koji je mogao da kompromituje njegove saborce, pružajući oružani otpor progoniteljima. A kada više nije bilo nade u spas, bacio se kroz prozor svog tavana na trotoar ulice i umro.[12] Postoje sumnje da li je Nedelkovskog bacila policija ili je sam iskočio kroz prozor svoje sobe. Svjedoci incidenta samo su potvrdili da su čuli eksploziju bombe u zgradi, a zatim vidjeli Nedelkovskog kako pada na trotoar. Posle Drugog svjetskog rata na mjestu događaja je postavljena spomen-ploča, koja je kasnije nestala.

Memorialna ploča Koleta Nedelkovskog u Sofiji

Poslednji dan života Nedelkovskog opisao je njegov prijatelj Volče Naumčevski:,,1. septembra uveče na tavan gdje je živio Naumčevski stiglo je četvoro ljudi: student iz Čehoslovačke Kosta Racin (umoran, obučen u radnu odeću), student iz Čehoslovačke Kukuski i sam Na samiotum. Kasnije, oko ponoći, došao je Kole Nedelkovski i probudio učenika Atanasa iz Kilkisa, i počeo da budi Racina, ali ga je Naumčevski sprečio u tome i predložio Racinu da ostane na tavanu, jer je bio veoma umoran. Oko 4 sata ujutro, 2. septembra, policija je počela da kuca na vrata stanova u potkrovlju, da viče, da trči uz stepenice, da razvaljuje vrata, a potom i puca. Kada je svanulo, policija je došla u stan Naumčevskog i svi prisutni su sišli dole i policija ih je postrojila uza zid. Nedelkovski je ležao na trotoaru, mrtav, pokriven ćebetom, a krv je još tekla po njemu. Naumčevski i Racin se pogledaše i tiho šapnu:,,Zbogom Kole!“. Nekoliko dana posle ovog događaja, Naumčevski je uspeo da uđe u sobu Nedelkovskog i uzeo je dvije knjige – jednu Puškinu i jednu Ljermontovu – natopljene krvlju Nedelkovskog, ali su kasnije uništene.[13]

Kreativnost[uredi | uredi izvor]

Kole Nedelkovski se smatra jednim od najrevolucionarnijih pjesnika u makedonskoj književnosti. Njegova pjesma Glas Makedonije je jedna od najpoznatijih revolucionarnih pjesama u makedonskoj književnosti. Poznato je da je početkom 1932. godine, povodom pogibije jednog svog prijatelja, napisao pesmu „Oproštajno pismo“, ali ona nije sačuvana.[14]Prve pjesme Nedelkovski je objavio u časopisu „Ilustracija Ilinden“ (Illustration Ilinden), a sarađivao je sa zbirkom „Ilinden 1903“ (Ilinden 1903). Tako je Nedelkovski 1938. godine objavio svoje prve pjesme u Ilustraciji Ilinden gdje je u knj. 6/96 od juna 1938. godine na uvodnom mjestu (na strani 1) objavljena je njegova pjesma „Stoan Vojvoda” (na strani 1), koja je kasnije bila dio njegove prve zbirke pjesama Munja(Molskavici), ali sa naslovom Stoan na. Vojvoda Ordanovci. Pjesmu je pratila i sledeća napomena redakcije: „Velesanin Koljo Nedelkovski, mladi pjevač narodnih ideala koji, uprkos borbi sa životnim teškoćama, ipak nalazi vremena da veliča svoja osjećanja i odanost domovini i narodu.,žudeći za slobodom.“ Zatim je,do juna 1939. u ovom časopisu Nedelkovski objavio još pet pjesama: Ratkina nevolja(Radkina nevolja) – knj. 2/102, god KSI, februar 1939, str. 7; Bogdan i Grozdana (Bogdan i Grozdana) – knj. 2/102, god KSI, februar 1939; Majka (Majka) - knj. 6/106, god KSI, jun 1939, str. 8; Definitivno ... - knj. 6/106, god KSI, jun 1939;i Moj ujak... - knj. 6/106, god KSI, jun 1939. Ne zna se kada su ove pjesme napisane, ali Todor Dimitrovski pretpostavlja da potiču iz 1938. godine i da je Nedelkovski u časopis dostavio nekoliko pjesama odjednom. Saradnja Nedelkovskog sa Ilustracijom Ilinden okončana je brojem 6/106 iz juna 1939. godine, a nije poznato da li je u međuvremenu i druge pjesme iz Munje objavio negdje drugdje. Nedelkovski je objavio i pjesmu Stoan na Ordanovci i u zbirci Ilinden 1903. Šest pjesama objavljenih prije Munje razlikuju se od definitivnih verzija u njegovoj prvoj zbirci pjesama, pri čemu su neke razlike minimalne, dok su neke potpuno prerađene.[15]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Za života Nedelkovski je objavio dvije zbirke pjesama:

  • Munja (1940)
  • Hodanje po svetu (1941)

Poslije njegove smrti, poezija Nedelkovskog je više puta objavljivana, i to:

  • Kole Nedelkovski, Pesme- Društvo umjetnika, novinara i naučnika, Skoplje, 1945. Knjiga ima 78 strana i sadrži predgovor Mitka Zafirovskog [16].
  • Kole Nedelkovski, Stihovi- „Kočo Racin“, Skoplje, 1958. Knjiga sadrži 23 pjesme iz dvije pjesničke zbirke Nedelkovskog Munja i Pješke oko svijeta, predgovor Lirika Koleta Nedelkovskog, čiji je autor Dimitar Mitrev; Beleške o Todoru Dimitrovskom, kao i likovni prilozi (faksimili dijelova pjesničkih zbirki Nedelkovskog). [17]
  • Kole Nedelkovski, Pesme- Makedonska knjiga, Skoplje, 1967. Urednik knjige je Todor Dimitrovski, a sadrži pjesme iz dve zbirke Nedlekovskog.[18]

Osvrt na stvaralaštvo Nedelkovskog[uredi | uredi izvor]

Rad Nedelkovskog je skroman, kako po obimu (ukupno 23 pjesme i jedna poema), tako i po ostvarenim umjetničkim rezultatima, a sve njegove pjesme pjevaju se pod snažnim uticajem makedonske narodne poezije. Kao jedan od prvih savremenih makedonskih pjesnika, njegov jedini oblik bila je narodna pjesma i zbog toga mnoge njegove pjesme liče na narodne pjesme. Inače, u njegovoj poeziji dominiraju tri teme: nacionalno-revolucionarna prošlost makedonskog naroda, emigrantski život i borba za socijalnu pravdu. Upravo u pjesmama posvećenim istorijskoj prošlosti najviše se vidi uticaj narodne poezije. Najčešće su začete u vidu razgovora: između planine i djevojke (Ratkina nevolja), između majke i sina (Ropstvo, Anđeo, O rodbini). Zaista, današnji čitalac će možda prepoznati mnoga nespretna mjesta u poziciji Nedelkovskog, ali će i naći da se pjesnik, polako i postepeno, udaljavao od uticaja narodne poezije. Tako u njegovoj prvoj zbirci u nekoliko pjesama ima pokušaja upotrebe modernijih izraza, a neke od njih (npr. Stacka,Ne kolni i Skitnik) karakteriše modernija izražajna forma koja može nema u narodnim pjesmama. Dalje, pjesme 1941, Glas Makedonije i niz stihova iz pesme Peške oko sveta govore o novoj fazi u razvoju poezije Nedelkovskog i traganju za novim izrazom.O tome svedoči pjesnikov kritički odnos prema njegovim starijim pjesmama: pjesme koje su već objavljene u Ilustraciji Ilinden kasnije su prerađene i objavljene u drugačijem obliku (rastegnutom i oplemenjenom) u zbirci Munja. Sve pokazuje sporu ali uzlaznu liniju u njegovom radu. Bitna osobina Nedelkovskog je to što je on strastveno angažovan pjesnik, a poezija je za njega samo nova vrsta borbe za postizanje narodnih ideala. Sve njegove pjesme napisane su prema devizi sadržanom u njegovoj pjesmi Pesniku: „Pevaj, brate, pevaj za narod / i daj mu burne pesme sa snagom da sruši svod / iz ropstva otadžbini.[19] Dimitar Mitrev u osvrtu na poeziju Nedelkovskog ističe da je Nedelkovski čisti liričar, nosilac žustre čulnosti, tj. sam njegov stih je osjećanje i ovaj spontani lirski izraz jači je od siromašne riječi i jednostranog i nesavršenog izraza njegove poezije. Štaviše, njegova lirika je u potpunosti povezana sa makedonskom narodnom poezijom i u tom smislu Mitrev Nedelkovskog naziva „našim poslednjim narodnim pjevačem“. Ova veza je očigledna ne samo u pjesničkom izrazu, već još više u prisustvu specifičnog narodnog duha, zbog čega djeluje kao da je njegovu autorsku, individualnu poeziju stvarao bezimeni narodni pjevač. To posebno važi za njegovu prvu zbirku Munja u kojoj mnoge pjesme svojim naslovima podsećaju na narodnu poeziju, kao što su: Mladost poparena, Ratkina nevolja, Raneto srce, Odrodeni, Stojan na Ordanovci i Život otrovan. Štaviše, u mnogim pjesmama stihovi su prihvaćeni kao direktni atributi iz rječnika narodne poezije, uz upotrebu izraza kao što su: „junačka želja“, „pusta tuđinka“, „krvava suza “ „Krotko, lele, govori“, „aber ne do“, „išaret da mizi do“, „teška srca“, „crno je crno“, „zora propala“, „face kalešo“, „zmije vrišti, viču ", tuga ti, suze teku ", " cijela zemlja se tresla " itd. Dalje, nijedan makedonski pjesnik nema takvu slovensku antitezu kao Nedelkovski (na primer, u pesmi „Ropstvo“) [20] Za razliku od Racinove poezije, u socijalnim pjesmama Nedelkovskog nema sukoba između sadržaja i forme, odnosno i kada pjesnik pjeva o savremenijim temama, i forma i sadržaj su u direktnoj vezi sa makedonskim pjesničkim folklorom. Na primjer, takav je slučaj sa pjesmama Rabotnik i Stacka, koje su po poetskom izrazu potpuno u stilu i duhu narodne pjesme. Stoga je ideologija ovih pjesama bliža ideologiji narodne poezije nego proleterskoj. Sklonost Nedelkovskog narodnoj poeziji, prema riječima Dimitra Mitreva, može se objasniti sa tri razloga: prvo, njegovom usamljenošću, zatvorenošću i nekomunikativnošću, u kojoj je pronašao izlaz iz ove situacije u odnosu na svoj narod, zbog čega su njegovi životni pogledi bili nužno bliski duhu narodne poezije; drugo, na početku pjesničkog razvoja na njega su posebno uticale narodne pjesme iz Zbornika Miladinovih; i treće, sa nedovoljno utvrđene konceptualne pozicije,što objašnjava bliskost opštoj borbenosti prisutnoj u narodnoj poeziji (kao, na primjer, u pjesmama Na kinsinujenje, Stojan na Ordanovci, Majka, Anđelko) i prisustvo motiva jastreba u njegovim pjesmama. S obzirom da u lirici Nedelkovskog dominira osjetljivost stava, sasvim je prirodno da ta osjetljivost svoju pjesničku oplodnju traži u narodnoj poeziji.[21]Prema riječima Dimitra Mitreva, Peške oko sveta karakterišu viši stvaralački dometi i jasna želja da se prevaziđe poetski izraz narodne poezije. Ovu zbirku karakterišu novi motivi, novi sadržaj, a dijelom i nova forma, koja je bila rezultat pjesnikovog književnog negovanja, njegovog definitivnog privrženosti organizovanom proleterskom pokretu i učešća u naprednom emigrantskom književnom krugu, koji je vodio Vapcarov. Međutim, čak i u ovoj kolekciji,Nedelkovski nije uspio da u potpunosti prevaziđe izraz svojstven narodnoj poeziji tako da je u gotovo svim pjesmama zadržan duh jednostavnih i jednostranih lirskih talasa narodnih pjesama. Za razliku od Munje, gdje postoji dosledan rječnik, u ovoj zbirci postoji dvojni stil poezije, koji gravitira i narodnom i pojedinačnom stihu, i to unosi posebnost u zbirku. Dakle, značaj Nedelkovskog za makedonsku poeziju je u tome što on označava prelaz između narodne i savremene individualne poezije.[22]

Rad Nedelkovskog u književnoj kritici[uredi | uredi izvor]

O životu i radu Koleta Nedelkovskog napisano je više eseja i članaka, kao što su:

  • Dimitar Mitrev, Stvaralački put Koleta Nedelkovskog, Novi dan, br. 7-8, 1946. str. 51-57..
  • Todor Dimitrovski, Ka proučavanju dela Koleta Nedelkovskog, Razgledi, br. 7, 1956. str. 7..
  • Todor Dimitrovski, Beleške o jeziku i pravopisu Koleta Nedelkovskog (u prvim izdanjima njegovih pesničkih zbirki), Književna reč, knj. III, br. 2, 1956. str. 116-119..
  • Volče Naumčeski, Poslednji dan života Koleta Nedelkovskog, Nova Makedonija (Zabavni prilog), 8.IKS.1957.[23]

Jezik i pravopis u pesničkim zbirkama Nedelkovskog[uredi | uredi izvor]

Veleški govor je osnova jezika kojim su napisane pJesničke zbirke Koleta Nedelkovskog, a to potvrđuju i fonetičko-morfološke odlike, kao što su: m'kne, u crnom sve, s tim očima, rukama, kricima, jardi, čovek i dr., koji se koriste u zbirci Munja. Međutim, u zbirci Peške po svetu on je napustio ove oblike i zamjenio govorne oblike sa ol, koji su češći u makedonskom jeziku, kao što su: dolbina(prok'lnat), suza(s'nce), žuč(d'bina), vukovi, pun itd., ali je to učinio nedosledno, jer je nastavio da koristi prethodne oblike, kao u: prokletstvo, sunce, dubina, kontemplacija, komarci itd. Usvajanje oblika u kojima je vokalno l međusobno povezano sa ol govori o svjesnom pristupu Nedelkovskog u izboru najrasprostranjenijih govornih oblika u makedonskom jeziku.O tome svjedoči redovna upotreba oblika zemlja (no, isabi i glamja) u Peške oko sveta umjesto zemljišta u Molskavici. Međutim, u obe njegove zbirke ima fonetskih oblika o kojima se govori u veleškom i zapadnomakedonskom dijalektu, kao što su: u sredini (umjesto u sred ), slobodno (umesto sloboden ), zaključano (umesto zaklučen), konte (umesto kontinja), zagrejan svet (naspram grejnat svet)... Sadašnje prisustvo govori o uticaju bugarskog jezika, koji se manifestuje i redovnom upotrebom oblika koji se završavaju na -ški (naunaški, ajduški, krvniški) umesto oblika koji se završavaju na -ški koji je najrašireniji u zapadnomakedonskom govoru.[24] Pošto su dvije zbirke Nedelkovskog objavljene u Sofiji, razumljivo je da su štampane slovima tadašnjeg bugarskog pisma i pod uticajem tadašnjeg bugarskog pravopisa. Međutim, na mnogim mjestima Nedelkovski odstupa od terena:

  • U Molskavici se ne nalazi slovo ѣ, kao u riječima: del, tserela, beli, ceo vek, istina, ne, među, svet, svetao, večan, pesme, izdaje, celi itd. Štaviše, pjesnik je pisao gluposti iz svog prezimena na naslovnim stranicama dvije zbirke, koje je potpisao kao Nedelkovski umesto Nedѣlkovski, kako je tačno po bugarskom pravopisu tog vremena. Takođe, slovo ѫ ne se ne nalazi u Molskavici.
  • Suprotno bugarskom pravopisu, u Molskavici Nedelkovski izjednačava suglasnike po zvučnosti (kao u: ropstvo, težak, težak, muški, vruć, vruć), iako to nije sprovedeno eksperimentalno (npr. u: Razprašuj, Radka), Radkina, Radkin, poslat).
  • U dvije zbirke Nedelkovskog, riječi koje se završavaju saglasno ispisane su prema tadašnjem bugarskom pravopisu, tj. sa obaveznim ъ i ь. Međutim, Nedelkovski ni ovdje nije poštovao zvanični pravopis, napisavši: sedumъ umesto sedumь, proletъ umesto proletь.
  • Slogovno r u zbirkama Nedelkovskog prenosi se sa ъr(er), a ponekad i sa rъ(r), kao u: zagъrni, kъrvav, sъrce, smъrtь, cъrna, cъrneeš, fъrla, vъrz, kъršat, gъrd, bъrzam, cъrnilo itd.
  • Samoglasnici h i g se prenose uz uobičajene k i g, ako su ispred vokala i i ispred vokala e (kukя, mekяva, brakя, isprakя, tugя), prije ostalih vokala (kukя, mekяva, brakя, isprakя, tugя), kao i ispred drugih suglasnika (nokni, mokna, srekna).
  • Samoglasnik nj se prenosi sa nь (pričinuenьe, denьe, kinisueneь) ili sa nя (skelinя, iminя, vreminя)
  • Nedelkovski je vrlo često obiljeležen prelaskom samoglasnika ispred bezvučnog suglasnika, na kraju pripjeva, paura i između pojedinih refrena. Tako se u Molskavicima nalaze sledeći primjeri: pofte, f silen mrak, f temen mrak, f mlados, ftemni zori, f rprolet, f srce, f tugina, f Kitka, začekaf, zagledaf, naramif, čmaef, nosef, jazef, trgnaf, zaminaf, žif, krvaf, krf, straf itd.

Isto tako piše i u Peške po svetu f planina, drpnafte, pribrafte, puštifte, befte,uplaf, gnef, mef, smef, otrof itd, no ova zbirka ima i odstapuvanja (vrv, živ, solziv itn.). Po pravilu, on pravilno označava ostale zvučne suglasnike na kraju zbirke, kao što su: grob, rob, obala i sredina (u „Molskavici“); prag, vrh, ljudi, trag (u Hodanju po svetu).

  • Grupa suglasnika na kraju zbirke u Molskavicama redovno se svodi na s, kao u: boles, čes, večnos, ubos, bednos, glados, pus, ali ponekad ima nedoslednosti, a ponekad piše mlados i mladost, radost i rados, starost i staros. U Hodanju po svetu preovlađuje pisanje sa st (radost, mladost,gordost ), iako se nailaze na odstupanja (protes, mlados, rados, gordos).
  • Riječi sa bivšim h Nedelkovski obeležava sa f ili vokalom: stra, gre, smeot, smef, mef, nif, duf.
  • Određene glasovne i glasovne grupe prenose ih slovima bugarskog alfabeta:št so щ, dž so dž, j so й, ja so я, ѕ so dz.
  • Prijedlog od redovno prenosi sa ot (govori ponekad pre reči koje počinju bezvučnim suglasnikom)
  • U Molskavici grupa ija redovno prenosi sa ia (stihotvorenia, vriat, gniam, pusia), dok je u

Peš po svetot napisano ispravno (vijat, tija), ali sa nedoslednostima (zaria, poriat).

  • Slično, nedoslednosti se primjećuju u prenošenju grupe ja (moa i moja, svoa i svoja, Stoan).
  • Po pravopisu, Molskavitsi je sličan Hodanju po svetu u kome ima mnogo pravopisnih grešaka: na primjer, ponekad (zaista, retko) se slovo ѣ (dnitѣ, vѣk, svѣtnale, gorditѣ) pojavljuje istovremeno sa:dnite, vek, svetli; ; stalno odstupa od ujednačenosti zvučnih u bezvučne suglasnike (težko, žežko, iztrae, robstvo, izplakue, raztreseš, razcvete, razsee, razširi, prikazkisl.), što se objašnjava uslovima u kojima je druga zbirka bila štampana.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 559—560. 
  2. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 25..
  3. ^ Todor Dimitrovski, „Kole Nedelkovski (1912 — 1941)“, vo: Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967. str. 5..
  4. ^ a b „Makedonska enciklopedija“, MANU, Skopje, 1040 str.
  5. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 25-27..
  6. ^ a b Todor Dimitrovski, „Kole Nedelkovski (1912 — 1941)“, vo: Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967. str. 6..
  7. ^ Todor Dimitrovski, „Kole Nedelkovski (1912 — 1941)“, vo: Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967
  8. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958, str. 26-27
  9. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958, str. 26
  10. ^ Todor Dimitrovski, „Kole Nedelkovski (1912 — 1941)“, vo: Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967. str. 5-6-7..
  11. ^ Todor Dimitrovski, „Beleški“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 80-90..
  12. ^ odor Dimitrovski, „Beleški“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958, str. 75
  13. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 26-27..
  14. ^ odor Dimitrovski, „Kole Nedelkovski (1912 — 1941)“, vo: Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967. str. 5..
  15. ^ Todor Dimitrovski, „Beleški“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 80-90..
  16. ^ Todor Dimitrovski, „Beleški“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 75..
  17. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958.
  18. ^ Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967
  19. ^ Todor Dimitrovski, „Kole Nedelkovski (1912 — 1941)“, vo: Kole Nedelkovski, Pesni. Makedonska kniga, Skopje, 1967. str. 7-13..
  20. ^ Dimitar Mitrev, „Lirikata na Kole Nedelkovski“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 7-10..
  21. ^ Dimitar Mitrev, „Lirikata na Kole Nedelkovski“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 11-20..
  22. ^ Dimitar Mitrev, „Lirikata na Kole Nedelkovski“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 20-25..
  23. ^ Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 92..
  24. ^ Todor Dimitrovski, „Beleški“, vo: Kole Nedelkovski, Stihovi. Kočo Racin, Skopje, 1958. str. 76-77..
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Коле_Неделковски&oldid=26901992”