Konavljani
Konavljani (grč. Καναλῖται) su bili srpsko pleme koje je tokom ranog srednjeg vijeka nastanjivalo teritoriju Konavala. Susjedi na sjeveru su im bili Travunjani, a na zapadu Zahumljani.[1]
Prema Porfirogenitu, Srbi koji su se doselili u Konavle bili su potomci nekrštenih Srba, koji su za vrijeme Nepoznatog kneza došli iz Bijele Srbije i zatražili zaštitu cara Iraklija.[2][3]
Po doseljenju u Konavle, pomenuti Srbi su dobili regionalno ime po nazivu oblasti.[4]
Po opsegu teritorije, bili su najmanje primorsko pleme i nisu igrali važniju ulogu. U 7. i 8. vijeku su bili povezani sa susjednim plemenima u veliki srpski plemenski savez. Sa stabilizacijom stanja na Balkanu, međuplemenski odnosi u 8. vijeku su se pogoršali. Teško je reći kada su Konavljani povratili nezavinost. Razna srpska plemena počela su u to vrijeme da se organizuju u zasebne države, ali to nisu uspjeli i Konavljani zbog svoje malobrojnosti.[5]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Komatina 2015, str. 11-21.
- ^ Ferjančić 1959, str. 14.
- ^ Moravscik 1967, str. 163.
- ^ Ćirković 1995, str. 12.
- ^ Felczak & Wasilewski 1985, str. 30.
Literatira[uredi | uredi izvor]
- Blagojević, Miloš; Medaković, Dejan (2000). Istorija srpske državnosti. 1. Novi Sad: Ogranak SANU.
- Živković, Tibor (2002). Južni Sloveni pod vizantijskom vlašću (600-1025). Beograd: Istorijski institut SANU, Službeni glasnik.
- Živković, Tibor (2004). Crkvena organizacija u srpskim zemljama: Rani srednji vek. Beograd: Istorijski institut SANU, Službeni glasnik.
- Komatina, Predrag (2015). „Politički položaj Konavala u IX i X veku”. Inicijal: Časopis za srednjovekovne studije. 3: 11—21.
- Moravcsik, Gyula, ur. (1967) [1949]. Constantine Porphyrogenitus: De Administrando Imperio (2. izd.). Washington: Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies.
- Tomović, Gordana (2005). „O glagoljskom natpisu iz Konavala” (PDF). Istoriski časopis. 52: 23—31.
- Ćirković, Sima (1995). Srbi u srednjem veku. Beograd: Idea.
- Ćirković, Sima (2004). Srbi među evropskim narodima. Beograd: Equilibrium.
- Ferjančić, Božidar (1959). „Konstantin VII Porfirogenit”. Vizantiski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 2. Beograd: Vizantološki institut. str. 1—98.
- Skowronek, Jerzy; Tanty, Mieczysław; Wasilewski, Tadeusz (1988). Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN. ISBN 978-83-01-07549-1.
- Felczak, Wacław; Wasilewski, Tadeusz (1985). „Historia Jugosławii do XVIII wieku”. Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum. ISBN 978-83-04-01638-5.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
