Korenić—Neorić grbovnik
Grbovnik Korenića Neorića predstavlja najstariji sačuvani prepis izgubljenog Ohumućevićevog grbovnika. Datira iz 1595. godine, a otkrio ga je Ljudevit Gaj jednom prilikom dok je boravio u Dubrovniku. Čuva se u Nacionalnoj i sveučilišnoj knjižnici u Zagrebu.[1]
Slikan je na papiru formata 21 x 14,5 cm, i ima 168 listova. Zbog godine 1595. koja je napisana na 6. strani, smatra se najstarijim prepisom Ohmučevićevog „protografa“, mada bi Londonski grbovnik mogao biti barem istovremen Korenić-Neorićevom, ako ne i stariji. Grbovnik Korenić-Neorića, međutim, jedan je od najvažnijih spomenika ilirske heraldike, pošto je vekovima bio poznat i dostupan zainteresovanim pojedincima i porodicama.[1]
Grbovnik se, možda još od XVII veka, nalazio u Dubrovniku, pa je otuda pozajmljivan i prepisivan. Grbovnik Korenića Neorića nabavio je sredinom XIX veka, verovatno u Duborvniku Ljudevit Gaj, a s njegovom zaostavštinom zbornik je docnije dospeo u Nacionalnu i sveučilišnu knjižnicu. Opisivali su ga mnogi, još od XIX veka, a 1991. objavljen je kao reprint, u knjizi Ive Banca Grbovi biljezi identiteta.[1]
Grbovnik je pisan latinicom i ćirilicom.
Opis i sadržaj[uredi | uredi izvor]
Na prvom listu je naslov, ćirilicom i latinicom, a zatim ćirilični i latinični sadržaj grbova. Na listu 6 je čuveni naslov s imenom Korenića Neorića i godinom 1595. Međutim, ovi prvi listovi kao da su nekada nekada bili drugačije raspoređeni, na šta ukazuju i otisci prethodnih strana, barem sudeći prema objavljenom reprintu.[2][3] Tako se 1. list (s naslovom Rodoslovije... itd.) delimično preslikao na list br. 6 s imenom Korenić Neorić i 1595. godinom, i obrnuto. Naime, na prvom listu su otisci šestoga! To nije sve: u ćiriličnom sadržaju nema Korenića, već se samo navodi porodica Neorić, kao i u drugim grbovnicima. U latiničnom, međutim, nema Neorića, ali su na tom mestu Korenići.[4]
Nije jasno da li su listovi s latiničnim sadržajem menjani i dodavani naknadno, možda da bi se u zbornik ubacio i raskošniji grb Korenića Neorića. Moguće je da je tom prilikom, sada šesta strana, koja je nekada bila preklopljena preko prve, dobila novo mesto. Ako je to tačno, onda je grbovnik koričen barem dva puta, pošto je, naknadno, iz grbovnika izbačen grb Cetinjanića (78), koji se javlja i u ćiriličnom i u latiničnom sadržaju. Umesto njega ubačen je grb Vukoslavića (koga u sadržajima nema), crtan drugom rukom, i to s pogrešnom paginacijom 79 (isti broj strane kao i Županovići). Aleksandar Solovjev pretpostavlja da je oko 1700. godine grbovnik Korenića Neorića bio poslat u Split, kako bi poslužio kao potvrda pretenzija porodice Vukoslavić, odnosno tobožnje autentičnosti njihovog prepisa grbovnika. Verovatno je tada nastala nevešta prepravka.[5]
Od lista br. 6 nastavlja se grbovnik s uobičajenim sadržajem, uz neke karakterisitčne izmene. Na kraju grbovnika sledi jedanaest naknadno dodatih listova drugačijeg papira s kompozitnim grbovima Korenića, Neorića, Jerinića, Županovića i još nekih nepoznatih porodica. Ovi listovi ubačeni su prilikom jednog od potonjih koričenja knjige. Korenić Neorićev grbovnik poslužio je Ivanu Bojničiću ko jedan od izvora za zbornik hrvatskih grbova u čuvenom Zibmaherovom korpusu grbova.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Palavestra 2010, str. 73. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPalavestra2010 (help)
- ^ Banac 1991, str. 137–147.
- ^ Palavestra 2010, str. 73–74. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPalavestra2010 (help)
- ^ Palavestra 2010, str. 74. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPalavestra2010 (help)
- ^ Palavestra 2010, str. 74–75. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPalavestra2010 (help)
- ^ Palavestra 2010, str. 75. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPalavestra2010 (help)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Acović, Dragomir M. (2008). Heraldika i Srbi. Beograd: Zavod za udžbenike.
- Banac, Ivo (1991). Grbovi: Biljezi identiteta. Zagreb: Grafički zavod Hrvatske.
- Lovrenović, Dubravko (2004). „Fojnički grbovnik, ilirska heraldika i bosansko srednjevekovlje” (PDF). Bosna Franciscana. 12 (21): 173—203.
- Marušić, Branko (2005). O osnovnim pitanjima srpske heraldike. Beograd: Književna omladina Srbije.
- Milićević, Milić (1995). Grb Srbije: Razvoj kroz istoriju. Beograd: Službeni glasnik.
- Novaković, Stojan (1884). Heraldički običaji kod Srba u primeni i književnosti. Beograd: Kraljevsko-srpska državna štamparija.
- Palavestra, Aleksandar (1996). „Londonski grbovnik i ilirska heraldika”. Danica. 3: 96—108.
- Palavestra, Aleksandar (2006). Beogradski grbovnik II i ilirska heraldika. Beograd: Muzej primenjene umetnosti.
- Palavestra, Aleksandar (2010). Ilirski grbovnici i drugi heraldički radovi. Beograd: Zavod za udžbenike.
- Palavestra, Aleksandar (2010). „Izmišljanje tradicije: ilirska heraldika”. Etnoantropološki problemi. 5 (3): 183—199.
- Rudić, Srđan (2006). Vlastela Ilirskog grbovnika. Beograd: Istorijski institut SANU.
- Solovjev, Aleksandar (1954). „Prinosi za bosansku i ilirsku heraldiku”. Glasnik Zemaljskog muzeja u Sarajevu: Arheologija. 9: 87—135.
- Solovjev, Aleksandar (2000). Istorija srpskog grba i drugi heraldički radovi. Beograd: Pravni fakultet.
- Ćosić, Stjepan (2015). Ideologija rodoslovlja: Korjenić-Neorićev grbovnik iz 1595. Zagreb: Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti.
