Korto Malteze

Korto Malteze

Korto Malteze (ital. Corto Maltese) je stripski junak, mornar-avanturista kojeg je stvorio italijanski pisac Hugo Prat. Strip je preveden na mnoge svjetske jezike i široko prihvaćen kao jedan od najboljih stripova XX vijeka.

Korto Malteze (ime je vjerovatno nastalo po venecijanskom izrazu „Malteški dvor“) je ležerni kapetan čije su pustolovine smještene u prve decenije XX vijeka (od 1900–ih do 1920-ih). Skitnica zlatnog srca, romantični idealista, on je trpeljiv i milosrdan prema poraženima. Rođen je u Valeti 10. jula 1887. godine, kao sin velškog mornara iz Kornvola i proročice, Ciganke sa Gibraltara, urezao je u djetinjstvu očevim brijačem liniju sreće na svom dlanu, određujući tako sudbinu kao stvar izbora. Iako se drži nesvrstanog stava, Korto nagonski podržava poražene i ugnjetavane.

Korto se prvi put javlja u Pratovom stripu „Balada o Slanom moru“ (Una Ballata del Mare Salato, 1967) o krijumčarima i piratima na Tihom okeanu. Tokom 1970. godine, Prat počinje sa objavljivanjem serije kratkih epizoda Korta Maltezea za francuski strip-magazin Pif. 1974. godine. vratio se cjelovitim epizodama poslavši Korta u Sibir 1918, u albumu „Korto Malteze u Sibiru“ (Corte sconta detta arcana).

Korto Malteze, junak animiranog filma.

Hronološki, prva avantura Korta Maltezea, „Mladost“ (La giovinezza), odvija se u vrijeme Rusko-japanskog rata. U nekoliko kratkih epizoda (objedinjenih albumima „Etiopljani“, „Uvijek malo dalje“ i „Kelti“) iskusio je Prvi svjetski rat na nekoliko udaljenih lokacija, učestvovao je u građanskom ratu u Rusiji nakon Oktobarske revolucije, a pojavljuje se i u Italiji tokom rane faze razvoje fašizma. Kako se naslućuje iz Pratovog stripa „Pustinjski škorpioni“, Kortu se gubi svaki trag tokom Španskog građanskog rata.

Lik je otelotvorenje Pratovog skepticizma u pogledu nacionalnih, ideoloških i religioznih „velikih naracija“. Tokom svojih putovanja Korto pomaže ljudima različitih zanimanja i porijekla, poput ubice, Rusa, Raspućina, britanskog nasljednika Tristana Bantama, vudu proročice, Zlatouste i češkog akademika Jeremije Štajnera. Takođe, upoznaje i sreće stvarne istorijske ličnosti, poput Džeka Londona, Ernesta Hemingveja, Hermana Hesea, Buča Kasidija, ruskog „bijelog“ generala Romana fon Unger-Šternberga i Enver-pašu, turskog junaka i pobunjenika. On uživa veliko poštovanje svojih poznanika, što najbolje ilustruje epizoda „Zlatna kuća Samarkanda“, u kojoj ga iz ruskog zatočeništva spasava lična intervencija njegovog starog prijatelja - Josifa Džugašvilija Staljina.

Kortova omiljena knjiga je Utopija Tomasa Mora, ali nikako ne uspijeva da je pročita do kraja. Uživa u pustolovnim romanima Londona, Stivensona, Melvila, Konrada... Sam strip prošaran je brojnim citatima, parafrazama, referencama na svijet literature.

Epizode Korta Maltezea kreću se od realističkih istorijskih pustolovina do okultnih, oniričnih sekvenci. On prisustvuje obaranju aviona Crvenog barona, smrti Enver Paše, traga za blagom crnogorskog kralja Nikole, bježi od fašizma iz Venecije, ali i nesvjesno pomaže čarobnjaku Merlinu i keltskom bogu Oberonu da odbrane Britaniju i posjećuje izgubljeni kontinent Mu.

Godine 2002, francuski „Studio Canal“ snimio je animirani film „Corto Maltese: La Cour secrète des Arcanes“, prema Pratovom albumu „Korto Malteze u Sibiru“.

Epizode

(hronologija zbivanja):

• 1905, Mladost (La giovinezza,1983);
• 1913-1915, Balada o Slanom moru (Una Ballata del Mare Salato, 1967-1969);
• 1916-1917, Pod znakom jarca (Sous le signe du Capricorne,1971);
• 1917, Korto uvijek malo dalje (Corto toujours un peu plus loin, 1970-1971);
• 1917-1918, Kelti (Les Celtiques,1971-1972);
• 1918, Etiopljani (Les Éthiopiques, 1972-1973);
• 1918-1920, Korto Malteze u Sibiru (Corte sconta detta Arcana, 1974-1975);
• 1921, Bajka iz Venecije (Favola di Venezia -Sirat Al-Bunduqiyyah, 1977);
• 1921-1922, Zlatna kuća Samarkanda (La Casa Dorata di Samarcanda, 1980);
• 1923, Tango (Tango... y todo a media luz, 1985);
• 1924, Helvetske priče (Le helvetiche Rosa alchemica, 1987);
• 1925, Mu (Mu, 1988-1989).

Spoljašnje veze

• Zvanična prezentacija
• Zvanična prodavnica Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. april 2021)