Pređi na sadržaj

Kulturološki hrišćani

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Otvoreni britanski sekularista Ričard Dokins u nekoliko intervjua naziva sebe "kulturološkim hrišćaninom".[1][2]

Kulturološki hrišćani ili sekularni hrišćani su sekularne osobe iznad bilo koje religije, ali koje cene hrišćansku kulturu i neguju hrišćanske običaje na osnovu porodičnog porekla, ličnih iskustava ili društvenog i kulturološkog okruženja u kojem su odrasle.[3]

Kulturološki hrišćani ili sekularni hrišćani mogu imati različite intimne stavove sekularnosti, kao što su: slobodoumnost, ateizam, agnosticizam, skepticizam, sekularni humanizam, naučni skepticizam, racionalizam, ireligioznost, neinstitucionalni teizam bez religije (deizam, panteizam i sl.), ali neguju hrišćanske običaje na osnovu porodičnog porekla, kulturološkog ili društvenog okruženja u kojem su odrasli.

U odnosu na termine "kulturološki hrišćanin" ili "sekularni hrišćanin", suprotni izrazi su "biblijski hrišćanin",[4] "aktivni hrišćanin"[5] ili "verujući hrišćanin".[6]

Izraz "kulturološki hrišćanin" može se dalje klasifikovati prema hrišćanskoj denominaciji, npr. "kulturološki pravoslavni hrišćanin", "kulturološki katolički hrišćanin", "kulturološki anglikanski hrišćanin" i tako dalje.[7][8][9]

Rano moderno doba[uredi | uredi izvor]

Deisti iz 18. i početka 19. veka, poput francuskog lidera Napoleona i raznih očeva osnivača Sjedinjenih Američkih Država, smatraju se delom hrišćanske kulture, uprkos njihovoj sumnji u božansku prirodu Isusa.[10][11][12][13][14]

Moderna Evropa[uredi | uredi izvor]

U 21. veku, otvoreni britanski ateista, humanista i biolog, Ričard Dokins, u nekoliko intervjua naziva sebe "kulturološkim hrišćaninom" i "kulturološkim anglikanskim hrišćaninom".[1][2][15][16]

Francuska[uredi | uredi izvor]

Predsednik Francuske, Emanuel Makron, identifikovao se kao kulturološki hrišćanin tako što je za sebe izjavio da je katolički hrišćanski agnostik.[17][18]

Nemačka[uredi | uredi izvor]

Nemački kancelar, Olaf Šolc, identifikovao se kao kulturološki hrišćanin, tako što je izjavio da ima sekularne stavove, ali da ceni hrišćansku kulturu.[19]

Hrvatska[uredi | uredi izvor]

Predsednik Hrvatske, Zoran Milanović, identifikovao se kao kulturološki hrišćanin, tako što je izjavio da je ateista, ali da neguje hrišćanske običaje.[20][21]

Belorusija[uredi | uredi izvor]

Predsednik Belorusije, Aleksandar Lukašenko, identifikovao se kao kulturološki pravoslavni hrišćanin tako što je za sebe izjavio da je pravoslavni hrišćanski ateista.[22]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Dawkins: I'm a cultural Christian”. BBC News. 10. 12. 2007. Pristupljeno 01. 03. 2008. 
  2. ^ a b „Q&A with Richard Dawkins: ‘I guess I’m a cultural Christian’”. Charleston City Paper. 04. 03. 2013. Arhivirano iz originala 07. 03. 2013. g. Pristupljeno 04. 03. 2013. 
  3. ^ James D. Mallory, Stanley C. Baldwin, The kink and I: a psychiatrist's guide to untwisted living, 1973, p. 64
  4. ^ Patrick Morley, The Man in the Mirror: Solving the 24 Problems Men Face (1997), Biblical Christian or Cultural Christian?
  5. ^ Richard W. Rousseau, Christianity and Judaism: the deepening dialogue (1983), p. 112
  6. ^ Postmodern theology: Christian faith in a pluralist world, Harper & Row, 1989 [1]. Joseph C. Aldrich, Life-style evangelism: crossing traditional boundaries to reach the unbelieving world , 1983 [2]
  7. ^ Rautio, Pekka (15. 8. 2017). „Lutheranism has provided the foundations of the Nordic welfare state” (na jeziku: engleski). University of Helsinki. Pristupljeno 27. 7. 2020. 
  8. ^ Rachel Zoll, What would 'cultural Catholic' Sotomayor mean for Supreme Court?, Associated Press, 6/3/2009
  9. ^ Stoyan Zaimov (4. 3. 2013). „Richard Dawkins: I Guess I'm a Cultural Christian”. The Christian Post. Pristupljeno 2013-03-05. 
  10. ^ Jayne, Allen (2000), Jefferson's Declaration of Independence: Origins, Philosophy and Theology  traces TJ's sources and emphasizes his incorporation of Deist theology into the Declaration.
  11. ^ Franklin 1958, str. 52
  12. ^ Olson, Roger (19. 10. 2009). The Mosaic of Christian Belief: Twenty Centuries of Unity and Diversity. InterVarsity Press. „Other Deists and natural religionists who considered themselves Christians in some sense of the word included Thomas Jefferson and Benjamin Franklin.” 
  13. ^ Boller, Paul F (1996), Not so!: popular myths about America from Columbus to Clinton, str. 31 
  14. ^ Boller, Paul F (1963), George Washington & religion, Google Books, str. 16, Pristupljeno 05. 03. 2011, „...the father of his country... died as he had lived, in dignity and peace; but he left behind him not one word to warrant the belief that he was other than a sincere deist” 
  15. ^ „Richard Dawkins: I Guess I'm a Cultural Christian”. Christian Post. 04. 03. 2013. Pristupljeno 05. 03. 2013. 
  16. ^ Richard Dawkins calls himself a Cultural Christian!. YouTube. Pristupljeno 2009-04-07.
  17. ^ „France's new president is a 'zombie Catholic'”. Catholic News Agency. 
  18. ^ „Meeting with Pope puts Macron's religious views in spotlight”. The Local. 25. 6. 2018. 
  19. ^ „Scholz: Christliche Prägung unserer Kultur wertschätzen”. Arhivirano iz originala 20. 9. 2021. g. Pristupljeno 26. 9. 2021. 
  20. ^ https://www.jutarnji.hr/vijesti/milanovic-krsten-sam-i-ozenjen-u-crkvi-ali-vjernik-nisam.-kao-i-svaki-covjek-tragam-za-smislom-2051835
  21. ^ https://www.tportal.hr/vijesti/clanak/milanovic-ima-sve-sakramente-a-tvrdi-da-je-ateist-20130210
  22. ^ „Belarus president visits Vatican”. BBC News. 27. 4. 2009. Pristupljeno 2010-06-26. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Olson, Roger (19. 10. 2009). The Mosaic of Christian Belief: Twenty Centuries of Unity and Diversity. InterVarsity Press. „Other Deists and natural religionists who considered themselves Christians in some sense of the word included Thomas Jefferson and Benjamin Franklin.” 
  • Franklin, Benjamin (1958) [1771]. Autobiography and other writings. Cambridge: Riverside. str. 52. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Културолошки_хришћани&oldid=26911102”