Luka Radetić
| luka radetić | |||
|---|---|---|---|
 Luka Radetić | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 15. mart 1917. | ||
| Mesto rođenja | Ćukovac, kod Skender Vakufa (danas Kneževo), Austrougarska | ||
| Datum smrti | 7. februar 1982. (64 god.) | ||
| Mesto smrti | Mostar, SR Bosna i Hercegovina, SFR Jugoslavija | ||
| Profesija | vojno lice | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1941. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 – 1952. | ||
| Čin | kapetan prve klase | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 23. jula 1952. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Luka Radetić (Ćukovac, kod Skender Vakufa, 15. mart 1917 — Mostar, 7. februar 1982), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u Ćukovcu, kod Skender Vakufa, 15. marta 1917. godine u zemljoradničkoj porodici. U NOB je stupio 27. jula 1941. godine, pristupivši četi koju je predvodio Dujko Komljenović. U KPJ je primljen u oktobru 1941. godine. [1]
Učestvovao je u borbama za oslobođenje Skender Vakufa, Šipraga, Maslovara, Vrbanjca i Obodnika 1941. godine. Sledeće godine u februaru, istakao se u oslobođenju Kotor Varoši. U napadu na ustaško uporište u Sokolini u blizini Kotor Varoši zajedno sa grupom svojih boraca ubili su 15 ustaša i zarobili više pušaka. Zahvaljujući ovim akcijama, u martu 1942. godine postavljen je za komandira Maslovarske partizanske čete. U decembru iste godine borio se u proleterskim brigadama za oslobođenje Teslića i tom prilikom je ranjen. Nakon oporavka postao je komandir čete u Banjalučkom odredu.[1]
Ratovao je u više navrata za oslobođenje Kotor Varoša, a u julskim borbama 1943. godine sa ustašama i četnicima na prostoru Lišca sa svojim odredom držao je položaj i štitio slobodnu teritoriju. U decembru 1943. godine istakao se u borbama za oslobođenje Banja Luke i kao rezultat toga postao je komandant bataljona, a zatim i Banjalučkog odreda. U proleće 1944. godine ubio je komandanta četničke jedinice u selu Rađevcu nakon čega se ona raspala. Učestvovao je u gonjenju četnika u dolini Neretve 1945. godine.[1]
Nakon oslobođenja obavljao je niz dužnosti u JNA, a penzionisan je 1952. godine sa dužnosti načelnika Vojnog odseka u Bugojnu u činu kapetana prve klase. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više odlikovanja.[1]
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 23. jula 1952. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2][1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Srpski biografski rečnik 2014, str. 141-142.
- ^ Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 498.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz centralne Bosne | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u centralnoj Bosni, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
|  | |
