Magistar

U zemljama bivše Jugoslavije, pre implementacije Bolonjskog procesa, magistar nauka je bila istraživački orijentisana diploma u trajanju od dve do tri godine studija nakon diplomiranja, a završavala se odbranom magistarskog rada.

U cilju promovisanja doktora nauka, magistar je trebalo da napiše i odbrani doktorsku tezu. Magistarske studije su se sastojale od više ispita (broj ispita varira od fakulteta do fakulteta) i izrade, te odbrane, magistarskog rada.

Magistar umetnosti je titula u muzici, slikarstvu, glumi i vizuelnim umetnostima. Magistarski rad iz umetničkih oblasti je samostalni umetnički projekat: koncert(i), izložba slika i sl. U periodu pre implementacije Bolonjske deklaracije, magistar umetnosti je bila najviša titula koju su mogle steći osobe koje se bave umetnošću. (Doktorati su bili mogući samo iz teorijskih oblasti, tj. iz nauke o umetnosti - lica koja bi se posvetila teorijskim proučavanjima umetnosti mogla su da steknu isključivo titulu doktora nauka).

U Republici Srbiji odlukom Srpskog Parlamenta (Odredba stava 2.), status onih koji su diplomirali pre početka Bolonjskog procesa je sada evivalentna nivou Mastera u EU. S obzirom na to da su Master studije kruna diplomskih studija, a Magistarske studije poslediplomske studije potrebno je praviti razliku između ova dva termina. Magistar se sada smatra ekvivalentu prve dve od tri godine doktorskih studija.

Ulazak na magistarske studije je bio samo za ograničeni broj diplomaca. Samo studenti sa visokim prosekom su mogli da upisuju ove studije, a najčešće se radilo o onima koji su kasnije radili na Univerzitetu.

Rad se brani javno, prethodno se najavi i u dnevnoj štampi, pred, za tu priliku formiranom, komisijom sa fakulteta na kome se vrši odbrana.

Titulu magistra koriste i diplomirani farmaceuti. Ovo titulisanje je osporeno kao što je sporna i titula doktor za studente medicine po završenim studijama.