Manojle Gavrilović
Manojle Gavrilović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1945. |
| Mesto rođenja | Bjeluša, Jugoslavija |
| Datum smrti | 11. jul 2020. (74/75 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Manojle Gavrilović (Bjeluša kod Arilja, 1945 — Beograd, 11. jul 2020) bio je srpski književnik.
Život[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Bjeluši kod Arilja.[1] Član Udruženja književnika Srbije je postao 1974.[1] Više godina je radio kao upravnik biblioteke „Petar Kočić“ u Beogradu.[1] Dobitnik je uglednih priznanja kao što su Vukova nagrada i nagrada Odzivi Filipu Višnjiću. Preminuo je 11. jula 2020. u Beogradu u 75. godini od posledica koronavirusa.[2][3]
Priznanja[uredi | uredi izvor]
- Vukova nagrada, 1992.
- Nagrada „Milan Rakić”, za knjigu Prijezdina ljubav, 2004.
- Nagrada „Zmaj Ognjeni Vuk”, za knjigu Prijezdina ljubav, 2005.
- Nagrada „Pero despota Stefana Lazarevića”, 2008.
- Nagrada „Pečat varoši sremskokarlovačke”, za knjigu pjesama Crna plavet, 2012.[4]
- Nagrada „Pečat kneza Lazara”, za knjigu Pčele boga Peruna, 2016.
- Nagrada „Odzivi Filipu Višnjiću“, 2020.
Djela[uredi | uredi izvor]
- Sunce i kočije, (1973)
- Začarano ognjilo, (1975)
- Bubnjevi na Karpatima, (1979)
- Svetlost ćirilice, (1988)
- Čuvar zlatne jabuke, (1991)
- Crna plavet, Mala biblioteka, Srpska književna zadruga (2011)
- Pčele boga Peruna (2015)
- Slovenska rosa, Mala biblioteka, Srpska književna zadruga (2017)
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Antologija pesnika”. Radio-televizija Srbije. 9. 5. 2011. Pristupljeno 29. 3. 2012.
- ^ „Preminuo pjesnik Manojle Gavrilović”. Radio-televizija Republike Srpske. 11. 7. 2020. Pristupljeno 11. 7. 2020.
- ^ Vulićević, Marina (13. jul 2020). „Preminuo Manojle Gavrilović”. Politika Online.
- ^ „Pečat Gavriloviću”. Radio-televizija Republike Srpske. 28. 3. 2012. Pristupljeno 29. 3. 2012.
