Pređi na sadržaj

Martin Piters

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Martin Piters
Piters 2007. godine
Lični podaci
Puno ime Martin Stanford Piters
Datum rođenja (1943-11-08)8. novembar 1943.
Mesto rođenja Njuam, London, Ujedinjeno Kraljevstvo
Datum smrti 21. decembar 2019.(2019-12-21) (76 god.)
Mesto smrti London, Ujedinjeno Kraljevstvo
Pozicija igrač sredine terena
Seniorska karijera
Godine Klub Nast. (Gol)
1959—1970
1970—1975
1975—1980
1979
1980—1981
1982—1983		 Vest Hem junajted
Totenhem hotsper
Norič Siti
Frankston Siti
Šefild junajted
Gorleston		 302
189
207
5
24		 (81)
(46)
(44)
(3)
(4)
Reprezentativna karijera
1966—1974 Engleska 67 20
Trenerska karijera
1981 Šefild junajted
Nagrade
Predstavljajući  Engleska
Fudbal
Svetsko prvenstvo
Pobednik Engleska, 1966.
Evropsko prvenstvo u fudbalu
Treće mesto Italija, 1968.

Martin Piters (London, 8. novembar 1943 — London, 21. decembar 2019) bio je engleski fudbaler i fudbalski trener. Kao igrač reprezentacije Engleske koja je osvojila Svetsko prvenstvo 1966. godine, postigao je drugi od četiri gola za svoj tim u finalu protiv reprezentacije Zapadne Nemačke. Piters je takođe igrao i na Svetskom prvenstvu 1970. godine.[1]

Rođen je u Plajstovu u Eseksu, fudbalsku karijeru započeo je u Vest Hem junajtedu, a nakon toga igrao za Totenhem hotsper, Norič Siti, Frankston Siti, Šefild junajted i Gorleston. Kratko vreme trenirao je Šefild junajted, pre nego što se povukao iz profesionalnog fudbala 1981. godine. Piter je bio poznat kao „kompletni vezni igrač”, jer je mogao da vodi loptu sa obe noge, bio dobar u vazduhu i teško ga je bilo čuvati zbog brzog kretanja.[2]

Dobro je izvodio slobodne udarce, a trener reprezentacije Engleske Alf Remzi posle utakmice protiv reprezentacije Škotske 1968. godine opisao je Pitersa kao „deset godina ispred svog vremena”.[3] Njegova svestranost je bila takva da je u Vest Hem junajtedu igrao na svim pozicijama, uključujući i golmansku na svojoj trećoj utakmici, zamenjujući povređenog Brajana Roudsa.[2] Preslaskom iz Vest Hem junajteda u Totenhem hotsper 1970. godine, postao je prvi britanski fudbaler koji je prodat za 200.000 funti.[4]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Piters je rođen 8. novembra 1943. godine u opštini Njuam u Londonu, tokom Drugog svetskog rata. Njegov otac Vilijams Piters bio je radnik na brodu na Temzi. Nedugo nakon što se Piters rodio, evakuisan je sa majkom u Šropšir, kako bi izbegao bombardovanje Londona od strane Luftvafea.[5] Kada je imao sedam godina, zajedno sa porodicom preselio se u Dagenham u Istočni London, gde je pohađao osnovnu školu Fanšejv.[6]

Tokom fudbala u školi igrao je na mestu centrarhalfa, ali često i kao bek.[7] Zbog svog talenta ponudile su mu se omladinske škole Fulama, Arsenala, i Totenhem hotspera i Čelsi Piters nije pristupio nijednom od ovih klubova kao omladinac, ali kasnije je želeo da igra za Čelsi, gde je igrao njegov prijatelj Teri Venables, kasnije poznati fudbaler.[8] Nakon što je igrao za školske klubove, u leto 1959. godine potpisao je za Vest Hem junajted, kada je imao petnaest godina.[8][9]

Igrao je u više klubova, najduže u Vest Hem junajtedu, od 1959. do 1970. godine, a karijeru je završio u Gorlestonu 1983. godine. Godine 1972. javno je podržao Konzervativnu partiju Ujedinjenog Kraljevstva.[10]

Godine 1984. Piters je nakon prestanka karijere prešao u posao osiguranja, koji je vodio sve do jula 2001. godine.[11] Godine 1988. pridružio se Odboru Totenhem hotspera i na toj funkciji ostao četiri godine, pre nego što je odstupio, ali je radio u klupskim apartmanima.[12] Takođe je radio u apartmanima za ugostiteljstvo na Uton parku, kada je Vest Hem junajted igrao mečeve.[13] Godine 2006. objavio je autobiografsku knjigu „The Ghost of '66”, a iste godine zajedno sa trenerom reprezentacije Engleske Ronom Grinvudom primljen je u Englesku fudbalsku kuću slavnih, zbog svojih fudbalskih doprinosa.[14] [15]

Godine 2016. utvrđeno je da Piters boluje od alchajmerove bolesti.[16] Preminuo je 21. decembra 2019. godine u dobi od 76 godina. Počast su mu odali pripadnici klubova za koje je igrao, uključujući Vest Hem, Totenhem hotsper, Norvič Siti i druge.[17][12][18] U njegovu čast odigran je meč na stadionu Totenhem hotspera.[19]

Klupska karijera[uredi | uredi izvor]

Piters preskače Fina Makua, stadion Helsinki 1976. godine

Piters je svoj prvi profesionalni ugovor potpisao u novembru 1960. godine za Vest Hem junajted.[20] Njegov prvi trener Ted Fenton napustio je klub naredne godine, da bi ga zamenio Ron Grinvud i imao veliki uticaj na Pitersa i njegov napredak.[21] U svojim prvim godinama sa Vest Hem junajtedom, Piters je igrao i u defanzivnim i u veznim redovima, pre nego što ga je Fenton podstakao da igra kao desnog beka.[20][22][23] Debitovao je na Veliki petak 1960. u pobedi na domaćem terenu rezultatom 4:1 nad ekipom Kardif Sitija. Prvi gol za Vest Hem junajred postigao je u pobedi rezultatom od 6:1 nad Mančester junajtedom, 8. septembra 1962. godine.[24] Takođe, 1962. godine Piters je igrao kao golman na utakmici Vest Hem junajteda protiv Kartif Sitija, nakon što je prvi golman Brajan Rouds povređen.[25]

Tokom prve sezone, Piters je odigrao samo pet utakmice sa Vest Hem junajtedom. Iako je u sezoni 1963/1964. odigrao 32 ligaške utakmice, nije igrao nikakvu ulogu u trci tima za FA kup i nije izabran da igrao u finalu tog takmičenja, koje je održano 1964. godine na Vembliju i gde je njegov tim pobedio Preston Nort End rezultatom 3:2.[26] Naredne godine se Piters etabolirao kao redovni igrač u timu i učestvovoa u pobedi na Vembliju, kada je njegov tim osvojio Kup pobednika kupova pobedom nad Minhenom 1860.[27] Piters je najčešće igrao u paru sa Edijem Bovingtonom i Ronijem Bojsom, koji su mu pomagali u veznom redu.[24] Piters je počeo da bude u prvoj postavi Vest Hem junajteda, a igrao je i 1966. godine, kada je njegov tim bio drugi na Engleskom Liga kupu. Piter je igrao na dve finalne utakmice i postigao gol u drugoj, ali su Vest Bromvič albioni slavili rezultatom 5:3.[28][29][30] Tokom sezone 1968/1969. postigao he het-trik na meču protiv Vest Brmmvič albiona.[31] To je ujedno bila njegova najbolja sezona, postigao je 24 gola, a igrao na 48 utakmica.[24]

Osećajući da je u senci Džefa Hersta i Bobija Mura, Piters je potražio novi izazvo. U martu 1970. godine dobio je rekordnih 200.000 funti da pređe u Totenhem hotsper.[32][4] Dana 21. marta 1970. godine Piters je postigao prvi gol za Totenhem hotsper, na meču protiv Koventri Sitija.[4] Prvi trofej sa Totenhem hotsperom osvojio je nakon pobede nad Aston Vilom rezultatom 2:0, 1971. godine u finalu Engleskog Liga kupa.[4] Takođe je sa svojim timom pobedio Vulverhempton vondererse u finalu UEFA Liga Evrope 1972. godine. Totenhem hotsper je bio jedini engleski tim koji je igrao u finalu UEFA Lige Evrope, sve dok Mančsted junajred nije pobedio Čelsi u fiinalu UEFA Lige šampiona 2008. godine.[4] Godine 1973. Piters je ponovo osvojio FA kup sa Totenhem hotsperom, a nakon toga igrao još jednu sezonu, kada je njegov tim izgubio u finalu Kupa UEFA 1974. godine od Fajenord Roterdama.[33] Piters je u martu 1975. godine prešao u Norič Siti, kojim je upravljao njegov bivši saigrač iz Vest Hem junajteda, Džon Bond. Piters je prešao za honora od 40.000 funti, a sa Norvič Sitijem odigrao ukupno 260 utakmica u svim takmičenjima, postigavši 76 golova.[12][34]

Kada je imao 31. godinu, debitovao je za Norič, 15. marta 1975. godine na meču protiv Mančester junajteda, koji je završen rezultatom 1:1.[34] Pomogao je Noriču da se uspostavi u Prvoj diviziji Fudbalske lige Engleske odigravši više od 200 utakmica.[35] Proglašen je igrače sezone Norič Sitija 1976. i 1977. godine, a 2002. godine uvršćen je u Kuću slavnih Norič Sitija.[36] Godine 1978. dok je još igrao za Norič Siti, Piters je dobio Orden Britanske imperije za zasluge u fudbalu.[37] Nakon toga putovao je u Australiju i igrao kao gost-igrač u Viktorijanskoj državnoj ligi za klub Frankon Siti. Za njih je odigrao pet utakmica i postigao tri gola.[38][39] Dana 31. jula 1980. godine potpisao je ugovor sa Šefild junajtedom, gde je igrao kao igrač-trener, a za koji je odigrao 24 utakmice i postigao 4 gola. Tokom 1981. je bio samo trener tima, zamenivši Harija Haslama.[40] Piters je nakon toga u periodu od 1982. do 1983. godine igrao za Gorleston.

Karijera u reprezentaciji[uredi | uredi izvor]

Šampionska statusa ispred stadiona Vest Hem junajteda, statua Pitersa je prva sa leve strane.

Alf Remzi je brzo video Pitersov pitencijal, a u maju 1966. godine, mladi Piters pozvan je da igra za Englesku protiv reprezentacije Jugoslavije.[41] Engleska je pobedila rezultatom 2:0, a Pitersov debi ocenjen je kao izvanredan, zamalo je postigao dva gola i asistirao za šut Džimiju Grejvsu i ostalim igračima.[42] U poslednjem pripremnom periodu, pre nego što je određen tim za Svetsko prvenstvo, Piters je odigrao u još dve pripremne utakmice, uključujući utakmicu protiv Finske gde je postigao svoj prvi međunarodni pogodak u njegovom drugom nastupu, a nakon toga izabran je za tim za Svetsko prvenstvo 1966. godine, zajedno sa saigračima iz Vest Hem junajteda, Bobijem Murom i Džefom Herstom.[43][44] Piters nije igrao u prvoj utakmici protiv reprezentacije Urugvaja koja je završena rezultatom 0:0, a tadašnji trener Engleske je imao taktiku da pokaže jaku odbranu i vođstvo u napadu. Nakon toga, Piters je postao idealan igrač za reprezentaciju, za sistem 4-1-3-2, zbog toga što je bio jak i brz, a istovremeno pokazivao izdržljivost, disciplinu i imao snage da se vrati i pomogne odbrani kada za to bude potrebno.[41] Ovaj Pitersov sistem je nazvan „čudom bez krila”.[45][46] Nakon toga, Remzi je ubacio Piter na utakmici protiv reprezentacije Meksika, kada je Engleska pobedila rezultatom 2:0.[47] Zadržao je svoje mesto u timu dok je Engleska igrala u grupi, na utakmicama protiv Argentine i Portugalije.[48][49] U finalu Svetskog prvenstva 1966. godine Piters je postigao gol u 78 minutu utakmice, a njegov tim je pobedio na produžetke 4:2.[50]

Piters je takođe igrao u tri utakmice za reprezentaciju Engleske tokom Svetskog prvenstva 1970. godine održanom u Meksiku.[51] Igrao je na utakmici protiv reprezentacije Zapadne Nemačke, gde je postigao gol u drugom poluvremenu, ali je kasnije Remzi napravio takmičku grešku zamenivši Mura i Pitersa, te je Zapadna Nemačka pobedila na produžetke rezultatom 3:2.[52][53][51] U leto 1972. godine, Piters je odigrao 50. meč za reprezentaciju Engleske u kvalicijama za Evropsko prvenstvo 1972. pobedivši reprezentaciju Švajcarske rezultatom 3:2.[51] Engleska nije uspela da napreduje nakon drugog poraza od Zapadne Nemačke, koja je osvojila prvenstvo. Međunarodno razočarenje ublaženo je nakon što je Piters postigao gol na Vembliju 19. maja 1973. godine na utakmici protiv reprezentacije Škotske, a to je bio njegov dvadeseti i poslednji gol za reprezentaciju.[51] Tokom kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 1974. godine, Engleska je imala loš učinak i nije se kvalifikovala, a u to vreme Piters je bio kapiten tima. U dobi od 30 godina, Pitersova karijere u reprezentaciji počela je da propada. Za reprezentaciju Engleske odigrao je još tri utakmica, ukupno 67, a zvanično je završio karijeru za reprezentaciju 18. maja 1974. godine na meču protiv reprezentacije Škotske na Hempden parku.[41][51]

Trenerska karijera[uredi | uredi izvor]

Njegovo čekanje da postane trener nije dugo trajala, nakon što se kao igrač 1981. godine povukao iz Šefild junajteda, preuzeo je posao trenera ovog kluba. Vodio je Šefild junajted na 16 utakmica, koji je bio 12 na tabeli, ali nije uspeo da zaustavi njegov pado, osvojivši pobede na samo tri utakmice. Prvi i jedini put nakon toga, Šefild junajted je prebačen u Četvrtu diviziju, a Piters je podneo ostavku.[54][55]

Po odlasku iz profesionalnog fudbala u januaru 1981. godine, nakon ugledne karijere bez povreda, odigrao je ukupno 882 utakmice i postigao 220 golova. Nakon što je napustio Šefild junajted, Piters je proveo sezonu 1982/1983. igrajući u odbrani za Gorleston u Ligi istočnih država.[56]

Statistika[uredi | uredi izvor]

Statisika Liga Kup Ukupno
Sezona Klub Liga Uta Gol Uta Gol Uta Gol
Engleska Liga FA kup Ukupno
1961–62 Vest Hem junajted Prva divizija 5 0
1962–63 36 8
1963–64 32 3
1964–65 35 5
1965–66 40 11
1966–67 41 14
1967–68 40 14
1968–69 42 19
1969–70 31 7
1969–70 Totenhem hotsper Prva divizija 7 2
1970–71 42 9
1971–72 35 10
1972–73 41 15
1973–74 35 6
1974–75 29 4
1974–75 Norič Siti Druga divizija 10 2
1975–76 Prva divizija 42 10
1976–77 42 7
1977–78 34 7
1978–79 39 10
1979–80 40 8
1980–81 Šefild junajted Treća divizija 24 4
Ukupno Engleska 722 175
Ukupno u karijeri 722 175

Nagrade i trofeji[uredi | uredi izvor]

Klub[uredi | uredi izvor]

Vest Hem junajted[57]

Totenhem hotsper[57]

Reprezentacija[uredi | uredi izvor]

Reprezentacija Engleske[57]

Ostale nagrade[uredi | uredi izvor]

  • Orden Britanske imperije za zasluge na polju fudbala, 1978. godine.[58]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Martin Piters na sajtu FIFA (arhiva)
  2. ^ a b „Martin Peters”. www.performingartistes.co.uk. Pristupljeno 22. 9. 2012. 
  3. ^ „Martin Peters: I can't see us ending 44 years of hurt”. The Independent. 21. 3. 2010. Arhivirano iz originala 04. 01. 2014. g. Pristupljeno 18. 9. 2012. 
  4. ^ a b v g d Smith, Tony. „Martin Peters”. www.sporting-heroes.net. Pristupljeno 18. 9. 2012. 
  5. ^ Peters 2006, str. 10–12.
  6. ^ „Martin Peters, footballer described as '10 years ahead of his time' who became one of the heroes of England's 1966 World Cup victory – obituary”Neophodna novčana pretplata. The Daily Telegraph. 21. 12. 2019. Pristupljeno 23. 12. 2019. 
  7. ^ Peters 2006, str. 14.
  8. ^ a b Peters 2006, str. 17.
  9. ^ Kevin Mitchell (22. 12. 2019). „An all-time great unchallenged by fame and glory”. The Observer, Sport. str. 10. 
  10. ^ Herbert, Ian (18. 4. 2015). „Sport and politics: how Twitter has changed the rules”. The Independent. Arhivirano iz originala 01. 05. 2018. g. Pristupljeno 27. 06. 2020. 
  11. ^ Hattenstone, Simon (8. 4. 2006). „The best of times”. The Guardian. London. Pristupljeno 12. 5. 2010. 
  12. ^ a b v „Martin Peters RIP”. Tottenham Hotspur F.C. 21. 12. 2019. Pristupljeno 21. 12. 2019. 
  13. ^ Ivan Ponting (21. 12. 2019). „Martin Peters: England World Cup hero who was 10 years ahead of his time”. The Independent. 
  14. ^ Peters 2006.
  15. ^ „Hall of Fame for Greenwood and Peters”. www.whufc.com. Arhivirano iz originala 6. 10. 2014. g. Pristupljeno 18. 9. 2012. 
  16. ^ „FA wants Fifa to investigate possible dementia link to ex-footballers”. BBC Sport. Pristupljeno 10. 4. 2016. 
  17. ^ „A statement from the family of Martin Peters | West Ham United”. www.whufc.com. 
  18. ^ „Martin Peters: 1966 World Cup winner and West Ham legend dies aged 76”. BBC Sport. 21. 12. 2019. Pristupljeno 21. 12. 2019. 
  19. ^ Doyle, Tom (22. 12. 2019). „Martin Peters: Tottenham and Chelsea hold minute's applause in memory of England World Cup winner”. Evening Standard. 
  20. ^ a b Peters 2006, str. 21.
  21. ^ Peters 2006, str. 16.
  22. ^ „Jimmy Andrews”. The Daily Telegraph. 14. 9. 2012. Pristupljeno 23. 9. 2012. 
  23. ^ „Martin Peters 1943–2019”. West Ham United F.C. 21. 12. 2019. Pristupljeno 22. 12. 2019. 
  24. ^ a b v „Welcome to the Wonderful World of West Ham United Statistics Martin Peter”. www.westhamstats.info. Pristupljeno 18. 9. 2012. 
  25. ^ „Martin Peters: The Hammer who could play anywhere | West Ham United”. West Ham United F.C. 
  26. ^ „FA Cup Final 1964 – Preston 2 West Ham 3”. www.football-england.com. Arhivirano iz originala 20. 10. 2012. g. Pristupljeno 18. 9. 2012. 
  27. ^ „Martin Peters”. The Football Association. Arhivirano iz originala 28. 08. 2012. g. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  28. ^ „On this day – 2 February”. www.whufc.com. Arhivirano iz originala 9. 2. 2013. g. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  29. ^ „Game played on 09 Mar 1966”. www.westhamstats.info. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  30. ^ „Game played on 23 Mar 1966”. www.westhamstats.info. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  31. ^ „Game played 31 Aug 1968”. www.westhamstats.info. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  32. ^ Pointing, Ivan. Tottenham Hotspur Player by Player. Guinness Publishing. str. 76. ISBN 0851127177. 
  33. ^ Ross, James M. (4. 6. 2015). „UEFA Cup 1973-74”. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Pristupljeno 9. 12. 2018. 
  34. ^ a b „Martin Peters”. www.sporting-heroes.net. Arhivirano iz originala 22. 2. 2013. g. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  35. ^ PETER MENDHAM; EDWARD COUZENS-LAKEA. IN HIS OWN WORDS. ebookpartnership.com. str. 92—. ISBN 978-1-78531-621-0. [mrtva veza]
  36. ^ „Flown from the nest - Martin Peters”. www.ex-canaries.co.uk. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  37. ^ „Hammers Awarded and Managers”. www.westhamstats.info. Pristupljeno 23. 9. 2012. 
  38. ^ 1979 Victorian State League Results
  39. ^ Bob Goodwin (16. 8. 2017). The Spurs Alphabet. Lulu.com. str. 343—. ISBN 978-0-9540434-2-1. 
  40. ^ „England World Cup winner Martin Peters dies, aged 76”. Evening Standard. 21. 12. 2019. 
  41. ^ a b v „Martin Peters”. The FA.com. Arhivirano iz originala 28. 08. 2012. g. Pristupljeno 21. 9. 2012. 
  42. ^ „World Cup hero Martin Peters made his England debut on this day.”. www.thefa.com. Pristupljeno 23. 9. 2012. 
  43. ^ „Martin Peters”. www.englandcaps.co.uk. Pristupljeno 23. 9. 2012. 
  44. ^ Norrish, Mike (17. 11. 2008). „England v Germany all-time greats: where are they now?”. www.telegraph.co.uk. Pristupljeno 23. 9. 2012. 
  45. ^ „Sir Alf Ramsey”. www.dailyecho.co.uk. 20. 6. 2007. Pristupljeno 11. 9. 2013. 
  46. ^ „Ramsey. Alf”. FIFA.com. Arhivirano iz originala 29. 09. 2013. g. Pristupljeno 11. 9. 2013. 
  47. ^ „International football MATCH report: 16.07.1966 England vs Mexico”. www.eu-football.info. Pristupljeno 22. 9. 2012. 
  48. ^ „International football MATCH report: 23.07.1966 England vs Argentina”. www.eu-football.info. Pristupljeno 22. 9. 2012. 
  49. ^ „International football MATCH report: 26.07.1966 England vs Portugal”. www.eu-football.info. Pristupljeno 22. 9. 2012. 
  50. ^ „World Cup 1966 - England beat Germany in Wembley final”. BBC Sport. Pristupljeno 23. 9. 2012. 
  51. ^ a b v g d „Martin Peters”. www.sporting-heroes.net. Arhivirano iz originala 10. 8. 2014. g. Pristupljeno 21. 9. 2012. 
  52. ^ „International football MATCH report: 29.04.1972 England vs West Germany”. www.eu-football.info. Pristupljeno 22. 9. 2012. 
  53. ^ „International football MATCH report: 14.06.1970 England vs West Germany”. www.eu-football.info. Pristupljeno 22. 9. 2012. 
  54. ^ Smith, Martin (4. 3. 2009). „Biog of managers from the 1974-75 season”. www.telegraph.co.uk. Arhivirano iz originala 6. 4. 2009. g. Pristupljeno 19. 9. 2012. 
  55. ^ Patrick West (2006). Beating Them at Their Own Game: How the Irish Conquered English Soccer. Liberties Press. str. 49. 
  56. ^ Gorleston FC (8. 4. 2006). „Gorleston FC History”. Gorleston FC History. Norfolk. Arhivirano iz originala 18. 7. 2012. g. Pristupljeno 12. 5. 2010. 
  57. ^ a b v McNulty, Phil (21. 12. 2019). „Martin Peters obituary - 'a trailblazer for modern midfielders'”. BBC Sport. Pristupljeno 21. 12. 2019. 
  58. ^ Mark Critchley (22. 12. 2019). „Martin Peters: Why 'The Ghost' and 1966 World Cup winner was so pivotal to England's finest hour”. The Independent. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Martin Piters na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мартин_Питерс&oldid=27386140”