Pređi na sadržaj

Milivoje Maksić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
milivoje maksić
Milivoje Maksić
Lični podaci
Datum rođenja(1928-01-19)19. januar 1928.
Mesto rođenjaBeograd, Kraljevina SHS
Datum smrti2. mart 2003.(2003-03-02) (75 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija, Srbija i Crna Gora
Profesijadiplomata
Savezni sekretar
za inostrane poslove SFRJ
Period12. decembar 1991 — 28. april 1992.
PrethodnikBudimir Lončar
Naslednikniko

Milivoje Maksić (Beograd, 19. januar 1928 — Beograd, 2. mart 2003) bio je društveno-politički radnik i ambasador SFRJ. U periodu od oktobra 1991. do maja 1992. obavljao je funkciju vršioca dužnosti Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ i poslednji je koji je zauzimao tu funkciju.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 19. januara 1928. godine u Beogradu. Gimnaziju je završio u Smederevu, a diplomatske studije u Beogradu.[1] U diplomatskoj službi je od 1. avgusta 1949. godine. Čitavu svoju karijeru je proveo u diplomatiji. Najpre je obavljao dužnost sekretara zamenika ministra inostranih poslova FNRJ, potom je 1951. godine prešao na poziciju referenta za NR Bugarsku u Ministarstvu inostranih poslova, a od 1953. do 1957. obavljao je diplomatske dužnosti prema NR Poljskoj, najpre kao savetnik za štampu ambasade FNRJ u Varšavi, zatim i kao referent za NR Poljsku u odeljenju Saveznog sekretarijata za inostrane poslove (SSIP).[2]

U Sekretarijatu je bio do 1963. godine kao pomoćni referent u Koordinacionom odeljenju, da bi maja 1963. godine prešao na dužnost savetnika u ambasadi SFRJ u Moskvi. Nakon boravka u Sovjetskom Savezu, Maksić je postao šef odseka u Službi za istraživanje i dokumentaciju (SID), od 1967. do 1969. godine, a nakon toga i šef odseka za SSSR i NR Mongoliju u upravi za istočnu Evropu. Potom je bio savetnik u jugoslovenskoj ambasadi u Varšavi, da bi u martu 1973. godine preuzeo dužnost savetnika u kabinetu Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ Miloša Minića. Potom je bio načelnik uprave SSIP-a za zapadnu Evropu, od septembra 1973, da bi u periodu od 1977. do 1980. godine bio spoljno-politički savetnik predsednika SFRJ Josipa Broza Tita, a zatim kratko i predsednika Predsedništva SFRJ.[1][2]

Dužnost ambasadora SFR Jugoslavije u Narodnoj Republici Poljskoj obavljao je od 1982. godine, a početkom 1987. godine postao je rukovodilac sektora SSIP. U oktobru 1988. postao je zamenik Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ Budimira Lončara, a nakon što je on napustio tu funkciju krajem 1991. godine, Maksić je bio vršilac dužnosti i ujedno poslednji Savezni sekretar za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, od 12. decembra 1991. do 28. aprila 1992. godine. U penziju je otišao poslednjeg dana formalno-pravnog postojanja socijalističke Jugoslavije.[1][2]

Tokom svoje diplomatske karijere, Maksić se najviše bavio strateškom analizom i planiranjem politike, uključujući i jugoslovenske odnose sa zemljama na istoku i zapadu Evrope. Objavio je preko 200 analitičkih zapisa, a nakon penzionisanja bio je aktivan u okviru Foruma za međunarodne odnose, naročito u pogledu razrade strateških koncepata i razvoja alternativnih pravaca spoljne politike. Godine 2001. napisao je knjigu „U raskoraku sa svetom“, u izdanju Helsinškog odbora za ljudska prava.[1]

Preminuo je 2. marta 2003. godine u Beogradu i sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.[2]

Nosilac je više jugoslovenskih odlikovanja, a od inostranih se ističe francuski Nacionalni orden Legije časti u redu Oficira.[1]

Vidite još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d Milivoje Maksić — U raskoraku sa svetom;helsinki.org.rs/
  2. ^ a b v g Milivoje Maksić Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. novembar 2020);mfa.rs

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Milivoje Maksić U raskoraku sa svetom. "Helsinški odbor za ljudska prava" — "Zagorac", Beograd, 2001. godina

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Миливоје_Максић&oldid=26939443”