Milorad Jovančević
| milorad jovančević | |
|---|---|
 Milorad Jovančević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1919. |
| Mesto rođenja | Dolac, kod Berana, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 20. jul 1942. (22/23 god.) |
| Mesto smrti | Bugojno, ND Hrvatska |
| Profesija | zemljoradnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1937. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. |
Milorad Jovančević (Dolac, kod Berana, 1919 — Bugojno, 20. jul 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1919. godine u selu Dolac, kod Berana. Član SKOJ-a od 1935, a član KPJ od 1937. godine. Kada je izbila provala u Partiji, emigrirao je za Albaniju u društvu Milana Kuča, Miloša Pajkovića, Milivoja Mićovića, Save Joksimovića, Radomira Jovančevića, Vuksana Cemovića i Svetozara Popovića. Jugoslavensku vojsku je odslužio je 1937/38. godine.[1]
Organizator je ustanka i prikupljanja oružja i municije za ustanak. Ističe se u borbi na ustanak na Berane i uspostavljanje reda u oslobođenim Beranama, kao i u borbi na Cmiljevici. Tada su on i Branko Veljić zauzeli šiptarski bunker i time omogućili napredovanje Dolačke čete kojom komanduje Milisav-Mišan Jovančević, a frontom Pavle Đurišić. Pripadnik je NOP-a od ustaničkih dana, Komskog odreda i Partizanskog bataljona „Miloš Mališić“. Učesnik je Pljevaljske bitke i svih borbi koje vodi bataljon „Miloš Mališić“ na Lubnicama, kada mu od mraza i velike hladnoće od -30 stepeni, nije opalila puška. U kasnijim borbama koje vodi Sandžački odred, kojim komanduje Velimir Terzić po Sandžaku, oko Mojkovca i olašina, ranjen je u ruku (desna ruka slomljena u laktu) u borbi sa četnicima.[1]
U Četvrtu Crnogorsku proletersku brigadu stupa na dan njenog formiranja, 16. juna 1942. godine u četvrti Komski bataljon u I četu. Pošto nije moga da rukuje puškom, zbog ranjene ruke, u borbe je išao sa pištoljem i bombama. Ističe se na prelazu pruge Sarajevo-Mostar u borbi sa ustašama. Ljubo Anđelić, u ratu komesar bataljona u kom je Milorad bio, u knjizi „Livanjska legenda“, opisuje njegovu herojsku pogibiju 20. jula 1942. godine, na Bugojnu, kada je prvi primijetio ustašku satniju-četu i iz pištolja, jer su bili veoma blizu u šumi, ubija dvojicu ustaša, a među njima i satnika i uspjeva da baci bombu na njih. Ustaše, ni mrtvom Miloradu nijesu ostali dužni, pa njemu i Danici Perović bolničarki koja je potrčala da ga ranjenog spašava, odcijecaju glave.[1]
Posmrtni ostaci su mu preneseni i sahranjeni u grobnicu boraca na Gorici, Titograd, 1959. godine uz sve vojne počasti.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Miloradovoj majci Radi predat je Ukaz o proglašenju za narodnog heroja, 20. jula 1952. godine. Ova predaja organizovana je pod pokroviteljstvom seljačke radne zadruge „Novi život“, a predat je u zgradi osnovne škole, od strane Sreskog rukovodstva komiteta i narodne vlasti Ivangrada.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Narodni heroji 1982.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz severne Crne Gore | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u severnoj Crnoj Gori, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Andrijevica |  | |
| Berane |
| |
| Žabljak | ||
| Kolašin | ||
| Mojkovac | ||
| Šavnik | ||
