Milo Bošković (pesnik)
| Milo Bošković | |
|---|---|
 Milo Bošković | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1937. |
| Mesto rođenja | Kolašin,  Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 1974. |
| Mesto smrti | Titograd,  SFR Jugoslavija |
| Obrazovanje | Filozofski fakultet u Beogradu |
| Književni rad | |
| Najvažnija dela | Ikar sa Itake Ponovo buđenje pepela Trivalski drumovi Žive senke Priča iz tamnog Vilajeta Preko pepela Toliko Priče iz starih krajeva Svet po meni Šarena koprena Odredišta Psalmi Predeli Groznica Balkanska noć |
| Nagrade | Nagrada Saveza studenata Jugoslavije Opštinska nagrada Ivangrada „21 juli” Nagrada „Politike” Beograd Nagrada „Telegrama” Zagreb Nagrada „Isak Samokovlija” i dr. |
Milo Bošković (Kolašin, 3. jun 1937 — Podgorica, 14. septembar 1974) bio je crnogorski pesnik[1].[2] U rodnom Kolašinu pohađao je osnovnu školu, gimnaziju je završio u Beranama. U Beogradu završio je jugoslovensku književnost 1961. godine, diplomirao je Filozofski fakultet 1962.[3] Bio je novinar lista Borba, a zatim profesor gimnazije u Ivangradu.[3]
Bavio se raznim poslovima - bio je politički radnik, narodni poslanik, predsednik Prosvetno-kulturnog veća. Njegov književni rad je usko vezan za zavičaj: „Kolašin”, „Tara”, „Morača”, „Biogradsko jezero”, „Manastir Morača”, „Platije”, „Zatarje”, „Trebaljevo”, „Brskovo”, „Dobrilovina” i dr.[4]
Bio je član Udruženja književnika Jugoslavije i Crne Gore, kao jedan od najmlađih pisaca. U zaostavštini je ostavio više od 700. prekucanih stranica, 50 književnih dela, među kojima su po 6 zbirki pripovedaka i romana, proza i poezija za decu, 11 dramskih tekstova, eseji i 22 knjige pesama,[3] 11 objavljenih knjiga pod pseudonimom, uglavnom motivski vezanih za Crnu Goru.[2]
Rad[uredi | uredi izvor]
Prvi objavljeni rad mu je pesma Tara (Susreti, 1954). Objavljivao je prozu, poeziju i književnu kritiku u najznačajnijim časopisima za kulturu i književnost u Saveznoj Republici Jugoslavije:[4]
- Godišnjak Ivangradske gimnazije (1954)
- Susreti (1954, 1956, 1960—1962)
- Novine mladih (1956)
- Invalidski list (1957, 1960)
- Vidik (1957)
- Student (1957)
- Stvaranje (1958, 1960—1964, 1966, 1968—1975, 1984)
- Glas omladine (1962)
- Gledišta (Niš, 1962)
- Traženja (1962)
- Problemi (1963)
- Bilten Zavoda za unapređenje školstva (1963)
- Stremljenja (1963, 1965—1971, 1975)
- Ogledi Zavoda za unapređivanje školstva (1964)
- Život (1965—1966, 1971)
- Sloboda (Ivangrad, 1965—1975)
- Braničevo (1967)
- Letopis Matice srpske (1967—1968)
- Pobeda (1965—1969, 1971—1972, 1977, 1981)
- Orizont (Temišvar, 1968)
- Prosvetni rad (1968, 1971, 1973—1974)
- Delo (1969), Mostovi (1969—1971, 1974, 1976)
- Ovde (1960–1972, 1974–1975)
- Rukovet (1969)
- Novi svet (1970)
- Spone (1970—1971, 1974)
- Raška (1971—1972, 1978)
- Titov pionir (Titograd, 1971)
- Tokovi (Ivangrad, 1971—1972)
- Koraci (1972)
- Odzivi (1972—1973)
- Povelja (1972)
- Bagdala (1965—1973)
- Razvitak (1973, 1975)
- Književna reč (1974)
- Odjek (1974, 1977)
- Politika (1974)
- Polja (1974)
- Putevi (1974—1975)
- Borba (1975)
- Književne novine (1975)
- Sinteza (1975).
Autor je čitanke za šesti razred osnovne škole Crvena ruža, Titograd 1975. Zastupljen je u almanahu studenata beogradskog univerziteta „Dan u kome danujemo” 1961, Zborniku literarnog stvaralaštva Jugoslavije 1972, Poezija Tromeđe 1977, Na svetim vodama Lima 1994, Antologiji crnogorske kratke priče 1944—1984. Roman Ikar sa Itake uvršten je u ediciju Roman u Crnoj Gori, Cetinje, 1994.[3] Prevodio je sa ruskog jezika pesme Jevgenija Jevtušenka.
Objavio je dvadesetak zbirki poezije, nekoliko radio-drama, radio-igara za decu i dramskih tekstova „Mrtvi ne umiru”, „Nađeni mir”, „Balada o ratnicima”, „Čergaško slavlje”, „Vojvoda Momčilo”. Njegova poezija i proza je prevođena na engleski, francuski, ruski, nemački, rumunski, mađarski, makedonski, slovenački i albanski jezik.
O Boškovićevom stvaralaštvu pisali su Đorđe Vuković, Draško Ređep, Žarko Đurović, Radomir Ivanović, Radojica Tautović, Sreten Perović, Zorica Turjačanin, Bogić Rakočević, Radoslav Rotković, Isak Kalapačina i drugi.[4]
Dela[uredi | uredi izvor]
- „Ikar sa Itake”
- „Ponovo buđenje pepela”[3]
- „Trivalski drumovi”[3]
- „Žive senke”
- „Priča iz tamnog Vilajeta”
- „Preko pepela”[3]
- „Toliko”
- „Priče iz starih krajeva”
- „Svijet po meni”[2]
- „Šarena koprena”[2]
- „Odredišta”[2]
- „Psalmi”
- „Predeli”[2]
- „Groznica”
- „Balkanska noć”
- „Gorko leto”
- „Današnja naša književnost i današnja naša stvarnost”, Ogledi, 1963, 2[3]
- „Filozofija samoće i filozofija savesti”, Ogledi, 1964, 1[3]
- „Opredeljenje potvrđeno životom”, Mostovi, 1969, 1[3]
- „Lim u proznom kazivanju crnogorskih pisaca”, Odzivi, 1972, 1[3]
- „Pesnička svedočenja Blaža Šćepanovića”, Odzivi, 1972, 2[3]
- „Od bola do optimizma”, Tokovi, 1972. 1-2[3]
Nagrade[uredi | uredi izvor]
Spisak nagrada koje su dodeljene Boškoviću:
- Nagrada RTV Sarajeva — za radio-dramu Vreme teče dalje
- Nagrada Centralnog komiteta Crne Gore
- Nagrada Odbora za proslavu dana mladosti
- Prva nagrada Saveza studenata Jugoslavije
- Prva nagrada četvrtog susreta Srbije i Crne Gore
- Nagrada „Telegrama” Zagreb[3]
- Nagrada izdavačkog poduzeća „Otokar Keršovani” — za neobjavljeni roman „Obnova kruga”
- Nagrada izdavačkog poduzeća „Otokar Keršovani” — za roman „Legenda” 1970.
- Nagrada „Mostovi”[3]
- Nagrada „Politike” Beograd — za kratku priču[3]
- Nagrada „Blažo Šćepanović”[3]
- Nagrada Međurepubličke zajednice za kulturno-prosvetnu delatnost u Pljevljima
- Nagrada „Isak Samokovlija”
- Opštinska nagrada Ivangrada „21 juli” za celokupno stvaralaštvo[3]
- Zavičajni grad Kolašin podigao mu je spomen-bistu 1983.
- Zavičajni grad Kolašin organizuje „Dane Mila Boškovića”[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. 1984. str. 75.
- ^ a b v g d đ „MILO BOŠKOVIĆ”. OPALO LIŠĆE (na jeziku: srpski). 2011-07-23. Pristupljeno 2021-04-09.
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p „“Dani Mila Boškovića”: Kolašin vraća dug zaboravljenom piscu”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-04-09.
- ^ a b v „Poetika Montenegrina”, Radio-televizija Crne Gore.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
