Mihailo Andrejević
| Mihailo Andrejević | |||
|---|---|---|---|
 Andrejević, prvi sleva, sa Borivojem Vasiljevićem i Androm Kojićem na igralištu BSK-a 1919. godine | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Mihailo Andrejević | ||
| Nadimak | Andrejka | ||
| Datum rođenja | 3. jul 1898. | ||
| Mesto rođenja | Požarevac, Kraljevina Srbija | ||
| Datum smrti | 20. septembar 1989. (91 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija | ||
Mihailo Andrejević (Požarevac, 3. jul 1898 — Beograd, 20. septembar 1989) bio je srpski lekar, fudbaler i fudbalski radnik.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Kao fudbaler[uredi | uredi izvor]
Početak njegove karijere bio je paralelan sa počecima BSK-a. Kao izuzetno darovit već 1914. zaigrao je za prvi tim. Početkom rata odlazi u dobrovoljce. Zarobljen je i odveden u Bugarsku. Tu je nastavio da se bavi fudbalom nastupajući za Levski i FK13. Pobegao je iz zarobljeništva i 1918. je učestvovao u proboju Solunskog fronta. Po oslobođenju je odigrao još nekoliko utakmica za BSK, a zatim je nastupao za rezerve bečkog Vineršportkluba.
Kao fudbalski radnik[uredi | uredi izvor]
Po završetku karijere odmah je ušao u upravu BSK-a. Po preseljenju saveza iz Zagreba u Beograd 1930. izabran je za sekretara za spoljne poslove. Imao je velike zasluge za odlazak reprezentacije na Svetsko prvenstvo u Urugvaju 1930. Za predsednika saveza je izabran 1939. Za člana Nadzornog odbora Fife izabran je 1932, a već 1936. postao je član Izvršnog komiteta. Bio je predsednik Arbitražne i Medicinske komisije Fife. Član Fife je sa prekidima ostao do 1982. kada je izabran za doživotnog počasnog člana. 1984. bio među sedmoricom zaslužnih fudbalskih radnika, prvoodlikovanih ordenom Fife, a dobio je i Zlatno priznanje MOK-a.
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Mihailo Andrejević je još kao fudbaler postao doktor medicine. Bio je profesor na beogradskom Medicinskom fakultetu u periodu 1953-1969. Do pred kraj života pisao je u „Nedeljnoj Borbi“ zanimljive i nadasve korisne članke iz oblasti medicine. Do smrti je obavljao funkciju predsednika Udruženja ratnika Srbije 1914-1918. Napisao je knjigu svojih uspomena pod naslovom „Dugo putovanje kroz fudbal i medicinu“.
Prema tvrđenju njegovog sina, na poluvremenu majstorice za plasman na Svetsko prvenstvo u fudbalu 1974., Andrejević je ubrizgavao čokoladu u vene jugoslovenskih fudbalera. Jugoslavija je preko Katalinskog postigla pobjedonosni pogodak i otišla na Mondijal.[1]
Andrejević je govorio sedam svetskih jezika. Prvi je doveo aparat za dijalizu iz Londona u Beograd, kao i aparat za akupunkturu.
Dana 9. avgusta 2022. godine, stadion požarevačkog Mladog radnika je promenio ime u čast Andrejeviću.[2]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Jugosloveni "dopingovani" čokoladom u venu, Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ „Gradskom fudbalskom stadionu u Požarevcu ime čuvenog sugrađanina Mihajla Andrejevića”. novosti.rs. 11. 8. 2022. Pristupljeno 23. 3. 2023.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Biografija na sajtu OFK Beograda
- Uloga u odlasku na SP
- Članci na fifa.com Arhivirano 2013-06-29 na sajtu Archive.today
- SUSRET SA ISTORIJOM Doktor Andrejka, svetski čovek a veliki patriota - Podsećanje na najveće ime u srpskom i jugoslovenskom fudbalu („Večernje novosti”, 4. septembar 2022)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Ostale | |
