Momir Vojvodić

Momir Vojvodić
Datum rođenja	(1939-02-18)18. februar 1939.
Mesto rođenja	Ponoševac, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	10. mart 2014.(2014-03-10) (75 god.)
Mesto smrti	Podgorica, Crna Gora

Momir Vojvodić (Ponoševac, kod Đakovice, 18. februar 1939 — Podgorica, 10. mart 2014) bio je srpski pesnik.

Biografija

Rođen je u Metohiji. Sa dve i po godine života (1941.) je morao sa ostalim Srbima da izbegne nasilja albanskih nacifašista, koji su zatirali svaki trag srpskog postojanja na tom prostoru. U knjizi iz 2005. Rebra Prokletija, objavio je sećanje svoje majke Milke o izgonu sa rodnog ognjišta. Nakon rata se nisu mogli vratiti u svoj rodni kraj, jer je komunistička vlast 1945. donela zakon o zabrani povratka Srbima u Metohiju, Makedoniju i na Kosovo i tako dala legitimitet velikoalbanskom projektu genocida nad srpskim narodom.

Osnovno školovanje završio je u Gornjoj Morači i u manastiru Morači, gimnaziju pohađao u Nikšiću i Peći, a studije jugoslovenske i opšte književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Radio je kao profesor srpskog jezika i književnosti u srednjim školama u Podgorici i bio poslanik u Skupštini Crne Gore i Narodnoj skupštini SR Jugoslavije.

Živeo je u Podgorici gde je i preminuo 10. marta 2014. godine. Sahranjen je 12. marta na seoskom groblju Ubalac.

Stavovi

Nikada se nije pomirio sa izgonom Srba sa Kosova i Metohije, pa je ta nepravda Albanaca i komunista obeležila veliki deo njegovog književnog rada. Najviše pesama i knjiga je posvetio Kosovu i Metohiji. Zapisao je da 63 Vaskrsa vaskrsava u željama rodno ognjište u Metohiji, koje danas Buš i Bijela kuća poklanjaju Arnautima za dolare. Osamdesetih godina 20. veka bio je potpisnih svih peticija srpskih intelektualaca upućenih državnim organima, sa zahtevima da se zaustavi teror albanskih ekstremista nad Srbima na Kosovu i Metohiji. Smatrao je da onaj naš pesnik koji ne zapeva o kosovskoj sudbini Srba i nije srpski pesnik. Stradanje Srba na tom prostoru je poredio sa stradanjem i uništenjem mnogih Jermena, a Prokletije je smatrao srpskim Araratom.

Dela

Knjige pesama

• Svetigora (1970),
• Tragovi (1970),
• Nadolaženje praha (1971),
• Miris mrtvih trava (1972),
• Starostavnik (1974),
• Groboslovi (1979),
• Nasamo s kamenom (1981),
• Groboslovi roda kurjačkoga (1981),
• Sa izvora mojih gora (Aus den quellen meiner Berge) na nemačkom i srpskom jeziku (Zapadni Berlin, 1981),
• Lađa u kamenici (1982),
• Putnik sa tisovim štapom (1983),
• Grad nad oblakom (1984),
• Glas vučje gore (1985),
• Muke s ušima (1986),
• Prolistala štula (1987),
• Čuvar divljih riječi (1987),
• Azbučna molitva (1988),
• Zemlje jezik (1991),
• Davni glasnik (1993),

Antologije i izbori pesama

• Žertveno polje Kosovo (1389 – 1989), antologija poezije o Kosovu (1989),
• Sa izvora čarnih gora, izbor pesama pesnika iz Crne Gore (1989),

Spoljašnje veze

• Žitije pisao u jednom dahu („Večernje novosti”, 28. april 2013)
• Sećanje na pesnika Momira Vojvodića („Večernje novosti”, 28. mart 2019)