Napad na Doboj 1992.

Napad na Doboj 1992. vođen je 12. jula 1992. godine na Petrovdan u prigradskom naselju Vila do Putnikovog brda. Bio je zajednički napad muslimanskih i hrvatskih vojnih snaga da zauzmu Doboj i ugroze tok operacije Koridor 92.

Napad na Doboj 1992.
Deo Rata u BiH
Vreme 12. jul 1992. Mesto Makljenovac, Vila i Putnikovo brdo Ishod Pobjeda Vojske Republike Srpske
Sukobljene strane
Vojska Republike Srpske	Armija Republike Bosne i Hercegovine Hrvatsko vijeće odbrane
Komandanti i vođe
Dimšo Živanović	nepoznato
Žrtve i gubici
34 poginulih, 76 ranjenih	nepoznato

Tok bitke

Tokom prvog dana bitke za odbranu grada poginula su 34 srpska borca i pripadnika policije, a najmanje 76 je ranjeno. Tadašnji komandant Prvog bataljona Dobojske brigade VRS Dimšo Živanović kaže da su sećanja na Petrovdan 1992. godine i dalje sveža jer je to bila jedna od prvih, najtežih i, najverovatnije, jedna od najznačajnijih bitaka ove brigade. Neprijatelj je napao sa jakim snagama u uobičajeno vreme, u 12.00 časova, jer su računali da su se Srbi dobro pripremili. Muslimansko-hrvatske snage su 12. jula 1992. godine nameravale da zauzimanjem Doboja spoja tuzlanski i zenički korpus, što bi za posledicu imalo to da bi sudbina i sadašnja mapa Republike Srpske bila mnogo neizvesnija. Bitka je bila ključna za opstanak grada, Ozrena, šire okoline, a direktno je bio ugrožen i proboj Koridora. Tokom napada je artiljerijski gađan i grad, i tom prilikom je poginulo i ranjeno nekoliko desetina civila. Tog 12. jula u podnevnim časovima jake muslimansko-hrvatske snage, regularna vojska Hrvatske i strani plaćenici, od kojih su neki, prema zarobljenoj dokumentaciji bili i iz Engleske, napali su Doboj iz pet pravaca u pet talasa s ciljem da ga, potpomognu neprijateljskim snagama. koje su bile u Johovcu, okruže i zauzmu. Napad je bio veoma žestok - artiljerijski i pešadijski, a od dejstava nije bilo pošteđeno ni uže gradsko jezgro. Prema proceni, neprijatelj je imao nameru da savlada odbranu zauzimanjem dominantnih kota, te da nastavi prema Prisadama, opkoli grad, preseče komunikaciju sa Banja Lukom kako bi se povezao sa snagama koje su već pristigle u Kotorsko i Johovac iz Broda i Dervente. Doboj je tada branio jedan ojačani bataljon. Nakon pregrupisavanja, branioci su oko 17.00 časova stabilizovali liniju odbrane, a poslednji udarni talas neprijatelja dogodio se posle ponoći kada su nameravali da izvuku svoje poginule i ranjene. Petrovdanska bitka dogodila se tokom druge faze bitke za Koridor života, područje oko Dervente, a namera neprijatelja je bila da se ta akcija kompromituje, što je onemogućeno.