Narodni muzej istorije Azerbejdžana

Narodni muzej istorije Azerbejdžana
Narodni muzej istorije Azerbejdžana
Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyi
	Narodni muzej istorije Azerbejdžana
Osnivanje	1920.
Lokacija	Baku; Azerbejdžan
Vrsta	istorijski muzej ; (arheologija, etnografija, numizmatika)
Direktor	Naile Velihanli
Adresa	H. Z. Tagijeva ulica 4
Veb-sajt	http://www.azhistorymuseum.az/

Narodni muzej istorije Azerbejdžana (azer. Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyi) je najveći muzej u Azerbejdžanu, koji se nalazi u Bakuu, u bivšoj palati azerbejdžanskog naftnog magnata i filantropa Hadži Zeinalabdina Tagijeva. Osnovan je 1920. godine i otvoren za posetioce 1921.^[1]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Zgrada Muzeja izgrađena je između 1893—1902. Italijansko-renesansna zgrada Muzeja je ogromna i zauzima čitav gradski blok. U pojedinim delovima zgrade postoje četiri etaže. Projektovao ju je poljski arhitekt Jozef Goslavski.

Kada je Crvena armija ušla u Baku u aprilu 1920. godine, odmah je konfiskovana rezidencija Tagijeva - kao i drugih bogatih naftnih barona. Rezolucijom Narodnog komesarijata Sovjetskog Saveza, rezidencija je osnovana kao muzej u junu 1920. godine samo dva meseca nakon što su boljševici zauzeli Baku.

U maju 1934. godine, usvojen je poseban nalog za unapređenje nastave istorije i geografije u školama, ili preciznije, za uvođenje „prednosti“ socijalističkog društva njegovih članova kako bi se negovala generacija u ideologiji totalitarnog režim društva.^[2] Marksističko razumevanje istorije dostavlja se kroz ustanove istorijskih istraživanja i drugih institucija. Pored toga, stvorene su nove vrste istorijskih i regionalnih muzeja da bi inspirisale nastavu i promociju istorije.

Mreža muzeja sa istorijskim profilom proširena je u odnosu na novi sistem. Osim toga, mehanizmi sovjetskog zastupanja postali su mnogo jači i glasnici tokom ovog perioda. Štaviše, poznavanje istorije zemlje razvijalo se kroz dostignuća muzeja u istraživanju. Od 1925. do 1960-ih, sve dok Institut za istoriju Akademije nauka nije bio zadužen za arheološki rad, postavljeni su temelji za naučna istraživanja antičkih materijala i kulturnih spomenika na teritoriji Azerbejdžana pod rukovodstvom arheologa Davuda Šarifova, Jevgenija Pakhomova, Isaka Jafar-Zadeha, Movsuma Salamoav, Saleha Gaziieva, Mamadalija Huseinova.^[2] Iskopavanja su vršena u Kojaliju, Kabali, Gandži, Karaba Gilanu, Orangali, Mingekeviru i drugim mestima. Zbirka muzeja sastoji se od materijala otkrivenih tokom ovih iskopavanja i iz etnografskih ekspedicija.

Arhitektura[uredi | uredi izvor]

Na drugom spratu rezidencije Tagijev, pored njih se nalaze dve velike dvorane. Jedan se zasniva na orijentalnom dizajnu (mauritanskom), a drugi je u stilu zapadnjačke kulture. Orijentalna soba ima ogromne staklene prozore, pozlaćene lukove, visoko ukrasne zidove, plafone i lustere. Linije u drugoj dvorani su više okomite jedna na drugu - pravougaone.

Prema fotografijama starim oko 90 godina, jedna od najsloženijih soba bila je budoar Tagijevove žene (privatna dnevna soba). Svi pokretni nameštaj i slike u ovoj sobi su nestali. Danas ništa nije ostalo osim okićenog plafona sa mozaikom. Tokom sovjetskog perioda, četiri sloja bele boje su nanošene na visoko cvetne dekoracije na zidovima. Još u glavnim halama rezidencije, originalna boja je izdržala neverovatno dobro posle toliko vremena. Boja je izrađena od fino mlevene ljuske od jaja što je bila i praksa umetnika vizantijskih ikona. Skoro 100 godina kasnije, originalne boje sa svojom suptilnošću i sofisticiranošću nisu ni izbledele niti su uništene.^[3]