Nacionalna galerija Kanade

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nacionalna galerija Kanade
National Gallery of Canada
Osnivanje1880.
LokacijaOtava, Ontario, Kanada
Kanada
Broj predmeta93.625
DirektorAngela Cassie
AdresaSaseks Drajv 380
Veb-sajtwww.gallery.ca

Nacionalna galerija Kanade (fr. Musée des beaux-arts du Canada), smeštena u glavnom gradu Otavi, u Ontariju, kanadski je nacionalni muzej umetnosti.[1] Zgrada muzeja zauzima 46,621 m2 (501,82 sq ft), s 12,400 m2 (133,47 sq ft) prostora koji se koristi za izlaganje umetničkih dela, čineći muzej jednim od najvećih muzeja umetnosti u Severnoj Americi po izložbenom prostoru.

Institucija je osnovana 1880. u zgradi Drugog vrhovnog suda Kanade, a preseljena je u zgradu Memorijalnog muzeja Viktorija 1911. godine. Vlada Kanade je 1913. usvojila Zakon o nacionalnoj galeriji, formalno naznačivši mandat institucije kao nacionalnog muzeja umetnosti. Muzej je 1960. premešten u zgradu Lorne. Godine 1988. muzej je preseljen na današnje mesto. Nacionalna galerija Kanade smeštena je u staklenoj i granitnoj zgradi na Saseks Drajvu, s prelepim pogledom na zgrade kanadskog parlamenta na brdu Parlamenta. Zgradu je projektovao Moše Safdie i otvorena je 1988.[2][3]

Stalna zbirka muzeja obuhvata preko 93.000 dela evropskih, američkih i azijskih, kanadskih i autohtonih kanadskih umetnika. Pored izlaganja dela iz svoje stalne kolekcije, muzej takođe organizuje i ugošćava brojne putujuće izložbe.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Nacionalna galerija bila je smeštena u zgradi Drugog vrhovnog suda Kanade od 1882. do 1911.

Galeriju je prvi put osnovao kanadski generalni guverner Džon Kembel, 9. vojvoda od Argila, 1880. godine, s osnivanjem Kraljevske kanadske akademije umetnosti. Godine 1882. preseljena je u svoj prvi dom na brdu Parlamenta, i smeštena u zgradi Drugog vrhovnog suda Kanade.[3]

Erik Braun je 1910. imenovan za prvog direktora.[4] Godine 1911. Galerija se preselila u zgradu Memorijalnog muzeja Viktorija, deleći je s Nacionalnim muzejom prirodnih nauka. Godine 1913. usvojen je prvi Zakon o Nacionalnoj galeriji, u kome su navedeni mandat i resursi Galerije.[3] Tokom 1920-ih zgrada je proširena, što je dovelo do proširenja umetničke galerije na četiri sprata i stvaranja posebnog ulaza za umetnički muzej i pregradnog zida između Muzeja prirodnih nauka i Nacionalne galerije.[5] Međutim, kao i kod zgrade Vrhovnog suda, na njegovu lokaciju u zgradi Memorijalnog muzeja Viktorije gledalo se kao na „privremeni prostor“, s planovima da se na kraju preseli na novu stalnu lokaciju.[5]

Zgrada Memorijalnog muzeja Viktorija 1911. Nacionalna galerija Kanade nalazila se u zgradi od 1911. do 1960.

Od 1950-ih, prostor u zgradi Memorijalnog muzeja Viktorija postao je nedovoljan za muzejske zbirke. Muzej je 1952. godine pokrenuo konkurs za dizajn stalnog doma za galeriju.[5] Međutim, muzej nije uspeo da prikupi podršku vlade, što je rezultiralo time da muzej na kraju odustane od pobedničke ponude.[5] U nastojanju da obezbedi izvediv kompromis za Nacionalnu galeriju, vlada je ponudila Nacionalnoj galeriji osmospratnu poslovnu zgradu Lorne na korišćenje.[5] Nacionalna galerija uselila se u osmospratnu poslovnu zgradu u ulici Elgin.[6] Zgrada je srušena radi izgradnje poslovne zgrade od 17 spratova u kojoj će se nalaziti Federalno ministarstvo finansija.

Godine 1962. direktor muzeja, Čarls Komfort, kritikovan je od strane američkih novinara jer su polovina izloženih dela Valtera Krajslera bili falsifikati. Komfort je omogućio da izložba bude postavljena u muzeju, uprkos upozorenja direktora Montrealskog muzeja lepih umetnosti.[7]

Korporacija Nacionalnih muzeja Kanade preuzela je Nacionalnu galeriju Kanade 1968.[8] Tokom 1970-ih, u Nacionalnoj galeriji su videli da je korporacija svoja sredstva preusmerila u regionalne galerije.[8] Muzej je završio obnovu zgrade Lorne 1976. godine.[5] Međutim, do 1980. postalo je očigledno da će Nacionalna galerija morati da se preseli iz zgrade, s obzirom na loše stanje zgrade, upotrebu azbesta u zgradi i neadekvatne izložbene površine koje su muzeju pružale tek dovoljno prostora da u jednom trenutku izloži samo dva odsto svoje kolekcije.[5]

Godine 1982. premijer Pjer Trido najavio je preokret u fokusu politike ka „stvaranju nacije“, s prioritetom koji je dat umetnosti, u nastojanju da obogati kanadski identitet.[5] Iste godine, ministar komunikacija Fransis Foks proglasio je posvećenost vlade da u roku od pet godina podigne nove stalne zgrade za svoje nacionalne muzeje, uključujući Nacionalnu galeriju i Muzej čoveka.[8] Direktora Nacionalne galerije Žana Saterlenda Bogsa izabrao je Trido da nadgleda izgradnju nacionalne galerije i muzeja. Muzej je započeo izgradnju svoje stalne muzejske zgrade na Saseks Drajvu 1985. godine, a otvoren je u maju 1988.[9]

Preusmeravanje sredstava Korporacije Nacionalnih muzeja Kanade za pomoć u finansiranju regionalnih muzeja okončano je 1982. godine,[10] a Nacionalni muzeji Kanade formalno su raspušteni 1987.[9] Kao rezultat raspada, Nacionalna galerija je stekla svoju institucionalnu nezavisnost, i mandat i ovlašćenja naznačena u zakonodavnom aktu pre 1968.[9]

Godine 1985. novostvoreni kanadski Muzej savremene fotografije pridružio se Nacionalnoj galeriji. Mandat, zbirke i osoblje preselili su se na novu lokaciju 1992. godine. Uprava ovog muzeja spojena je 1988. s upravom Nacionalne galerije. Muzej je radio do 2006, a njegova kolekcija je pripojena Nacionalnoj galeriji 2009. godine.

U decembru 2009. Nacionalna galerija Kanade i Umetnička galerija Alberta izdale su zajedničko saopštenje za štampu najavljujući trogodišnje partnerstvo, kojim će se galerije Umetničke galerije Alberte koristiti za izlaganje dela iz kolekcije Nacionalne galerije.[11] Program je bio prvi „satelitski program“ između Nacionalne galerije Kanade i druge institucije, sa sličnim inicijativama pokrenutim u drugim kanadskim umetničkim galerijama narednih godina.

Mark Majer imenovan je za direktora muzeja 19. januara 2009.[12] 19. aprila 2019. nasledila ga je Aleksandra Suda, koja je postavljena za 11. direktora i izvršnog direktora Nacionalne galerije Kanade.

Arhitektura[uredi | uredi izvor]

Nacionalna galerija Kanade smeštena je u zgradi na Saseks Drajvu, u blizini četvrti ByWard Market. Zgrada je četvrto zdanje u kome se nalazi muzej umetnosti. Današnju zgradu muzeja dizajnirao je Moše Safdie, izgradnja je započeta 1985, a zgrada je otvorena 1988. godine. Zgrada ima ukupnu površinu od 46.621 m2 (501.820 sq ft). Kraljevski arhitektonski institut Kanade je 2000. izabrao Nacionalnu galeriju za jednu od 500 najboljih zgrada izgrađenih u Kanadi tokom poslednjeg milenijuma.[13]

Spoljašnjost[uredi | uredi izvor]

Južna fasada zgrade ima stakleni zid, oslonjen na betonske stubove

Severnu, istočnu i zapadnu spoljnu fasadu zgrade čine zidovi od ružičastog granita i stakleni prozori.[14] Južna spoljna fasada odlikuje se izduženim staklenim zidom, oslonjenim na betonske stubove grupisane po četiri.[14] Profil južne fasade projektovan je tako da oponaša katedralu, pri čemu su betonski piloni korišćeni na sličan način kao leteći potporni stubovi u gotičkim katedralama.[14] Istočni deo južne fasade zgrade prelazi u kristalnu staklenu kupolu niske visine u kojoj se nalazi glavni ulaz muzeja; a njen zapadni deo ima trostepenu staklenu kupolu.[14]

Enterijer[uredi | uredi izvor]

Pogled na unutrašnje predvorje muzeja, s kosinom prema Velikoj dvorani muzeja i drugim galerijama

Unutrašnji ulazni pod obložen je ružičastim granitom i ima kosinu široku 4 m.[15] Safdie je naznačio važnost rampe u njegovom dizajnu, navodeći da treba „proći kroz neku vrstu procesije da biste ušli u nešto važno kao što je Nacionalna galerija“.[16] Zidovi predvorja obloženi su pravougaonim rezanim ružičastim granitom, izuzimajući južni zid, koji je deo spoljne fasade obložene staklenim zidovima.[17] Stakleni i čelični plafon koji podseća na arhitekturu gotičke katedrale, proteže se čitavim putem duž kosine.[17] Međutim, za razliku od većine gotičkih katedrala, tavanica ima određeni broj betonskih stubova razmaknutih da podupiru krov.[17] Vrh kosine vodi prema Velikoj sali zgrade, smeštenoj u trospratnoj staklenoj kupoli.[18]

Unutrašnje dvorište zgrade uključuje vrt Taiga. Vrt je dizajnirala Kornelija Oberlander, modelirajući ga prema slici Divljina A.J. Džeksona;[19] iz stalne kolekcije Nacionalne galerije. Vrt pokušava da oponaša pejzaž prikazan na slici, Kanadski štit.[19]

Zbirka[uredi | uredi izvor]

Od oktobra 2018. stalna kolekcija Nacionalne galerije Kanade sadrži preko 93 625 dela, predstavljajući brojne umetničke pokrete i ere u istoriji umetnosti. Galerija ima veliku i raznovrsnu kolekciju slika, crteža, skulptura i fotografija. Najranija dela koja je muzej nabavio bila su od kanadskih umetnika, a kanadska umetnost je ostala u fokusu institucije. Međutim, kolekcija takođe uključuje brojna dela umetnika iz celog sveta. Zbirka muzeja formirana je kupovinom i donacijama. Muzej organizuje sopstvene putujuće izložbe za izlaganje svoje kolekcije putujući po Kanadi i inostranstvu.[20] [21] Nacionalna galerija je najveći pozajmljivač umetničkih dela u Kanadi, šaljući približno 800 komada godišnje.[22]

Zbirka grafika i crteža muzeja obuhvata 27.000 dela na papiru od 15. veka do danas. Zbirka grafika i crteža obuhvata 10.000 dela kanadskih umetnika na papiru; više od 800 ovih otisaka i crteža su izradili inuitski umetnici.[23] Kolekcija grafika i crteža takođe uključuje 2.500 crteža i 10.000 otisaka američkih, azijskih i evropskih umetnika.

Muzej takođe ima približno 400 dela azijskih umetnika, koja datiraju od 200. n.e. do 19. veka. Azijska kolekcija muzeja započeta je početkom 20. veka, s nizom radova koji potiču iz kolekcije Nasli Heramaneka.[24] Muzej takođe ima kolekciju fotografija, kojom upravlja Kanadski institut za fotografiju. Određeni broj fotografija iz kolekcije potekao je iz ugašenog kanadskog Muzeja savremene fotografije.

Najveće delo u Galeriji je celokupna unutrašnjost kapele iz ulice Rido, koja je činila deo Samostana Gospe Presvetog Srca.[6] Unutrašnje ukrase kapele dizajnirao je Žorž Kujon 1887.[4] Unutrašnjost kapele muzej je dobio 1972. kada je samostan predviđen za rušenje. 1123 komada enterijera demontirano je, uskladišteno i rekonstruisano u galeriji kao umetničko delo 1988. godine.

Kanađani i domoroci[uredi | uredi izvor]

The Jack Pine Toma Tomsona. Kanadska kolekcija obuhvata niz Tomsonovih dela.

Kanadska kolekcija muzeja uključuje dela koja potiču iz Nove Francuske iz 18. veka, do 1990-ih.[25] Kolekcija sadrži slike iz pre-konfederacije; apstraktne slike i druga dela posleratne umetnosti; i kolekciju kanadskog srebra Henri Birksa. Rane slike pre-konfederacije bile su među prvim predmetima u kanadskim kolekcijama, a najranija dela Nacionalne galerije potiču od kanadskih umetnika s Kraljevske kanadske akademije umetnosti.

Kanadska kolekcija muzeja čuva veliki broj dela Grupe sedmorice.[25] U muzeju se nalazi i velika kolekcija dela Toma Tomsona, s tim što je muzej svojoj kolekciji dodao The Jack Pine 1918.[26] U muzeju se nalazi i najveća kolekcija dela Aleksa Kolvila.[27] Među ostalim umetnicima u kolekcijama su Vilijam Berci, Džek Buš, Pol-Emil Bordua, Emili Kar, i dr.

U znak sećanja na 150. godišnjicu Kanade 2017. godine, muzej je preduzeo obnovu u iznosu od 7,4 miliona američkih dolara kako bi otvorio kanadsku i domorodačku umetnost.[28] Galerija prikazuje napredak kanadske umetnosti i istorije, izlažući paralelno kanadska i autohtona kanadska dela. Ova dela su izložena na način koji ispituje isprepletane odnose između dve grupe ljudi.

Umetnik i šaman između dva sveta, autor Norval Moriso, izložen u muzeju

Domorodačka kolekcija uključuje dela autohtonih umetnika širom sveta, mada naglasak stavlja na dela autohtonih naroda Kanade. Muzejska zbirka je svoja prva dela umetnika Prvih naroda i Metis naroda stekla početkom 20. veka.[29] Muzej je svoja prva inuitska dela stekao 1956. godine, izradili su ih umetnici u Nunaviku.[23] Godine 1979. Henri Birks je zaveštao brojna dela autohtonih kanadskih umetnika Nacionalnoj galeriji. Odeljenje za indijanska pitanja i severni razvoj zaveštalo je 570 dela inuitskih umetnika 1989. i 1992.

Savremena umetnost[uredi | uredi izvor]

Maman Luize Buržoa, izložena ispred muzeja

Savremena kolekcija muzeja obuhvata 1.500 dela umetnika od 1990-ih.[30] Savremena kolekcija sadrži brojna dela kanadskih i autohtonih kanadskih umetnika. Prvo autohtono kanadsko delo savremene umetnosti, koje je Nacionalna galerija stekla, bilo je 1987. godine, delo umetnika Anišinabe naroda, Karla Bima. 2017. godine Bob Reni poklonio je Nacionalnoj galeriji kolekciju savremene umetnosti u čast 150. godišnjice Kanade.[22] Kolekcija obuhvata 197 slika, skulptura i kombinacija, od kojih većina potiče od umetnika iz Vankuvera. Međutim, kolekcija Reni sadrži i neka međunarodna savremena dela, uključujući Doris Salcedo.

Evropska, američka i azijska umetnost[uredi | uredi izvor]

Smrt generala Volfa Bendžamin Vest. Slika je deo muzejske kolekcije.

Područje sakupljanja u Evropi, Americi i Aziji uključuje većinu dela muzeja ne-kanadskih umetnika. Muzej je svoje prvo evropsko delo, sliku „Ignatius Sancho” Tomasa Gejnsboroa, stekao 1907. godine.[31] Muzej je počeo da razvija svoju kolekciju američke umetnosti tek 1970-ih. Zbirka muzeja uključuje američka i evropska dela koja datiraju od renesanse do 20. veka. Pored zapadnjačke umetnosti, u zbirci se nalazi i 400 dela iz Indije, Nepala i Tibeta.[32]

Muzejska evropska kolekcija se od tada proširila ili nabavkom ili poklonima. Dela stečena akvizicijama uključuju La Tour Eiffel Marka Šagala, koji je muzej nabavio 1956. za 16.000 dolara.[33] 2018. muzej je planirao da proda taj komad za finansiranje nabavki drugih dela, ali je napustio te planove nakon što je utvrđeno da je nepopularno u javnosti. 2005. galerija je nabavila sliku italijanskog renesansnog slikara Frančeska Salviatija za 4,5 miliona dolara.[34] 2018. muzej je nabavio The Partie Carée DžejmsaTisoa stavljajući je na izložbu u decembru 2018.[35] Među ostalim umetnicima koji su predstavljeni u evropskoj kolekciji muzeja su Aleho Fernandez, Gustav Klimt, Elisabet Viže-Lebran, Anri Matis, Klod Mone, Rembrant i Vinsent van Gog. [24]

Biblioteka i arhiva[uredi | uredi izvor]

Biblioteka i arhive Nacionalne galerije Kanade čuvaju obimnu kolekciju umetničke literature o kanadskoj umetnosti.[36] Biblioteka i arhive osnovane su s muzejom 1880. i sadrže dokumente o zapadnoj umetnosti od kasnog srednjeg veka do danas. Kolekcija obuhvata 275.000 knjiga, kataloga izložbi i periodičnih publikacija; 76.000 dokumentacionih datoteka; i 95.000 mikroformi.

Posebne kolekcije biblioteka i arhiva uključuju preko 50 000 kataloga s aukcija, pored 182 000 dijapozitiva i 360 000 istraživačkih fotografija.[37] Izuzetni materijali i značajne kolekcije biblioteka i arhiva sadrže brojne retke otiske, knjige i pločice o kanadskim umetnicima, kao i predmete koji se odnose na istoričare kanadske umetnosti.

Pripadnost[uredi | uredi izvor]

Muzej je povezan s nekoliko udruženja: Kanadsko udruženje muzeja, Udruženje umetničkih galerija Ontario, Kanadsku informativnu mrežu baštine i Virtuelni muzej Kanade.

Odabrani radovi[uredi | uredi izvor]

Kanadska kolekcija[uredi | uredi izvor]

  • Šarlota Šrajber, The Croppy Boy, 1879
    Šarlota Šrajber, The Croppy Boy, 1879
  • Tom Tomson, Northern River, 1914–15
    Tom Tomson, Northern River, 1914–15
  • Tom Tomson, Spring Ice, 1915–16
    Tom Tomson, Spring Ice, 1915–16
  • Dž.E.H. Makdonald, The Tangled Garden, 1916
    Dž.E.H. Makdonald, The Tangled Garden, 1916
  • Edvard Vadsvort, Dazzle-ships in Drydock at Liverpool, 1919
    Edvard Vadsvort, Dazzle-ships in Drydock at Liverpool, 1919
  • Dejvid Milne, Vimy Ridge from Souchez, Estaminet among the Ruins, 1919
    Dejvid Milne, Vimy Ridge from Souchez, Estaminet among the Ruins, 1919
  • Frenklin Karmajkl, The Upper Ottawa, near Mattawa, 1924
    Frenklin Karmajkl, The Upper Ottawa, near Mattawa, 1924
  • Bil Vazan, Black Nest, 1989–91
    Bil Vazan, Black Nest, 1989–91

Evropska i američka kolekcija[uredi | uredi izvor]

  • Ogist Roden, The Age of Bronze|, 1875–1876, cast in 1901
  • Anri Matis, Yellow Odalisque, 1926
  • M. C. Escher, Stars, 1948
  • Barnett Newman, Voice of Fire, 1967
  • Sandro Botičeli, The Triumph of Mordecai, oko 1475
    Sandro Botičeli, The Triumph of Mordecai, oko 1475
  • Hans Baldung, Eve, Serpent and Death, oko 1510–15
    Hans Baldung, Eve, Serpent and Death, oko 1510–15
  • Lorenzo Loto, Madonna with the Child and Sts Rock and Sebastian, oko 1518
    Lorenzo Loto, Madonna with the Child and Sts Rock and Sebastian, oko 1518
  • Ticijan, Daniele Barbaro, 1545
    Ticijan, Daniele Barbaro, 1545
  • Paolo Veroneze, Fragment of the Petrobelli Altarpiece - The Dead Christ with Angels, oko 1563
    Paolo Veroneze, Fragment of the Petrobelli Altarpiece - The Dead Christ with Angels, oko 1563
  • El Greko, St Francis and Brother Leo Meditating on Death, oko 1600–05
    El Greko, St Francis and Brother Leo Meditating on Death, oko 1600–05
  • Peter Paul Rubens, The Entombment, oko 1612–15
    Peter Paul Rubens, The Entombment, oko 1612–15
  • Rembrant, A young woman at her toilet, 1632–33
    Rembrant, A young woman at her toilet, 1632–33
  • V. Tarner, Ein Fischer von Shoeburyness preit einen Prahm von Whitstable, oko 1809
    V. Tarner, Ein Fischer von Shoeburyness preit einen Prahm von Whitstable, oko 1809
  • Onore Domije,The Third-Class Carriage, 1863–65
    Onore Domije,The Third-Class Carriage, 1863–65
  • Vinsent van Gogs, Iris, 1890
    Vinsent van Gogs, Iris, 1890
  • Klod Mone, Waterloo Bridge: the Sun in a Fog, 1903
    Klod Mone, Waterloo Bridge: the Sun in a Fog, 1903
  • Kamij Pisaro, Hay Harvest at Éragny, 1901
    Kamij Pisaro, Hay Harvest at Éragny, 1901
  • Pol Sezan, Forest, oko 1902–04
    Pol Sezan, Forest, oko 1902–04
  • Gustav Klimt, Die Hoffnung, 1903
    Gustav Klimt, Die Hoffnung, 1903
  • A. Gorki, Charred Beloved II, 1946
    A. Gorki, Charred Beloved II, 1946

Zbirka grafika i crteža[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ The Canadian Encyclopedia Arhivirano 2009-02-13 na sajtu Wayback Machine
  2. ^ Nacionalna galerija Kanade na sajtu Emporis
  3. ^ a b v National Gallery of Canada – 1980 Arhivirano 2010-09-19 na sajtu Wayback Machine
  4. ^ a b „Architectural Interiors”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  5. ^ a b v g d đ e ž Ord 2003, str. 12.
  6. ^ a b Pound, Richard W. (2005). 'Fitzhenry and Whiteside Book of Canadian Facts and Dates'. Fitzhenry and Whiteside. 
  7. ^ Fulford, Robert (9. 9. 2003). „Turning the absurd into an art form: Canada's National Gallery has a history filled with bizarre decisions”. The National Post. Canwest. Pristupljeno 9. 10. 2019. 
  8. ^ a b v Ord 2003, str. 13.
  9. ^ a b v Ord 2003, str. 17.
  10. ^ Ord 2003, str. 15.
  11. ^ Whitelaw, Anne (2017). Spaces and Places for Art: Making Art Institutions in Western Canada, 1912-1990. McGill-Queen's University Press. str. 265. ISBN 0-7735-5032-1. 
  12. ^ "Mayer confirmed as gallery director" Arhivirano 2008-12-15 na sajtu Wayback Machine, The Globe and Mail, 8 December 2008.
  13. ^ Cook, Marcia (11. 5. 2000). „Cultural consequence”. Ottawa Citizen. Canwest. Arhivirano iz originala 30. 5. 2010. g. Pristupljeno 2009-10-11. 
  14. ^ a b v g Ord 2003, str. 5.
  15. ^ Ord 2003, str. 19.
  16. ^ Ord 2003, str. 21.
  17. ^ a b v Ord 2003, str. 22.
  18. ^ Ord 2003, str. 27.
  19. ^ a b Ord 2003, str. 23.
  20. ^ National Gallery of Canada: Past Exhibitions Arhivirano 2007-08-19 na sajtu Wayback Machine
  21. ^ National Gallery of Canada: Travelling Exhibitions Arhivirano 2007-08-18 na sajtu Wayback Machine
  22. ^ a b Ditmars, Hadini (9. 5. 2017). „National Gallery of Canada receives major gift of contemporary art from collector Bob Rennie”. The Art Newspaper. Pristupljeno 10. 10. 2010. 
  23. ^ a b „Inuit Art”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 11. 10. 2019. 
  24. ^ a b „Asian Paintings and Sculptures”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  25. ^ a b „Canadian Art”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  26. ^ Boswell, Randy (3. 11. 2018). „Pricing 10 of the priceless: Here are some of the National Gallery of Canada's most expensive artworks (we think)”. Ottawa Citizen. Postmedia Network Inc. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  27. ^ Reid, Robert (23. 8. 2014). „Alex Colville appreciated but not always understood”. The Waterloo Region Record. Metroland Media Group. Pristupljeno 11. 10. 2019. 
  28. ^ Whyte, Murray (5. 6. 2017). „The National Gallery’s moment of truth”. Toronto Star. Torstar Corporation. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  29. ^ „Aboriginal Art”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 11. 10. 2019. 
  30. ^ „Contemporary Art”. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  31. ^ „European Art”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  32. ^ „Asian Painting and Sculpture”. gallery.ca. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 10. 12. 2019. 
  33. ^ Beeby, Dean (28. 6. 2018). „Gallery officials knew selling the Chagall would be highly controversial — but did it anyway”. CBC News. Canadian Broadcasting Corporation. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  34. ^ National Gallery acquires rare Renaissance masterpiece by Salviati Arhivirano 2007-07-14 na sajtu Wayback Machine, 15 August 2005
  35. ^ Hum, Peter (12. 12. 2018). „National Gallery of Canada acquires and exhibits 19th century French 'masterpiece'”. Ottawa Citizen. Postmedia Network Inc. Pristupljeno 10. 10. 2019. 
  36. ^ „Library & Archives”. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 1. 12. 2019. 
  37. ^ „Special Collections”. National Gallery of Canada. 2019. Pristupljeno 1. 12. 2019. 

Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Национална_галерија_Канаде&oldid=27492623”