Pređi na sadržaj

Nacionalna centralna biblioteka u Firenci

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nacionalna centralna bibloteka u Firenci
Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze
Zgrada Nacionalne centralne biblioteke u Firenci
Osnivanje1714.
LokacijaFirenca
 Italija
Obim5.627.205 knjiga, 120.000 magazina, 29.000 izdanja iz 16. veka, 24.988 rukopisa
DirektorLuka Belingeri
AdresaPiazza dei Cavalleggeri, 1, 50122 Firenze, Italija
Veb-sajtZvaničan veb sajt

Nacionalna centralna biblioteka u Firenci (ital. Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze) je javna nacionalna biblioteka, najveća u Italiji i jedna od najznačajnijih u Evropi. Ona je jedna od dve centralne bibliteke u Italiji, pored Nacionalne biblioteke u Rimu.

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Nacionalna biblioteka u Firenci osnovana je 1714. godine kada se Biblioteka Publica Fiorentina spojila sa Bibliotekom Platinom. Njeno poreklo vodi od privatne biblioteke Antonija Maljabekija. Ova kolekcija sadrži oko 300 000 primeraka, nekoliko rukopisa koje je on zaveštao. Godine 1714. osnovao ju je Ferdinand III di Larraine, a njegov naslednik bio je Leopold III. Gian Gaston di Medici je naredio 1737. godine da se ova kolekcija spoji sa kolekcijom Antoana Franciska Marmija i objavio da vlasništvo pripada javnoj biblioteci. Godine 1747. godine dobija ime Magliabechiana. Od 1935. godine kolekcija se čuva u zgradi koju je dizajnirao Kazare Bazani i V. Mazei koja se nalazi duž reke Arno u kvartalu Santa Kroče. Pre toga, pronađene su u različitim prostorijma koje su pripadale Galeriji Ufici. Velika poplava reke Arno 1966. godine oštetila je skoro trećinu fonda bibliteke, pre svega njenu periodiku i kolekcije Palatine i Magliabechi. Centar za restauraciju je naknadno osnovan i uspeo je da sačuva veliku količinu predmeta neprocenjive vrednosti. Međutim, potrebno je još mnogo toga uraditi i neke knjige su zauvek izgubljene.[1][2][3]

Zbirke i fondovi[uredi | uredi izvor]

Nacionalna biblioteka Firence je primer jedne od biblioteka koje pripadaju plemićkim porodicama. Stvorena je po modelu apostolske bilioteke u Vatikanu. Knjige su štampane sa simbolom irisa kao simbolom grada i natpisom „Javna biblioteka“. Biblioteka poseduje veliku kolekciju književnih dela na italijanskom i drugim romanskim jezicima. Dobija ime Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze 1885. godine sa sličnim funkcijama kao biblioteka u Rimu. Do 1837. godine je odlučeno da mora posedovati sve primerke koji su štampani u Firenci, a do 1870. godine dobija pravo na obavezan primerak. Kolekcija je tada obuhvatala oko 150. 000 svezaka. Do 1990. godine u Firenci ima skoro 5 miliona knjiga, pamfleta, 715. 000 pisama.[4]

Informaciona i tehnička automatizacija[uredi | uredi izvor]

Nacionalni bibliotečki sistem (SBN-Servizio Bibliotecario Nazionale), koji se nalazi u BNCF-u (Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze)[5], je odgovoran za automatizaciju servisa biblioteke i indeksiranje nacionalnog knjižnog fonda. Pokrenut je 1980-ih u Rimu i u Firenci. To je veliki korak za italijanske bibliteke koje počinju putem servisa da sarađuju sa italijanskom međunarodnom javnošću. Uspostavljanje nove tehnologije, arhitektonski i infrastrukturni radovi zavšeni u februaru 2001. godine. Poseduje tri zgrade sa LAN konekcijom, 500 računara raspoređenih u galeriji, 100 u sobi za čitanje. Od internet aplikacija je zastupnjen SBN centralni katalog. OPAC SBN je interfejs centralnog kataloga koji sadrži opise resursa stečenih po SBN bibliotekama počev od 1990 godine. On omogućava: biranje biblioteke, pristup lokalnim katalozima za dodatne informacije o dostupnosti resursa, pristup mreži servisa za isporuke dokumenta, pristup zapisima o vlasništvu nad datotekama itd. Uvođenje digitalne bibloteke je bio prvi korak ka katalogizaciji rukopisa iz starih kolekcija iz 17veka. Od 1991. godine postoji katalogizacija za sva izdanja iz 16. veka. Od 1994. godine. Postoji oko 5000 digitalnih kopija sa oko 1 250. 000 starnica. Centralni institut za centralni katalog italijanskih biblioteka i bibliografskih informacija dobija naziv ICCU (L'Istituto Centrale per il Catalogo Unico delle biblioteche italiane e per le informazioni bibliografiche)[6] 1997. On brine o Narodnom bibliotečkom servisu, povezuje biblioteke ministarstava, lokalnih organa, na univerzitetama i drugim institutima. ICCU je odgovaran za promovisanje i koordinaciju katalogizacijom, nadgledanje, prodaju i širenje ka centralnom katalogu italijanske biblioteke; komunikacija sa javnim i stranim bibliografskim institutima i sa internacionalnim telima koji rade u sektoru. Jedna od poslednjih značajnih poduhvata biblioteke bila je saradnja saradnja sa internet kompanijom „Gugl“ koja će skenirati oko milion starih knjiga nacionalnih biblioteka Rima i Firence, između ostalog i radove astronoma Galilea Galileja. To će biti prva saradnnja kompanije „Gugl“ i italijanskog ministarstva kulture. Pored kopije Galilejevih dela, u virtuelnoj izložbi možemo videti i naučne radove njegovih učenika i protagonista, kao i naučne rasprave oko njega. OIE je baza podataka koja navodi inicijative brojanja italijanskih periodike humanističkih i društvenih nauka.[7][8][9][10]

  • Fasada Arno reka
    Fasada Arno reka
  • Biblioteka pored Santa-Kroče
    Biblioteka pored Santa-Kroče
  • Eksterijer Nacionalne centralne biblioteke u Firenci
    Eksterijer Nacionalne centralne biblioteke u Firenci

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ ALEXANDRIA: The journal of national and international library and information issuses. Gower House, Croft roud: : Subsriptionion Deratment Ashgate Ltd. 2002. 
  2. ^ „Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze”. Nacionalna Centralna Biblioteka u Firenci. Pristupljeno 4. 4. 2016. 
  3. ^ Liderstvo u bibliotekama“ : spona nauke, kulture i privrede. Beograd: ITAKA. 2007. 
  4. ^ Italian libraries. Rome: Italia Appi. 1876. 
  5. ^ „Biblioteca Nazionale Centrale di Firenze”. Nacionalna centralna biblioteka u Firenci. Pristupljeno 7. 4. 2016. 
  6. ^ „L'Istituto Centrale per il Catalogo Unico”. Centralni institut za objedinjeni katalog. Arhivirano iz originala 30. 12. 2015. g. Pristupljeno 7. 4. 2016. 
  7. ^ Donald G. Davis, JR (1994). Wayan A. Wifgan, ur. ENCYCLOPEDIA OF LIBRARY HISTORY.  Nedostaje |last1= u Authors list (pomoć)
  8. ^ - Libraries in Italy: a brief overview SAGE. IFLA Journal. 2009. 
  9. ^ „Digitalna kolekcija”. INTERNET CULTURALE. Pristupljeno 4. 4. 2016. 
  10. ^ „Generalni direktorat Biblioteke i instituta za kulturu”. Direzione Generale Biblioteche e Instituti Culturali. Pristupljeno 4. 4. 2016. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Donald G. Davis, JR (1994god). Wayan A. Wifgan, ur. ENCYCLOPEDIA OF LIBRARY HISTORY.  Nedostaje |last1= u Authors list (pomoć); Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |date= (pomoć)
  • Liderstvo u bibliotekama“ : spona nauke, kulture i privrede. Beograd: ITAKA. 2007. 
  • Italian libraries. Rome: Italia Appi. 1876. 
  • ALEXANDRIA: The journal of national and international library and information issuses. Gower House, Croft roud: : Subsriptionion Deratment Ashgate Ltd. 2002. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Национална_централна_библиотека_у_Фиренци&oldid=26948180”