Nebojša Ilić (košarkaš)
| Nebojša Ilić | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 26. februar 1968. | ||
| Mesto rođenja | Beograd, SFRJ | ||
| Državljanstvo | Srbija | ||
| Visina | 1,98 m | ||
| Informacije o karijeri | |||
| Pro karijera | 1985–1997 | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | ||
| 1985–1993 1993–1995 1995–1997 |
Crvena zvezda Kaseres Crvena zvezda | ||
Nebojša Ilić (Beograd, 26. februar 1968) je bivši srpski košarkaš. Trenutno radi kao tim menadžer Crvene zvezde i reprezentacije Srbije.
Rekorder je jugoslovenskih prvenstava po broju postignutih koševa na jednom meču (21. novembra 1992. godine u meču sa Vojvodinom postigao je 71 poen).[1] Takođe drži i klupski rekord po broju poena na jednoj Kup utakmici jer je u sezoni 1992/93 postigao 42 poena protiv Big Eneksa iz Valjeva.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Crvena zvezda[uredi | uredi izvor]
Za Zvezdu je debitovao u sezoni 1985/86 kada je kao talentovani tinejdžer povremeno ulazio u igru. Već u narednoj sezoni imao je zapaženu ulogu u timu. U doigravanju je imao prosek od 8,6 poena po meču, a crveno-beli su senzacionalnom pobedom protiv Cibone u polufinalu doigravanja stigli do završne predstave. Cibona je te 1986/87 imala skor 22-0 u ligaškom delu i dve titule šampiona Evrope u prethodnim sezonama, ali su ih u doigravanju srušili Zvezdini igrači Branislav Prelević i Nebojša Ilić koji je u finišu postigao važnu trojku i ubacio dva slobodna bacanja. Ipak, u finalu protiv Partizana je malo nedostajalo da bi se stiglo do titule. Nebojša Ilić je u sezoni 1987/88 prvi put bio najbolji strelac Zvezde sa ukupno 612 poena u svim takmičenjima (prosek 17,5 po meču), ali ekipa izuzev polufinala evropskog Kupa Radivoja Koraća nije u domaćim takmičenjima ostvarila zapažen rezultat, između ostalog i što su Stevan Karadžić i Zoran Radović propustili veći deo sezone zbog vojske, a Rajko Žižić se uoči početka sezone oprostio od dresa Zvezde. Ilić je i naredne sezone 1988/89 bio prvi strelac Zvezde sa ukupno 535 poena na 37 utakmica u svim takmičenjima (prosek 14,5 poena po meču), ali tim nije mogao dalje od polufinala doigravanja. Sledeću sezonu je propustio zbog vojske, a u tim se vratio u sezoni 1990/91, kada je u Kupu pobednika kupova imao sjajne partije i beležio 23,2 poena po meču, a sa ukupno 17,5 poena u svim takmičenjima bio je najbolji strelac Crvene zvezde po proseku postignutih poena. U toj sezoni je za crveno-bele igrao i Dražen Dalipagić, ali je tim imao slab plasman u šampionatu.
U sezoni 1991/92, Zvezda je stigla do finala doigravanja. Na terenu je briljirao Slobodan Janković u svojoj poslednjoj sezoni u klubu, a Neša Ilić je sa prosekom od 15,4 poena u svim takmičenjima bio drugi strelac crveno-belih.
Usledila je sezona 1992/93, najbolja u karijeri Nebojše Ilića. Bio je MVP i najbolji strelac prvenstva Jugoslavije sa 30,6 poena u ligaškom delu (1041 poen, 34 meča). Postavio je pomenute rekorde od 71 poena na utakmici u šampionatu i 42 u Kupu Jugoslavije. Imao je i 50 postignutih poena u pobedi protiv OKK Beograda od 112:102, a Zvezda je posle dugo vremena sa prve pozicije otišla u doigravanje. Crveno-beli su sa 3:2 u pobedama savladali Partizan u finalnoj seriji i posle 21 godine stigli do šampionske titule, a Ilić je bio najbolji strelac doigravanja sa 25,4 poena i najbolji strelac finalne serije sa 23,8 poena po utakmici. Navijačima je u sećanju ostao njegov zanimljiv način izvođenja slobodnih bacanja u finišu majstorice protiv Partizana, kao i ples na centru terena, a zatim je usledilo veliko slavlje sa navijačima na terenu u dimnoj zavesi koja je nastala zbog bakljade u prepunoj hali Pionir.
Kaseres[uredi | uredi izvor]
Karijeru je nastavio u španskom Kaseresu u sezoni 1993/94. Odigrao je odlično i bio treći strelac ligaškog dela ACB lige po ukupnom broju poena (615 na 28 mečeva), iza legendarnog Oskara Šmita iz Valjadolida i Majkla Smita iz redova Pamese. Po proseku poena bio je četvrti sa 22 po utakmici. I u doigravanju je odigrao na vrhunskom nivou i sa prosekom od 21,8 poena po meču bio lider ekipe Kaseresa. Sledeće sezone nije uspeo da ponovi tako dobre partije. Zabeležio je 244 poena u 23 utakmice.
Povratak u Zvezdu[uredi | uredi izvor]
U Zvezdu se vratio 1995. godine i vrlo brzo dostigao prepoznatljivu formu. Bio je prvi strelac ekipe u šampionatu Jugoslavije 1995/96 sa 16,7 poena po meču, ali je Zvezda imala sezonu za zaborav. Karijeru je završio u crveno-belom dresu na kraju šampionata 1996/97, ali je to bio neslavan oproštaj, jer je Zvezda zauzela tek 12. mesto u jednoj od najlošijih sezona u istoriji kluba.
Reprezentacija[uredi | uredi izvor]
Osvojio je tri zlatne medalje sa mlađim kategorijama reprezentacije Jugoslavije i sva tri puta bio je najbolji strelac ekipe. Na Evropskom prvenstvu za kadete 1985. godine u Bugarskoj imao je prosek od 20,4 poena po utakmici (143 poena, sedam mečeva), bio prvi strelac tima i treći na turniru. U tom timu igrali su još Toni Kukoč, Vlade Divac, Rade Milutinović, Nenad Trunić, Slaviša Koprivica…
Zlatnu medalju osvojio je i na šampionatu Starog kontinenta za juniore 1986. godine u Austriji i sa prosekom od 15 poena po meču (105 poena, sedam utakmica), ponovo bio vodeći košgeter tima. U ekipi prvaka Evrope pored Ilića igrali su još Divac, Kukoč, Dino Rađa, Aleksandar Đorđević, Luka Pavićević, Miroslav Pecarski i dr.
Zlatnu medalju je osvojio i na Svetskom prvenstvu za juniore u italijanskom Bormiju 1987. godine, gde je sa prosekom od 15,3 poena po meču još jednom bio prvi strelac tima Jugoslavije (92 poena u šest utakmica). Tim su ponovo činili Divac, Đorđević, Rađa, Kukoč, Pavićević, Pecarski i dr.
Trofeji[uredi | uredi izvor]
- Jugoslovensko prvenstvo (1): 1993
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Nebojša Ilić: Šuter kakvih danas nema”. novosti.rs. 21. 11. 2011. Pristupljeno 13. 10. 2013.
