Negoj (Dolž)
| Negoj rum. Negoi | |
|---|---|
| Naselje | |
  Negoj Lokacija u Rumuniji | |
| Koordinate: 43° 54′ 50″ N 23° 22′ 22″ E / 43.91389° S; 23.37278° I | |
| Zemlja |  Rumunija |
| Okrug | Dolž |
| Opština | Negoj |
| Nadmorska visina | 36 m (118 ft) |
| Stanovništvo (2011)[1] | |
| • Ukupno | 2.351 |
| Vremenska zona | Istočnoevropsko vreme (UTC+2) |
| • Leti (DST) | Istočnoevropsko letnje vreme (UTC+3) |
| Geokod | 672417 |
Negoj (rum. Negoi) naselje je u Rumuniji u okrugu Dolž u opštini Negoj.[2][3] Opština se nalazi na nadmorskoj visini od 36 m.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Mesto je udaljeno nekoliko kilometara od reke Dunava.
Istorija[uredi | uredi izvor]
U mestu je bio sredinom 19. veka spahiluk srpskog kneza Mihaila Obrenovića. Naslednik, njegov prirodni ali nezakoniti sin Velimir Mihailo Teodorović[4] je stupio u posed kao punoletan 1870. godine. Imanje je bilo površine 4.000 hektara, a južnom stranom se naslanjalo na Dunav i imalo je svoje zasebno pristanište. Bilo je tu plodne oranice, šume i vodoplavnog pašnjaka. Spahiluk je davan u višegodišnji zakup i davao je godišnji prihod od tadašnjih 50.000 dinara.[5]
Kada je istekao prvi ugovor o zakupu, sada punoletni Velimir ga je poverio na upravu bliskom prijatelju iz detinjstva. Ali ovaj - Živko Radivojević je poverenje zloupotrebio i zadužio imanje bez odobrenja vlasnika. Morao je vlasnik da uloži veliki trud i imetak da bi se izvukao iz nepovoljne situacije. Velimir je u Negoj dovodio svoje prijatelje učene Srbe iz Minhena i Švajcarske, i tu su organizovani lovovi na divljač.[6]
Spahiluk je bio naročito pogodan za uzgoj svinja, u šumama pored Dunava. Za vreme srpsko-bugarskog rata 1885. godine Teodorović je poslao srpskoj vojsci sa svog imanja 700 svinja, za ishranu vojnika.
Nakon Velimirove smrti 1898. godine, po testamentu osnovana je državna prosvetna zadužbina Veliminarijum. Posed Negoj je odlukom rumunskog suda ušao u zadužbinu i postao srpsko državno dobro. Država Srbija je stupila u posed imanja tek 1902. godine. Njegova vrednost je tada procenjena na dva miliona dinara.[7] Septembra 1904. godine na javnom nadmetanju Negoje je prodat za 2.300.000 dinara u zlatu.[8] Tokom sudskih sporova (više zainteresovanih naslednika) imanje je po odluci suda moralo biti prodato, a dobijen novac se slio u glavnicu buduće zadužbine. Zakon o Zadužbini Veliminarijum je usvojen 5. februara 1905. godine.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Prema podacima iz 2011. godine u naselju je živelo 2351 stanovnika.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Statistical Yearbook 2011” (PDF). Comisia Centrală pentru Recensământul Populaţiei şi Locuinţelor. Pristupljeno 2015-07-05.
- ^ „The GeoNames geographical database”. 2012.
- ^ „Communes of Romania”. Statoids. Gwillim Law. 2010-07-27. Pristupljeno 4. 7. 2015.
- ^ "Vreme", Beograd 14. februar 1940.
- ^ "Beogradske opštinske novine", Beograd 1940.
- ^ "Vreme", Beograd 1930.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 1898.
- ^ "Beogradske opštinske novine", Beograd 1. jun 1940.
