Neđo Kerović
Neđo Kerović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1886. |
| Datum smrti | 22. april 1916. |
Neđo Kerović (1886—1916) bio je srpski rodoljub iz Bosne koji je učestvovao u pripremi Sarajevskog atentata. Osuđen zajedno sa ocem Mitrom na Sarajevskom procesu, umro je u austrijskoj tamnici 1916.[1][2]
Sarajevski atentat[uredi | uredi izvor]
Neđo Kerović bio je zemljoradnik iz sela Tobut, kod Lopara, rođen oko 1886. godine, otac dvoje dece. Došao je u vezu sa aktivnostima Mlade Bosne preko svog oca Mitra. Mitar Kerović bio je kum Veljka Čubrilovića, istaknutog mladobosanca, koji je bio učitelj u obližnjem Priboju na Majevici. Na molbu svog kuma[a], Neđo je zajedno sa Cvijanom Stjepanovićem na svojim kolima u noći 1/2. juna 1914. prevezao u Tuzlu Gavrila Principa i Trifka Grabeža, kao i oružje koje je kasnije korišćeno u atentatu na austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda. On i Stjepanović predali su oružje Mišku Jovanoviću u Tuzli.[3]
Sarajevski proces, tamnovanje i smrt[uredi | uredi izvor]
Na sudu je izjavio da su mu Princip i Grabež pretili da će mu uništiti kuću i porodicu ako nešto kaže. Princip je sve to potvrdio na suđenju, nadajući se da će bar neki od njih spasti život.
Neđo je najpre osuđen na smrt vešanjem, a zatim je carskom odlukom pomilovan na 20 godina teške tamnice. Njegov otac, Mitar Kerović, osuđen je na doživotnu robiju, a njihov kum, Vaso Čubrilović, na 16 godina teške tamnice, dok je Cvijan Stjepanović dobio 7 godina zatvora.[1]
Zatvorenici su bili podvrgnuti redovnom i sistematskom mučenju, što je skratilo živote mnogih.[1][b] Neđo je tamnovao zajedno sa ocem Mitrom u Zenici i Melersdorfu (nem. Möllersdorf)[v], gde je i umro pola godine pre oca, 22. aprila 1916. godine[g].[4][5]
Kosti su mu 1920. godine prenete, zajedno sa Principovim, Grabeževim, Čabrinovićevim, Milovićevim i Mitrovićevim u Sarajevo, u zajedničku grobnicu heroja Mlade Bosne.[1][2]
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Veljka Čubrilovića.
- ^ Od 20 osuđenih na vremenske kazne na Sarajevskom procesu, u zatočeništvu su umrli Gavrilo Princip, Nedeljko Čabrinović, Trifko Grabež, Jakov Milović, Marko Perin, Lazar Đukić, Neđo i Mitar Kerović.[1]
- ^ 30 km južno od Beča.
- ^ Po svedočenju Cvijetka Popovića, koji je tamnovao zajedno s njim.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Gažević, Nikola (1974). Vojna enciklopedija (knjiga 8). Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 397.
- ^ a b Jovan (2017-11-16). „Sarajevski atentat”. Srpska enciklopedija (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-10-27.
- ^ VolimSrbiju. „Potresno pismo kojim se Veljko Čubrilović, član Mlade Bosne, oprostio od supruge i ćerke: Obešen je prvi, kao "najmanje grešan"”. Volim Srbiju (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-10-27.
- ^ Bojan (2016-12-23). „Progonstva građanskih vlasti. Ratno sudstvo (prvi deo)”. Prvi svetski rat (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-10-27.
- ^ Balcanica (na jeziku: srpski). Srpska Akademija Nauka i Umetnosti, Balkanolos̆ki Institut. 1977.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Gažević, Nikola (1974). Vojna enciklopedija (knjiga 8). Beograd: Vojnoizdavački zavod.
- Masleša, Veselin (1945). Mlada Bosna. Beograd.
- Stojanović, P. (1964). Pucnji koji su potresli svet. Beograd: Borba.
- Dedijer, Vladimir (1969). Sarajevski atentat. Beograd.
